گردن های افراشته ، به برنامه هایتان پاسخ منفی داده و به امثال شما خواهند گفت : برواین دام برمرغ دگرنه !!!
اضافه کنم : برپایه اعتصابات و اعتراضات سال گذشته ، همه ما نیک آگاهیم که دستمزد بسیاری از کارگران از 4 ماه تا یکسال و بعضا بیشتر به آنها پرداخت نشده است واین یکی ازمشکلات و معضلات کنونی جامعه کارگری ایران است. هنوز در طی سال 83 ، انبوه بیشماری از کارگران در صف انتظاردریافت دستمزد های معوقه کاری خود هستند .
کارگران کارگاههای نساجی، معادن، اتوبوسرانی و کارخانه هایی همچون :
نساجی پارس -- نساجی فومنات در استان گیلان -- ذغال سنگ البرز-- شرکت معدن همکار در استان کرمان -- شرکت ایران کنف -- کارگران شرکت کشت و صنعت مغان واقع در استان اردبیل -- کارخانه چینی مهدی -- کارگران شرکت ریسندگی ( جهان کوثر ) وابسته به وزارت جهاد در شهرستان شوش دانیال -- کارخانه ( ذوب رکود ) خراسان -- شرکت پوشش گیلان -- اتوبوسرانی شرکت واحد و دهها مرکز کارگری دیگر، همچنان در طلب وصول ساعات کاری خود ، به صف می شوند و اعتراض می کنند و پاسداران سرمایه ، با قدرت هرچه تمامتر سرکوب شان می سازند ! عملکرد و سیاست های ضد کارگری جمهوری اسلامی ، فقط به عدم پرداخت به موقع دستمزد ها ، ختم نمی شود ، این رژیم مزد و حقوق بگیران را از تمامی حقوق انسانی شان محروم ساخته است و تمامی آنان همواره برسر حد اقل های زندگی و پاسخگویی دربرابرخواسته های شان و نیازمندهای بیشمارشان به صف آرایی نشسته اند و این مبارزه نا برابرهمچنان بین نیروی کار و سرمایه ادامه دارد!!
درایران از یک سو کارگران این چنین سرگردانند وازسوی دیگربا سیاست خصوصی سازی ها و واگذاریهای بیرویه و عدم مدیریت صحیح و دشمنی با حق تشکل آزاد ومستقل کارگری ، دخالت ندادن کارگران دراداره امورکارگری وخودمدیریتی کار، حتا بعضی ازکارفرمایان ، علیرغم سوبسیت های کلانی که از بانک ها و دولت می گیرند ، به بهانه اعلام بدهی و ورشکستگی ، کارگاهها و واحدهای تولیدی را تعطیل وکارگران خودرا اخراج می کنند. مُوسسات کاریابی قراردادی و تعاونی ها که طی سالهای اخیر با اخراج سازیهای بیرویه ، همچون قارچ سبزشده اند ، ازکارگران قراردادی دربرگه های سفید امضاء می گیرند ! دراین رابطه به گزارش ایلنا ، پرویزمرادی دبیراتحادیه کارگران قراردادی کشوراعلام داشت : « در حالی که 70 در صد صنایع کشور دراختیار دولت است ، معلوم نیست که چرا قراردادهای سفید امضاء و کوتاه مدت همچنان منعقد می شود ؟ » در همین رابطه کارگران قراردادی محور شرق تهران در نامه خود به وزیر کار نوشته اند : « قرار دادهای موقت ، امروز به صورت غده سرطانی در بین صاحبان سرمایه و قدرت ریشه دوانیده و روز به روز تعداد کارفرمایانی که به دنبال از بین بردن حقوق اصلی و انکار ناپذیر کارگران هستند » ودر ادامه آورده اند : « کارگران اکنون باید ازمیان اعتصاب ، تحصن و اعتراض یا خفقان و مرگ تدریجی ، یکی را انتخاب کنند ...» گزارشگر خبرگزاری کار – ایلنا ، 6 اردیبهشت 83 ) در پایان می پرسم : هیچ خبر دارید که هنوز مرکب تصویب نامه شما خشک نشده ، در28 اسفند83 طبق گزارش مطبوعات کشور : « حدود 50 تا 60 نفراز كاركنان جوان اتوبوس‌هاى شركت واحد كه به عنوان اعتراض چراغ اتوبوس‌هاى خود را در روز، روشن كرد‌ه بودند، اخراج شده‌اند.»؟؟
در همین رابطه به گزارش خبرنگار اقتصادى خبرگزارى دانشجويان ايران (ايسنا)، ابراهيم مددى ، عضو هيات موسس و احياى سنديكاي‌هاى كارگران شركت واحد تهران و حومه ، در اين زمينه گفت: « شش ماه است كه اضافه كارى ما را قطع كرده‌اند و الان 12 ماه است كه بدون موافقت رانندگان هزار تومان از فيش حقوقى آنها كم مي‌شود به طوري كه اين كسورات در مجموع به 220 ميليون تومان رسيده است.» ( ایسنا 28 اسفند 83 ) و یک روز بعد ، 29 اسفند83 سه كارگر شركت « پتروشيمى شهيد تند گويان» داخل مخزن اسيد جان باختند.درهمین رابطه ، دبيراجرايى خانه كارگر بندر امام ، قربان درويشى ، در گفتگو با خبرنگار گروه كارگرى ايلنا ، ضمن اعلام اين خبر افزود : « اين كارگران براى آوردن وسائل كار خود به داخل مخزن اسيد رفته بودند كه يكى پس از ديگرى جان خود را از دست دادند.» وى گفت : « نفر ديگرى هم براى كمك به كارگران به داخل مخزن رفت كه با هشيارى كارگران از حادثه جان سالم به در برد.
علت بروز حادثه ، هم اكنون در دست پيگيرى است » در مقابل این مشکلات و تنگنا ها ، کارگران با هماهنکی و اتحاد عمل خود، اولا به تثبیت موقعیت خود بر می آیند ودیگر اینکه با تجمع طبقاتی شان همراه می گردند و سرانجام در اشل سراسری و مستقل مبارزاتی شان ، همه عناصر کارگر ستیز را پس می زنند . این را تاریخ مبارزات کارگران تا به امروز به ثبوت رسانده است!!!
در مقابل از شما می پرسم :
چه کس و کسانی پاسخگوی این جنایات و خانه خرابی تمامی مزد و حقوق بگیران و زحمتکشان کشورند ؟؟
اگر زحمت تان نیست وسور چرانی های شب عیدی ، فرصت می دهد ، این سُوال میلیون ها نفراز کارآفرینان و لشگرعظیم بیکاران و مدافعین حقوق کارگران را پاسخ دهید !!
آیا پاسخی است ؟؟!!
به گمانم : آنچه مربوط به حکومتگران ضد کارگر و کارگر کش است ، نه !
ولی آنچه مربوط به صف میلیونی کارگران مزد و حقوق بگیر و زحمتکشان است و آن جلوگیری از اخراج ها ، برقراری و تثبیت حقوق کافی ، تثبیت قرارداد های دسته جمعی کار ، وصول بیمه حوادث ، لغو قرارداد های موقت ، تامین خدمات درمانی ، حل معضل بازنشستگی و بیکاری ، افزایش دستمزدها ، برخورداری ازحق اعتصاب و اجتماعات ، وصول به موقع دستمزد ها ، پاداش و عیدی و غیره ... تنها با اتکاء به اتحاد و با قدرت طبقاتی خویش و دست یافتن به اهرم تشکل مستقل و آزاد به مشکلات فایق می آیند. آنگونه که خبر می رسد : کارگران با تمام تلاش در صدد تدارک تشکلهای مستقل و آزاد خوداند ، در سال جدید و در بهاردل افروز 1384 بوهای خوشی به مشام می رسد ، کارگران از راه می رسند تا جاروتان کنند .
باری کارگران نیک دریافته اند :
چاره رنجبران وحدت و تشکیلات است