| اطلاعیه و پیامها | لینک ها | مقالات | شماره جدید |
|
بایگانی |
|
آقاي رئيس‌جمهور از وظايف همه دولتها ايجاد امنيت و آرامش براي شهروندان است. مردم كشور شما احساس امنيت رواني، مالی و رفاه ندارند. بعد از روی کار آمدن شما، به جای آرام شدن اوضاع دائم گرفتار بحران سازی های بی ربط به وضعیت خود بوده اند و شما و صدا و سیمای دروغزده تان جو ناامني را دامن زدند و بطور مداوم از احتمال جنگ با آمریکا یا اسرائیل سخن به میان آمده است. آيا اين خدمت به مردم ایران است؟ آيا خسارت ناشي از ترس و وحشت و فرار مغزها و سرمیاه های ایران قابل محاسبه است؟ تصور كنيد، شهروندان ایرانی در همه جا احتمال حمله را در اثر سیاست های جنگ طلبانه ی شما بدهند. سری به صف های طویل مقابل سفارت خانه های اروپایی بزنید و تعداد جوانان را ببینید! اين وضعيت را چه كسي مي‌پسندد؟ چرا رسانه‌های داخل ایران به جاي القاي آرامش و شادی، غم و افسردگی و مرگ را به مردم تزریق می کنند؟ برخي معتقدند اين تبليغات براي کشتن روح نشاط در مردم است. در منشورهاي رسانه اي، اطلاع رساني درست و حفظ امانت در انتشار خبر، يك اصل انساني و پذيرفته شده است اما آیا در صدا و سیمای شما چنین چیزی وجود دارد و آیا قوه قضاییه تحت امر رهبر به مطبوعات اجازه بیان واقعیات و حقوق واقعی مردم را می دهد؟ مايلم تاسف عميق خود را از عدم تعهد بسیاری از رسانه‌هاي داخلی ایران به حقیقت را اعلام كنم. بهانه اصلي در حمله به روشنفکرها و روزنامه نگاران و نویسندگان و فعالان حقوق بشر، ناسازگاری با اسلام و ارزش هاست. آن قدر اين موضوع تكرار می شود تا مردم باور كنند و زمينه حمله افراطی ها به دگراندیشان فراهم شود. آيا در فضاي ساختگي و دروغ، حقيقت گم نمي‌شود و آيا گم شدن حقيقت با معيارهاي پيش گفته سازگار است و آيا حقيقت، نزد مردم و خدای مردم هم گم مي‌شود؟ آقاي رئيس‌جمهور در همه كشورها مردم هستند كه هزينه دولتها را مي‌پردازند تا دولتها به آنان خدمت كنند. سئوال اين است كه صدها ميليارد دلار هزينه‌هاي ساليانه کمک به تروریست ها و کمک به فلسطین و کروهک های عراقی چه دست آوردي جز افزایش اعتیاد و بیکاری و فساد و فقر براي مردم و فشار بر جوانان ایران داشته است؟ جنابعالي اطلاع داريد در بعضي از شهرهای كشور شما مردم در فقر و تنگدستي هستند و برخی روستاها حتا آب آشامیدنی و برق ندارند و در شهرهای بزرگ میلیون ها نفر در خانه های اجاره ای زندگي مي‌كنند. آیا از میزان خشونت خانگی علیه زنان در ایران خبر دارید؟ آیا می دانید در ایران چند درصد دختران از خانه ها فراری هستند؟ بيكاري معضل بزرگي است و اين مشكلات كم و بيش در ساير كشور شما هم هست. آيا در چنين شرايطي آن حجم عظيم کمک به کشورهایی مثل فلسطین و آن هزينه‌هاي هنگفت از خزانه مردم توجيه پذير است و با اصول پيش گفته تطابق دارد؟ آقاي رئيس‌جمهور آنچه گفته شد بخشي از دردهاي امروز مردم ایران و اهل فرهنگ سرزمین و مردم شماست. اما كلام اصلي من كه شما حداقل بخشي از آن را تصديق خواهيد كرد اين است كه : حاكمان اسلامی هم دوران معيني دارند و پايدار نيستند، اما نام و کردار آنان درتاريخ خواهد ماند و در آينده‌هاي نزديك و دور دائم در دادگاه تاریخ حاضر خواهند بود. مردم خواهند گفت، در دوران ما چه گذشته است. آيا براي مردم امنيت، رفاه و آسايش آورده ايم يا نا امني و بيكاري. آيا مي‌خواستيم عدالت بر پا كنيم يا فقط از انحصار طلبان و خشک اندیشان و گروههاي خاصي حمايت كرديم و به قيمت فقر و تنگدستي عده زيادي از مردم، و وحشت اهل قلم و فرهنگ عده اندكي را به ثروت و مقام رسانديم و رضايت آنان را بر مردم و خدای مردم ترجيح داديم. آيا ازحقوق شهروندان یکسان دفاع كرديد يا آنان را ناديده گرفتيد و بعضی را مرتد و ناصبی خواندید. آيا ازحقوق انسانها در سراسر ایران دفاع كرديد يا اينكه با تحميل اتهام و انگ های گوناگون و دخالتهاي غير قانوني و بی ربط در امور كشورهایی مثل افغانستان و عراق و فلسطین و... و با ايجاد زندانهاي مخوف عده‌اي دگراندیش را به بند كشيديد؟ آيا امنيت و صلح را براي مردم رقم زديد يا سايه تهديد و زور را بر کسانی که مثل شما فکر نمی کنند، گسترانديد. نسل های آینده ایران از شما می پرسند: آيا به ملت خود و ساير مردم جهان راست گفتيد يا اينكه حقايق را وارونه جلوه داديد. آيا طرفدار حقوق واقعی و حیاتی مردم بوديد يا طرفدار حکومت خشک اندیشان و متحجران. آيا درحكومت شما منطق، عقلانیت، اخلاق انسانی، صلح، احترام به شهروندان دگراندیش، عمل به تعهدات انسانی، گسترش عدالت برای همه شهروندان ایرانی اعم از مذهبی و غیرمذهبی، خدمت به تمامی مردم، رفاه و پيشرفت، حفظ كرامت انساني مورد توجه شما بود يا زور و اسلحه ی اتمی پشت صحنه، تهديد دگراندیشان، ناامني برای آن ها، بي توجهي به مردم، عقب انداختن پيشرفت و تعالي ملت ایران و پايمال كردن حقوق انسانهایی که مثل شما نیستند و مثل شما فکر نمی کنند، در کجای دین و مذهب شما جای دارد؟ و بالاخره خواهند گفت آيا به آنچه سوگند ياد كرديد، در خدمت به مردم كه وظيفه و تعهد اصلي شماست و به آئين پيامبرتان پايبند بوديد يا خير؟ آقاي رئيس‌جمهور تا كي ایران مي‌تواند چنين وضعيتي را تحمل كند. با اين روند، ایران به چه سمتي خواهد رفت؟ - تا كي مردم ایران بايد خسارت تصميمات نادرست اقلیت حاکم را بدهند؟ - تا كي بايد سايه نا امني ناشي از غنی سازی اتمی یا حوادثی مشابه چرنوویل و بیماری هایی حاصل از فعالیت های هسته ای در مناطق گوناگون که ایران به مقابله با آن ها توجهی ندارد، بر مردم ایران سايه افكند؟ - تا كي بايد خون مردان و زنان و مطبوعات روشنگر بر سنگفرش افکار عمومی ایران بريزد و خانه‌هاي اهل فکر تفتیش شود و مردم آن ها را حتا نشناسند؟ آيا جنابعالي از وضعيت امروز ایران راضي هستيد و آيا فكر مي‌كنيد سياستهاي جنجال طلبانه شما مي‌تواند ادامه يابد؟ آيا اگر به جاي صدها ميليارد دلار مخارج امنيتي، نظامي‌و کمک به کشورهای بی ربط با ایران اين ارقام صرف سرمايه گذاري و كمك به مردم مستضعف، توسعه بهداشت و مبارزه با امراض مختلف، آموزش و بالا بردن توانمنديهاي فكري جوانان و كمك به آسيب ديدگان ناشي از بلاياي طبيعي، ايجاد اشتغال و توليد، آباداني و رفع فقر و محروميت، و صرف ايجاد رفاه در ایران می شد، مردم شما نيز احساس غرور و سربلندي و خوشبختی نمي‌كردند؟ آيا موقعيت سياسي و اقتصادي دولت شما و مردم مستحكمتر نبود و با كمال تاسف مي‌گويم آيا نفرت فزاينده جوانان ایرانی نسبت به شما وجود داشت؟ آقاي رئيس‌جمهور قصد آزردن کسی را ندارم. آيا اگر امروز حضرت محمد و علی، بزرگان دین شما، حضور داشتند در مورد اين رفتارها با شهروندان دگراندیش و مطبوعات ایران چه قضاوتي داشتند؟ سئوال كليدي من اين است آيا راه بهتري غیر از قتل و حبس و آزار و تبعید، براي تعامل با دگراندیشان و مطبوعات و نیروهای اصلاح طلب وجود ندارد؟ آیا غیر از این است که جمهوری اسلامی نیز مخالفان خود را در کشورهایی مثل آلمان و فرانسه و ... در ماجراهایی مانند میکونوس شکار کرده است؟ امروز در ایران اقلیت های مذهبی و قومی بسیاری هستند که هر از گاهی مورد آزار قرار می گیرند. نگر نه این که قرآن كريم بر اين كلام مشترك تاكيد دارد که هر کس نفسی (بی گناه) را به قتل برساند، تمامی بشریت را کشته است. جناب آقاي رئيس‌جمهور نگاهي به تاريخ ایران نشان مي‌دهد كه اگر حكومتها در طريق استبداد باشند، نمي‌توانند پايدار بمانند. مگر نه این که حکومت با کفر باقی می ماند اما با ظلم نه؟ خداوند سرنوشت بشريت را به دست انسان ها سپرده است و بر آن ها تغییری نمی دهد مگر آن که آن ها خود را تغییر دهند. چه بسيار وقايعي كه بر خلاف خواست و تدبير حكومتها اتفاق مي‌افتد |