ارتباط با ما

درباره آزادگی

مسئله ملی  و فدرالیسم

بایگانی

دانشجو

حقوق بشر

تقی رحمانی

محمدرضا شاه، زمانی گفته بود آن­هایی که با دولت مخالفند کشور را ترک کنند.این بار سایت اینترنتی آفتاب، به نقل از آیت­الله سیدمهدی طباطبایی، عضو ائتلاف آبادگران، 31 فروردین ماه نوشت: «طباطبایی در عین حال،‌ به کسانی که حاضر نیستند حجاب را رعایت کنند، توصیه کرد که از کشور بیرون روند چون در کشور اسلامی مثل ایران جایی برای آن­ها نیست.»

روز سه شنبه و چهارشنبه  و 3029 فروردین 1385 – 18 و 19 آوریل 2006، گروهی در حدود 200 نفر از زنان وابسته به رژیم برای تشويق نمايندگان با «بدحجابی» در جلوی مجلس تجمع کرده بودند، با استقبال نمایندگان مجلس و همچنین پوشش خبری گسترده رسانه­های رژیم قرار گرفتند.

در ميان تجمع­كنندگان عماد افروغ، رييس كميسيون فرهنگی، سيدجلال يحيی­زاده، ‌ستار هدايت­خواه، پرويز سروری، فاطمه آليا، عشرت شايق، لاله افتخاری، عفت شريعتی، هاجر تحريری نيك صفت، غلامرضا مصباحی مقدم و محمد خوش چهره، حسن كامران، از نمانیدگان مجلس شورای اسلامی حضور داشتند.

بنا به گزارش اعتماد، 29 فروردین 1385، اين گروه که تعدادشان يک­صد نفر گزارش شده، پلاکاردهايی در دست داشتند که روی آن­ها شعارهايی از اين قبيل نوشته شده بود: «مجلس اسلامی، کو قانون الهی؟»، «حجاب زنان مسلمان خار چشم دشمان اسلام است» و «حجاب مصونيت زنان است نه محدوديت زنان».

بدین ترتیب دور جدیدی از رعب و وحشت با اعدام دسته­جمعی ده نفر در زندان اوین و با تشدید سرکوب زنان، شده است. «زنان خانواده‌‏های شهدا، ايثارگران، جانبازان و امت حزب­الله برای دومين روز متوالی در اعتراض به بدحجابی و فساد اخلاقی در مقابل مجلس هفتم تجمع كردند.»

تجمع­کنندگان بيانيه­ای قرائت کردند که طی آن از قوای سه گانه مجريه، مقننه و قضائيه ايران خواسته شده است با «طراحان لباس­های مبتذل و عناصر اشاعه دهنده فساد و فحشا برخورد قاطع و ريشه­ای و دائمی»، کنند.

صادرکنندگان بيانيه «اشاعه بی­حجابی و بی­بند­وباری» در ايران را توطئه­ای دانسته که «دشمن» با هدف «مقابله با شتاب روز افزون جوانان در عرصه­های علمی و فناوری و بخصوص معنويت» طرح­ريزی کرده است و ابراز نگرانی کرده­اند که گسترش آنچه بی­حجابی و بی­بندوباری خوانده­اند نيروی جوانان ايران را تحليل برد و آينده اين کشور را با مشکلات جدی مواجه سازد.

در اين بيانيه هشدار داده شده که «امت حزب­الله از اين­که چهره شهرهای ميهنشان آلوده شده، شرمنده آيت­الله خمينی، بنيان­گذار جمهوری اسلامی و شهدا هستند و کاسه صبرشان لبريز شده است.»

بنا به گزارش خبرنگار پارلمانی ايلنا، 30 فروردین ماه، تجمع كنندگان كه تعداد آن­ها به 200 نفر می‌‏رسيد، در ادامه اعتراض روز گذشته خود برای دريافت پاسخ و اقدام مجلس در برخورد با بدحجابی در مقابل مجلس تجمع كردند. محمدرضا باهنر، نايب رييس مجلس به همراه جمعی از اعضای فراكسيون زنان و اعضای كميسيون فرهنگی در جمع تجمع­كنندگان حاضر شد و به ايراد سخنرانی پرداخت. تجمع‌‏كنندگان معترض به بدحجابی پلاكاردهای در حمايت از دولت احمدی‌‏نژاد و مجلس‌‏هفتم در دست داشتند، بر روی پلاکاردها این شعارها نوشته شده بود: «رييس ‌‏جمهور صميمی، پركار و افتخارآفرين در تمام صحنه‌‏های داخلی و بين‌‏المللی تلاش‌‏هايت را سپاس»، «حجاب مصونيت است نه محدوديت»، «مجلس اصولگرا تشكر تشكر» در پايان اين تجمع يكی از زنان به نمايندگی از طرف جمعی از خانواده‌‏های شهدا، جانبازان، ايثارگران و امت حزب‌‏الله و در اعتراض به وضعيت بی‌‏حجابی و بی‌‏بندوباری سخن گفت. همچنين يكی از مسئولان انتظامات اين تجمع عنوان كرد؛ زنان معترض تجمع خود را از مقابل مجلس به مقابل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتقل می‌‏كنند.»

عماد افروغ، رئيس کميسيون فرهنگی مجلس در جمع عناصر حزب­الله، گفت: «مانتوهای جلف با سه الی چهار هزار تومان خريد و فروش می­­شود اما بانوان ما بايد قيمت­های هنگفتی برای لباس­های پوشيده بدهند... چرا بايد شاهد عرضه مدهای غربی به کشور باشيم اما در استفاده از قابليت­های زيادی که در دانشگاه­ها و گروه­های طراحی وجود دارد ناتوان باشيم؟»

در این تجمع زنان حزب­الهی، نمايندگان‌ مجلس جمهوری اسلامی‌ فرصت را مغتنم شمردند‌ تا با حضور در این جمع، سیاست­های ضدزن خود را اعلام كنند. یکی از این نمایندگان «لاله‌ افتخاری»‌، عضو آبادگر مجلس‌ شورای‌ اسلامی، بود که‌ ضمن‌ تاکید بر طرز لباس‌ پوشيدن‌ برخی‌ جوانان که وی چنین لباس پوشیدن‌ را در شان‌ ملت‌ ايران‌ ندانست،‌ خواستار اتخاذ يك‌ تصميم‌ جدی‌ برای‌ «بهبود» وضع‌ فرهنگ‌ جامعه‌ شد. وی مدعی‌ شد، جوانان‌ ما تابلوی‌ مدی‌ برای‌ ترويج‌ فرهنگ‌ بيگانه‌ و خواسته‌ها و كالاهای‌ آن­ها شده‌اند.

عفت‌ شريعتی، عضو فراكسيون‌ زنان‌ مجلس‌ شورای‌ اسلامی،‌ با تاكيد بر لزوم‌ برنامه‌­ريزی‌ فرهنگی‌ برای‌ رفع‌ ناهنجاری‌ها خاطر نشان‌ كرد كه‌ نهاد قانونگذاری‌ خواسته‌ معترضان‌ به‌ بدحجابی‌ در جامعه‌ را در قالب‌ طرح‌ مد و لباس‌ برآورده‌ می‌كند.  

قبل از هر تفسیر و تحلیلی این مسئله حائز اهمیت است که در تهران بیش از دوازده میلیونی، فقط 200 نفر از زنان حزب­الهی در مقابل مجلس تجمع می­کنند و خواهان سرکوب زنان می­شوند، نشان­دهنده درماندگی جمهوری اسلامی در مقابل دختران و زنان است که به عناوین مختلف معیارها و ارزش­ای ارتجاعی و خرافی اسلامی را با روش­های خود و در طرز لباس پوشیدن به نمایش می­گذارند. امروز آن دختر و زنی که لباس­های موردپسند جمهوری اسلامی را نمی­پوشد و یا آرایش می­کند، باآگاهی به این امر، که با مزاحمت و پرخاشگری عناصر حزب­الله و یا مامورین انتظامی روبرو خواهد شد، با این وجود چنین خطراتی را به جان می­خرد تا به این شکل اعتراض سیاسی و اجتماعی خود را بیان دارد. از سوی دیگر این مسئله باید قاعدتا برای فمینیست­ها نیز قابل فکر و تعمق باشد که معضل و مشکل همه زنان را در یک کاسه نریزند و زنان حزب­الهی، خواهران زینب، زنان مجلس جمهوری اسلامی، نه تنها مشکل میلیون­ها زن کارگر و خانه­دار و آزادی­خواه را ندارند، در عین حال برای سرکوب زنان آزادی­خواه نیز چماق ارتجاع و عقب­ماندگی را بلند کرده­اند. خود این زنان، با وجود تحت فشار بودن توسط شوهران، خود نیز تفکر ارتجاعی ضدزن دارند. اساسا هیچ کدام از مذاهب، به ویژه اسلام، زن و موجودیت او را به عنوان یک انسان مستقل به رسمیت نشاخته است، از این رو چند زنی که به عنوان دکور در مجلس شورای اسلامی حضور دارند، در سازمان­دهی سرکوب زنان و تجاوز به حقوق فردی و اجتماعی آنان دست کمی از مردان این مجلس خرافی ندارند. هم­چنان که در حکومت سلطنتی زنان گل­چین شده برخی از ژنرال­ها را به دستور «اعلیحصرت همایونی»، روانه مجلس شورای ملی و سنا می­کردند تا به این گونه به افکار عمومی وانمود کنند که در ایران، زنان از آزادی برخوردار هستند. بنابراین برخورد غیرانسانی به حقوق و آزادی­های فردی و اجتماعی زنان توسط حکومت­ها، اسناد فراوان تاریجی موجود است. رضا شاه، دستور داد تا با توسل به زور و خشونت و پلیس، چادر از سر زنان برداند؛ خمینی نیز به مراتب وحشیانه­تر از رضاشاه، با توسل به همین شیوه، زنان را وادار کرد تا حجاب بر سر کنند. چنین سیاستی دو روی یک سکه دیکتاتوری است و تجاوز آشکار به حقوق و آزادی­های آنان و کل جامعه.

حدود شصت و نه سال پيش، رضاخان مبرپنج، شاه وقت ايران، ظاهرا بعد از سفری به ترکيه، تحت تاثير فرهنگ اروپائی آتاتورک قرار گرفته بود، فرمان برداشتن چادر و روسری و روبنده زنان، روز «کشف حجاب» را صادر کرد. این فرمان، به سرعت تبديل به قانونی شد که در آن عبور و مرور زنان را در ملاء­عام در صورت داشتن حجاب يا با سر پوشيده ممنوع می­کرد.