| اطلاعیه و پیامها | لینک ها | مقالات | شماره جدید |
|
بایگانی |
|
گروهی در ایران از جمله روزنامه کیهان در ماههای اخیر بر دیانت بهائی نشانه و بعد دیگری از این روند نگران کننده می باشد. تعبیر روزنامه کیهان از این سه نکته ای که نقل می کند دو چیز است: اول انکه می گوید که بیت العدل خط مشی جدیدی را با این بیانات و اعتراضات انتخاب کرده است زیرا که بیت العدلی که "همیشه در تبلیغات و بیانیه های خود، فعالیت سیاسی را مذموم دانسته" حال "اقدام به صدور اطلاعیه سیاسی نموده است." دوم آنکه کیهان مدعی می شود که هدف این فعالیتهای تازه بهائیان شکست ایران است و این فعالیت سیاسی ایشان "همزمان با ماجرای انرژی هسته ای، شورای امنیت و فشارهای غرب بر دست کشیدن از دانش هسته ای" صورت گرفته و به همین منظور و برای فضا سازی علیه ایران در این موقع بخصوص صورت می گیرد.اما شواهد بیانگر حقیقتی دیگر از آن است که توسط کیهان ارائه می شود: اولا خط مشی جامعه بهائی و بیت العدل کوچکترین تغییری نکرده است. بر عکس این خط مشی سیاسی رهبران ایران در باره ایراد انواع تازه ظلم به بهائیان است که متغیر شده و شتاب یافته است. بر مبنای همین سیاست تازه است که روزنامهء کیهان خط مشی جدیدی در برخورد با بهائیان بدستور مقامات سیاسی اتخاذ کرده است. اکنون حدود سی سال است که جامعه بهائی در زادگاه مقدسش یعنی کشور ایران دستخوش ظلم و تبعیض منظم، نه توسط مردم ناآگاه، بلکه توسط قانون رسمی مملکت و سران دولت شده است. در تمام این مدت جامعه بهائی که از حق تظلم به قانون و دولت محروم بوده است به آگاه ساحتن مردم ایران و جهان از این پایمال ساختن حقوق بشر نسبت به این جامعه تنها و ستمدیده پرداخته است تا شاید فشار افکار عمومی در ایران و جهان باعث شود که ایران عزیز در جهت احترام به اصول حقوق بشرگام بردارد و از بی حرمتی و ذلت ایران عزیز در عرصه افکار جهانی جلوگیری شود تا تصویر ایران در ذهن جهانیان، فرهنگ شکیبایی مذهبی کوروش کبیر باشد و نه فرهنگ اعتساف و عقب افتادگی اخلاقی و مدنی. کیهان از تغییر خط مشی بیت العدل در پیام اخیرش سخن می گوید ولی صدور پیام اعتراض به سلب حقوق بهائیان ایرانی از جانب رهبری بهائی نه تنها دهها بار در این سی سال اخیر انجام شده است بلکه از صد و سی سال قبل توسط خود حضرت بهاءالله خطاب به پادشاه ایران یعنی ناصرالدین شاه انجام گرفت. همین نوع اعتراضات توسط رهبران جامعه بهائی بارها نسبت به رژیمهای قاچار و پهلوی انجام پذیرفت. پس این تغییر خط مشی که کیهان می گوید چیست و کجاست؟ روش بهائیان کماکان تظلم به مراجع کشوری و جهانی بوده و هست. عجیب تر آنکه کیهان این "تغییر خط مشی" را حرکتی در جهت دخالت در سیاست قلمداد می کند و استدلالش هم این است که در پیام بیت العدل آمده است که ظاهرا "با تغییرات سیاسی اخیر" در ایران موقعیت بهائیان وخیم تر شده است. این استدلال کیهان نیز بسیار غریب است. اولا دهها بار در پیامهای بیت العدل در سی سال گذشته این واقعیت که با انقلاب اسلامی وضعیت بهائیان در ایران وخیم تر گردید تصریح و تأکید شده است. حال چگونه است که این سخنان در سی سال گذشته فعالیتی" سیاسی" نبوده است ولی اکنون همان سخن (که ظاهرا با تغییرات سیاسی اخیر در ایران موقعیت بهائیان وخیم تر شده است) دلیلی قاطع بر سیاسی شدن و تغییر خط مشی بیت العدل می گردد. دوم آنکه معلوم است کیهان اطلاع درستی در مورد اعتقادات بهائی ندارد و نمی داند که روش بهائیان در تظلم و دادخواهی نه تروریسم است و نه حمله مسلحانه برای براندازی رژیمهای گوناگون. بلکه با توسل به قانون مملکت، آگاه ساختن مردم از حقائق، و روشنگری افکار عمومی مبتنی بر دفاع از حقوق بشر است که می کوشد تا از وقوع ظلم و در نتیجه از ذلت و شرم ظالم نیز پیشگیری نماید. آری اگرچه بهائیان در امور اداری از دولت خود اطاعت می نمایند ولی در امور وجدانی شهادت را بر اطاعت ترجیح می دهند کما اینکه همه ایرانیان این شجاعت و سرافرازی بهائیان را به چشم خود در سی سال اخیر دیده اند. جامعه بهائی همواره و بدون تغییر و انحراف بر طبق همین اصول رفتار کرده و می کند. دوم آنکه ظاهرا کیهان بر این پندار است که ذکر هر واقعیت بدیهی (مثلا اینکه ظاهرا با تغییرات سیاسی اخیر در ایران موقعیت بهائیان وخیم تر شده است) اقدامی در جهت بر اندازی رژیم است. باید این سخن کیهان را روانکاوی نمود تا حقیقت آن معلوم گردد. معلوم است که نویسنده کیهان خود بخوبی از نادرست گویی منظم خویش آگاه است و بخوبی می داند که تمام اتهامات مندرج در کیهان علیه جامعه و دیانت بهائی همگی افتراء است که به عمد و برای توجیه ظلم و کشتار و سلب حقوق قانونی مظلومان نگاشته شده است و به همین جهت است که ذکر هرگونه واقعیت اجتماعی را تهدید و فعالیتی سیاسی و کوششی در جهت بر اندازی می شمارد. اما دومین اتهام و تعبیر کیهان نیز غلط است. کیهان می کوشد تا نقشه سری برای آزار فاجعه امیز بهائیان ایران را توجیه و پنهان سازد و به انجام و تحقق آن کمک کند تا آنکه ایران را در نزد همه جهانیان خوار و حقیر و ذلیل گرداند. به همین جهت است که باز به تحریف حقیقت می پردازد و این اعتراض را نه تنها یک خط مشی جدید می گیرد بلکه آن را توطئه ای همزمان برای جلوگیری از دانش هسته ای در ایران قلمداد می کند تا بهائیان را دشمن ایران جلوه دهد. البته چنانکه دیدیم اعتراض به ظلم و تجاوز به حقوق بشر، شیوه همیشگی جامعه بهائی بوده است و مطلب تازه ای نیست. بدین تر تیب هرگز نباید هیچکس هیچ اعتراضی به هیچ نوع ظلم در ایران بکند مگر آنکه سران فعلی ایران با هیچ کشوری درگیری نداشته باشند. مسئله این است که این درگیریها متأسفانه همیشه بوده و خواهد بود و در نتیجه بنابراین منطق هر اعتراض مشروعی به ستم در متن درگیری خارجی ان وقت مورد تعبیر قرار گرفته، به ان وصله گردیده و مهر خیانت به ان میخورد. البته با کیهان هم زبانیم که توطئه ای در کار است ولی این توطئه و این "همزمانی" ان است که کیهان خودش دست درآن دارد و اکنون می خواهد با افتراء و تحریف حقیقت ان را به بهائیان پرتاب کند. نوشتهء کیهان از سه نکته در پیام بیت العدل سخن می گوید. اما مهمترین و اساسی ترین مطلب ان پیام را کاملا ناگفته گذاشت و در مورد ان سکوت کرد. اصلی ترین مطلب ان پیام این است که سازمان ملل متحد فرمان محرمانه آیت الله خامنه ای خطاب به ارگانهای نظام، مبنی بر شناسائی نمودن محرمانهء همه بهائیان ایران و تحت نظر قرار دادن فعالیتهای ایشان، را کشف و به دنیا اعلان نمود. پیام بیت العدل در ارتباط با این توطئه جدید و نگرانی آغاز مرحله فاجعه امیزتری از تجاوز به حقوق بهائیان صادرگردید. نوشته کیهان تظاهر می کند که هیچ اتفاق تازه ای در مورد وضع وخیم بهائیان در ایران صورت نگرفته است و این بیت العدل است که بخاطر درگیری اخیر ایران با جهان دست به اعتراض "سیاسی" و "تغییر" خط مشی نموده است. این استدلال شواهد مهمی را نادیده می گیرد.پس می پرسیم که نقش کیهان در این توطئه چیست؟ پاسخ این پرسش آسان است:اولین واقعیت این است که سیاست جدید کیهان در نوشتن مقالات پی در پی علیه جامعه بهائی (انهم مقالاتی سراپا افترا و دروغ) درست همان زمانی اغاز می گردد که نامه سری آیت الله خامنه ای مبنی بر توطئه مخفی علیه بهائیان نوشته شده است. این خط مشی جدید کیهان برای همه بهائیان و صاحب نظران عجیب و غیر قابل توجیه می آمد. چه شد که به ناگاه نه تنها این روزنامه بلکه دیگر رسانه های عمومی که در گذشته به ندرت از دیانت بهائی سخن می گفتند به ناگاه چپ و راست مقالات ضد بهائی می نویسند؟ دومین واقعیت مربوط به این حقیقت تلخ است که این چرا روزنامهء سرآمدی با پیشینهء درخشانی چون کیهان هنگامی که با این خبرعمده و اساسی در مورد دستور محرمانه راجع به برخورد با جامعه بهائی مواجه می شود آن را بالکل مسکوت می گذارد و بجای تحقیق در مورد آن، تکرار و طرح موضوع به منظور افشای حقیقت، و نگرانی در مورد حقوق انسانی هموطنان ایرانیش، نه به پیام سازمان ملل توجه می کند و نه به ذکر همان مطلب در پیام جامعه بهائی همت می کند، بلکه بالعکس در مورد ان پیام مقاله می نویسد بدون انکه کوچکترین اشاره ای به این
|