در طول آشوب های جوانان مناطق کم بضاعت فرانسه در پائيز ۲۰۰۵، وی به عنوان وزير کشور نقش اصلی را در آرام کردن اين بحران اجتماعی به عهده داشت، و سخنان تحريک آميزش که طی آن، جوانان آشوبگررا اوباش خوانده بود، سبب شد که نام وی بيش از هر شخصيت ديگر سياسی در خبرهای داخلی فرانسه مطرح شود .
اما شعله های جاه طلبی های کسب مقام رياست جمهوری در وی فرو ننشست، و رفته رفته، مهره های طراز اول حزب حاکم UMP ، به جز شمار اندکی از هواداران نزديک ژاک شيراک، به وی پيوستند، و از او به عنوان تنها شخصيت سياسی دست راست که احتمال پيروزی در انتخابات آينده را خواهد داشت نام بردند.
درنهايت، اعضای حزب UMP در طول انتخابات درون حزبی، در نبود رقيب ديگری، به اتفاق آرا، رسماً نيکولا سارکوزی را به عنوان نامزد خود در انتخابات رياست جمهوری که دور نخست آن در ۲۲ آوريل برگزار می شود برگزيدند .
سارکوزی در اين مراسم، گفت که « هدفش ايجاد يگانگی و اتحاد بين همه مردم فرانسه با پايگاه های فکری گوناگون خواهد بود». همچنين وی از دوستان خود خواست اين مسئله را درک کنند که وی فقط کانديدای حزب UMP نخواهد بود و برای همه مردم فعاليت خواهد کرد. در اولين واکنش ها به اين نامزدی، دمينيک شترواس کان Dominique Strauss-Kahn، رقيب سابق خانم سگولن رويال در انتخابات درون حزبی سوسياليست ها، سارکوزی را شخص خطرناکی برای جامعه فرانسه توصيف کرد .
در سال ۱۹۷۶ميلادی هنگامی که "ژاک شيراک" نخست وزير وقت فرانسه تشکل سياسی جديدی را با عنوان "تجمع برای جمهوری" R.P.R بنيان نهاد، وی به اين حزب راستگرا پيوست. وی در همان سال با "شارل پاسکوا" Charles Pasqua ديگر رجل سياسی قدرتمند آينده فرانسه آشنا شد. دوستی و همسانی مواضع سارکوزی با پاسکوا در آينده سياسی وی نقش مهمی ايفا کرد، به گونه‌ای که سارکوزی در سال ۱۹۸۳ آشکارا اعلام کرد: همگان می‌دانند که من پاسکوای دوم هستم! سارکوزی مراحل ترقی را در حزب تجمع برای جمهوری با سرعت تمام گذراند و پس از آنکه به سمت دبير بخش اين حزب در منطقه نويی (حومه پاريس) در سال ۱۹۷۶و دبير فعاليت‌های اجرايی آن در مناطق نويی و پوتو در سال ۱۹۷۷ برگزيده شد، به نخستين کاميابی سياسی خود دست يافت.
سارکوزی درانتخابات رياست جمهوری سال ۱۹۸۱فرانسه و هنگام رويارويی "ژاک شيراک "راستگرا و "فرانسوا ميتران " سوسياليست، به عنوان رييس کميته جوانان پشتيبان شيراک فعاليتی پر شور از خود به نمايش گذاشت.
اين انتخابات اگر چه با پيروزی شيراک همراه نبود اما تجربه‌ای بس مهم در فعاليت‌های سياسی و حزبی سارکوزی را رقم زد و وی را به گونه‌ای بسيار جدی وارد عرصه سياست داخلی فرانسه کرد.
او يکسال بعد و درسپتامبر ۱۹۸۲با خانم "ماری دومينيک کوليلی" Marie-Dominique Culioli که دختر يک دارو ساز جزيره "کرس" فرانسه بود، ازدواج کرد.
سارکوزی در سال ۱۹۸۳و هنگامی که تنها ۲۸سال داشت به سمت شهردار منطقه "نويی" در غرب پاريس برگزيده شد. وی چهار سال بعد سمت جديدی را در وزارت کشور فرانسه فرانسه تجربه کرد.
وی به عنوان يکی ازاعضای ستاد مقابله باخطرات شيميايی و راديو اکتيويته در فرانسه منصوب شد.
سالهای خدمت سارکوزی دراين سمت مقارن با فاجعه "چرنوبيل " در اتحاد جماهير شوروی و توجه همه جانبه فرانسويان همچون ديگر اروپاييان به تاثير زيست محيطی اين فاجعه در قاره اروپا بود.
حضور قوی سارکوزی در رسانه‌ها به عنوان مشاور هيات دولت در امورارتباطات از وی چهره‌ای آشنا برای شهروندان فرانسه ساخته بود.
نيکلا سارکوزی درسن ۳۴سالگی به سمت نمايندگی مجلس ملی فرانسه و درسن ۳۸ سالگی به سمت وزير مشاور در امور بودجه در دولت راستگرای "ادوارد بالادور" نخست وزير وقت فرانسه منصوب شد. سارکوزی در سال ۱۹۹۶و پس از جداشدن از همسر نخست خود با خانم "سسيليا آلبنيز" Cécilia Albeniz ازدواج کرد. نيکلا سارکوزی هنگام پيروزی قاطع راستگرايان فرانسه در انتخابات مجلس قانونگذاری اين کشور در سال ۱۹۹۳ميلادی به عنوان نماينده منطقه نويی به مجلس فرانسه راه يافت.
بالادور Édouard Balladur که با پيروزی راستگرايان در اين انتخابات به نخست وزيری کشور رسيده بود، توجه خاصی به سارکوزی جوان داشت و وی را به عنوان وزير مشاور در امور بودجه کشور برگزيد. سارکوزی در خلال اين دوره به عنوان يکی از پر انرژی‌ترين وزرای کابينه بالادور شناخته شد و با حضوری قوی در رسانه‌های کشور، به يکی از چهره‌های آشنای دولت فرانسه در نزد شهروندان اين کشور مبدل شد.
سارکوزی که به عنوان وزير کشور به کابينه فرانسه راه يافته بود، بسرعت به چهره رسانه‌ای دولت مبدل‌شد و ازسوی مخالفان چپ گرای دولت آماج انتقادات و حملات سياسی قرار گرفت.
در انتخابات رياست جمهوری سال ۲۰۰۲ميلادی نيکلا سارکوزی از ژاک شيراک حمايت کرده بود، با اين همه شيراک پس از پيروزی در انتخابات ژان پی‌ير رافرن را به عنوان نخست وزير برگزيد و سارکوزی به سمت وزير کشور معرفی شد.
سارکوزی در سمت وزارت کشور به عنوان مقتدرترين وزير کابينه فرانسه سياست‌های قاطعی را به ويژه به منظور تامين و گسترش امنيت، مقابله با بزهکاری و همچنين مهاجرت‌های غيرقانونی به فرانسه در پيش گرفت. وی حتی مقررات سخت‌گيرانه‌ای را به‌منظور کاهش تلفات جاده‌ای و محدودساختن بی‌سابقه سرعت در بزرگراه‌های فرانسه اجرا کرد که بر اثر آن ميزان خسارت جانی در جاده‌های بين شهری اين کشور تا حدود پنجاه درصد کاهش يافت.
سارکوزی در مقام وزير کشور قوانين جديدی را برای کاستن از ميزان مهاجرت غيرقانونی در فرانسه به تصويب مجلس ملی اين کشور رساند که با عنوان قوانين سارکوزی در فرانسه شناخته می‌شود.
اوج‌گيری اقتدار سياسی سارکوزی از نظر رسانه‌ها و سياستمداران فرانسوی پوشيده نماند و از همان اويل خدمت وی در سمت وزير کشور، فرانسويان به سارکوزی به عنوان يکی از نامزدهای بالقوه رياست جمهوری سال ۲۰۰۷ميلادی می‌نگريستند.
سارکوزی در يکی دو سال اخير با طرح "گسست از گذشته" راه خود را از "ژاک شيراک" رييس جمهوری جدا کرد. او با ارايه اين طرح عملا با رييس جمهوری و دومنيک دو ويلپن، نخست وزير تعيين شده توسط او به ستيز پرداخت. اين امربطورحتم خوشايند ژاک شيراک رييس جمهوری و سياستمدار کهنه کار فرانسه نبود، چرا که وی سودای سومين پيروزی در انتخابات رياست جمهوری و رقم خوردن دوران بی‌مانند ۱۷سال ( يک دوره ۷ساله و دو دوره ۵ساله) حکمرانی بر اليزه را در سر داشت.
درسال ۲۰۰۴ميلادی سارکوزی در دولت ژان پی ير رافرن، به عنوان وزير امور اقتصاد و دارايی و صنايع فرانسه منصوب شد.
وزارت خانه‌ای مهم با مشکلاتی فراوان که اداره آن می‌توانست برای هر سياستمداری درد سرساز باشد. برخی از ناظران مسايل سياسی