ارتباط با ما

درباره آزادگی

شماره جدید

مسئله ملی  و فدرالیسم

بایگانی

حقوق بشر

دانشجو

حزب التحریر(Hizb ut-Tharir)

روزنامه فرانسوی Libération (آزادی) 5 سپتامبر 2007

نوشته فرستاده مخصوص، Delphine Matthieussent

مترجم: مرجان افتخاری

مقدمه مترجم

از دیر باز اختلافات سیاسی و درگیری های نظامی بین گروه های مختلف فلسطینی وجود داشته است.

ولی پس از به قدرت رسیدن حماس شاخه نظامی اخوان المسلمین درانتخابات ژانویه 2006، حوادث به گونه ای دیگر و در ابعادی گسترده تر بویژه در نوار غزه ادامه پیدا کرد.

بطوریکه موجب نگرانی مردم فلسطین، دنیای عرب، مردم خاورمیانه و تحلیل گران سیاسی شد

.پس از ژانویه 2006، اتحاد اروپا که حماس را یک گروه تروریستی می شناخت، تمام کمک های مالی خود را به دولت جدید قطع کرد.

در ادامه، اعتراضات کارمندان و بطور کلی مردم فلسطین که ماه ها حقوق های عقب مانده خود را دریافت نکرده بودند و در وضعیت اقتصادی اسفباری زندگی میکردند، شرایط را به نفع محمود عباس و الفتح بوجود آورد، و اتوریته فلسطین ها تشکیل "دولت وحدت ملی" را تنها راه حل برون رفت از بحران پیشنهاد کرد

. این پیشنهاد نه تنها مورد موافقت حماس که تمام قدرت سیاسی را در دست داشت قرار نگرفت بلکه بحران سیاسی را در سطح پایه ها و گروه های نظامی هر دو طرف تشدید کرد، تا آنجا که درگیری های نظامی بین این دو گروه نگرانی هائی را در سطح جهانی بوجود آورد.در کنفرانس ریاض که در ماه مه، برای رفع اختلافات تشکیل شد، اتحاد عرب و عربستان سعودی بزرگترین قدرت مالی خاورمیانه هر دو طرف را به یافتن راه حلی برای خروج از بحران دعوت کردند. ولی از آنجائی که اختلافات عمیق تر از تشکیل دولت جدید (با 6 وزیر مستقل) بود، بحران سیاسی یا به عبارتی بحران تقسیم قدرت بین دو گروه الفتح و حماس ادامه پیدا کرد.

در نهایت، در پی در گیری های خونین چند روزه و کشته و زخمی شدن تعداد زیادی از طرفین، تصفیه حساب های شخصی و آدم ربائی بالاخره، در 15 ژوئن گذشته، عملا فلسطین به دو قسمت با دو قدرت اجرائی و یا بهتر است گفته شود به دو دولت تقسیم شد.

نتیجه چنین وضعیتی رشد و گسترش نیرو هائی به مراتب ارتجاعی تر و عقب مانده تر از حماس است، که از دیر باز در منطقه خاورمیانه حضور داشتند ولی به دلائل مختلف این امکان و موقعیت را نداشتند که به طور مشخص و فعال در صحنه سیاسی حضور داشته باشند. اکنون با توجه به اختلافات، درگیر های مسلحانه، عدم وجود رهبری متمرکز و قدرتمند و در غیاب چشم انداز سیاسی روشنی برای  حل مسئله پیچیده فلسطین این جریانات ارتجاعی خود را بعنوان الترناتیو سوم مطرح میکنند.

حزب التحریر یکی از این جریانات عقب مانده تاریخی است. که توانسته است توجه بخشی از جوانان سرخورده فلسطینی را بطرف خود جلب کند.ترجمه زیر در راستای آشنائی با چنین جریاناتی به خوانندگان تقدیم میگردد.

فرستاده مخصوص روزنامه در سیر در ساحل غربی رود اردون (Sair en Cisjordanie) شعار "بزودی خلیفه تنها یک خاطره نخواهد بود و ما آنرا دو باره تاسیس خواهیم کرد" و شعار های دیگری از حزب التحریر (PLI) تمام دیوارهای سالن شهرداری دهکده فلسطینی سیر(Sair) نزدیک به هبرون (Hebron) در جنوب ساحل غربی رود اردون را پوشانده بود. علیرغم گرمای نفس گیر، نزدیک به 400 نفر در سالن حضور داشتند. همه چشم ها به صحنه های فیلمی دوخته شده بود که همراه با آواز های مذهبی نمایش داده میشد. تصاویری از کودکان معلول در فلسطین، هرزگوبین، چه چن، افغانستان و مسلمانان تحقیر شده توسط سربازان کشورهای غربی. در پایان فیلم،چنین توضیح داده شد " در مقابل جنایات تکراری علیه مسلمانان تنها یک راه حل وجود دارد، پیوستن به حزب التحریرو تاسیس دو باره خلیفه، تنها سیستمی که می تواند دولت اسرائیل را از بین برده و تمام ملت های مسلمان را تحت حکومت ملت اسلامی قرار دهد".حزب التحریر (PLI)، یک گروه اسلامی رادیکال، که توسط حاکم شرعی بنام شیخ تکدین ان نبحانی ( Taqiuddin an-Nabhani)، در سال 1953 تشکیل شد و در تعدادی از کشورهای عربی و غربی بویژه در انگلستان گسترش یافت. این حزب در تعلیم اسلامیست های رادیکال در آسیای مرکزی و بویژه در اندونزی بسیار فعال است.

اعضاء این گروه چندین بار در کشور های اردون، سوریه و ترکیه دستگیر شده اند. این حزب مخالف مقاومت مسلحانه فلسطینی ها با اشغالگران اسرائیلی است و تا کنون، به عنوان یک جنبش یا یک گروه کوچک نفوذ بسیار کمی در بین فلسطینی ها داشته است ، ولی در چند ماه اخیر شهرت آن افزایش یافته است.

بدلیل عدم شرکت در انتخابات نمیتوان بطور آماری تعداد آنها را ارزیابی کرد، ولی بیشتر اعضاء آن در ساحل غربی رود اردون متمرکز هستند. بسیاری از فلسطینی هائی که از درگیری و برادر کشی بین دو گروه الفتح حزب محمود عباس، رهبری فلسطین و حماس سرخورده هستند به این حزب پیوسته اند.

در 11 ماه اوت گذشته، تقریبا 10,000 نفر در راملا (Ramallah) در گردهمائی این حزب که به مناسبت یاد بود خلیفه تشکیل شده بود و مهمترین تجمع از سال 1967 محسوب میشد شرکت کردند. رهبری این جنبش عطا ابو راشتا (Ata Abou Rachtah) که از سال 1998  بطور مخفی زندگی میکرد، برای اولین بار در این گردهمائی شرکت داشت.

یکی از فلسطین هائی که در این گردهمائی شرکت کرده بود بدون عنوان کردن نام خود چنین اظهار داشت:" امسال هزاران فلسطینی بویژه جوانان بما پیوسته اند، آنها خلیفه ( سیستم خلیفه ای) را میخواهند".

در حاشیه این گردهمائی ده ها کودک و نوجوان که پرچم هاو پلاکارتهائی از این حزب را همراه با آیه های قرآن با خود حمل میکردند کاملا مشهود بودند. شعار " ارتش، ارتش بیدار شو و خودت را از رژیم فاسد آزاد کن" هم یکی دیگر از این شعار ها بود.

شرکت کننده دیگری میگفت:"

حزب التحریر بهترین حزب است، زیرا که تنها متحد کننده مسلمانان در دنیا است و میتواند به مسلمانان غرور داده و لااقل این حزب مانند الفتح و حماس سایر فلسطینی ها را نمی کشد".

در این مورد محمد جرادات (Mohamad Jaradat) مشاور شهرداری سیر(Sair) اظهار داشت که از شهرت و اعتبار حماس کاسته شده و ما در مورد مسائل پایه ای با حزب التحریر موافق و هم نظر هستیم و تنها در بکار گیری روش ها است که با هم موافق نیستیم.

 طبق نظرات هانی ال ماسیر (Hani-el-Masir) تحلیل گر مرکز مطالعات بادل (Badael) در راملا، افزایش شهرت و نفوذ حزب التحریر نتیجه شکست های پی در پی الفتح و حماس در منطقه است. او چنین ادامه داد "حزب التحریر تهدیدی است نه تنها برای حماس بلکه برای جنبش لائیک الفتح. افزایش نفوذ این جریان نشان دهنده شکست اسلام سیاسی و همچنین حزب لائیک است.

نا امیدی و یاس فلسطینی ها جنبش های رادیکالی مثل التحریر یا ال قاعده را در منطقه تقویت میکنند البته این دو جریان با هم متفاوت هستند، ال قاعده معتقد به عملیات نظامی و انتهاری است ولی نباید نادیده گرفت که حزب التحریر هم می تواند مسیر نظامی را در پیش گیرد".