| اطلاعیه و پیامها | لینک ها | مقالات |
|
بایگانی |
|
ندارد. در ادامه این خبر رسانی رييس كميسيون صنايع و معادن مجلس افزود: « با توجه به اين‌كه ۳۵ كارخانه‌ى شكر به دليل واردات در آستانه‌ى تعطيلى قرار دارند، بيش‌ترين صدمه واردات متوجه توليد و اشتغال است.» ( خبرگزاری ایسنا،۱۶ مهر۱۳۸۶) در همین رابطه اوضاع وقتی وخیم می گردد که به گزارش خبرنگار داخلی مجلس، نماينده مجلس از جناح اقليت، قدرت الله عليخانی، طی سخنانی درمجلس درانتقاد از واردات بی رويه شکر گفت: « واردات ۳ ميليون و۲۰۰ هزار تنى شكردرحاليست كه نياز كشور دو ميليون تن است و حدود يك ميليون ۲۰۰ هزار تن آن در داخل توليد مي‌شود.» وى افزود: « يك ميليون و ۲۰۰ هزار تن شكر را دولت وارد كرده و۲ ميليون تن آن را نيز بخش خصوصى كه هويتش مشخص نيست. ما خواهان اين بوديم كه مجلس با تحقيق و تفحص به اين نتيجه برسد كه حدود ۳۰۰ ميليارد تومان سود اين واردات كجا رفته است.» ( خبرنگارمجلس ، ۱۸ مهر) وقتی دولتی چنین نقشی در خانه خرابی کارگران از خود بروز می دهد، طبیعی ایست که کارفرما نیز، راه پیشروی را بر روی کارگران ، مطالبات و نیازمندیهای آنان می بندد و با نیروی ارتش و قوای ضد شورش همین دولت، به کارگران معترض یورش می برند . فعالان آن را دستگیر و به زندان می کشانند و به این ترتیب، بجای پاسخگویی به انتظارات و خواسته های کارگران، خود به گسترش بحران دامن می زنند. پاسخ ما به این شعارچیست : کارگریم، کارگر؛ گرسنه ایم گرسنه؟! کارگران هفت تپه در دومین نامه ایکه به سازمان جهانی کار(آ.ال.او) ارسال داشتند؛ در۶ بند، مطالبات ویژه خود را به این شکل قید کرده اند ۵- اجرای مشاغل بندی پس از ۱٣ سال که هر ۴ سال یکبار باید مورد بازنگری قرار گیرد که متاسفانه مسکوت مانده است. ۶- رسمی کردن کارگران موقت .۷- ارتقای شغلی کارگران شاغل. ٨- تشکیل سندیکای کارگری .۹- واگذاری منازل شرکت که در اختیار نیروهای نظامی؛ اطلاعاتی، بانکی و آموزش و پرورش و دیگر ادارات دولتی است .۱۰- پرداخت به موقع حقوق کارگران. چه چیزی اهمیت این مطالبات را برجسته می کند؟ انعکاس پاره ی آمار در نشریات کشورما، موئد این است که ما با رشد سرطانی نقدینه گی در کشوربا گرانی و تورم فزاینده ای در سراسر کشور روبرو هستیم. بطوری که ، روزنامه همبستگی در شماره روز چهارشنبه۲۹ فروردین ۱۳۸۶ به نکته مهمی اشاره می کند. این روزنامه از نامه گروهی از نمایندگان مجلس ارتجاع به احمدی نژاد در مورد گرانی و تورم خبر داده و نوشته، « رشد افسارگسیخته نقدیندگی در کشور که به گفته برخی اقتصاددانان رشد آن در دولت نهم دو برابر کل رشد نقدینگی از ابتدای خلق پول در کشور تا سال ۸۳ است، موج نگرانی را سبب شده است.» از این کلمات نباید به سادگی گذشت. طی دو سال، رشد نقدینگی دو برابر کل رشد نقدینگی از «ابتدای خلق پول در کشور تا سال ۸۳» بوده است. به گزارش خبرگزاری دولتی مهر، روز سه شنبه ۲۱ فروردین ۱۳۸۶، مرکز پژوهشهای مجلس رژیم اعلام کرده که: « در ادامه روند کنونی، رشد نقدینگی در سال جاری به ۲/۴۱ درصد و نرخ تورم به ۴/۲۳ درصد خواهد رسید...... رشد نقدینگی که در سال ۱۳۸۴ به ۳/۳۴درصد رسیده بود در سال۱۳۸۵ به ۴/۳۷ درصد و در سال ۱۳۸۶ به (۲/۴۱) درصد خواهد رسید........مــرکز پــژوهشها همچنیــن نرخ تــورم برای ســالهای ۸۵ و۸۶ را به ترتیب ۴/۲۲ و ۴/۲۳درصد» اعلام کرده است. بیان ارائه همین آمار بدون کمترین تحلیلی ، نشانگر این است که اختاپوس نقدینگی ، خانه خرابی ، گرانی و فقر فزاینده ، بی حقوقی مطلق کارگران را شکل می دهد. کارگران از طبقه بندی مشاغل که از خواسته های معوقه شان طی۱۳سال به این طرف است یاد می کنند .در برابر بردگی کار قراردادی ،از رسمی کردن انان صحبت می کنند . مسله بی مسکنی را با طرح واگذاری منازل شرکت که امروز به غلط در اختیار دیگران اعم از " نیروهای انتظامی – اطلاعاتی – بانکی و...." است، خواستار می باشند. مسلئه دریافت حقوق های معوقه و حقوق روزها و ساعات کاری را ، به موقع خواستار می باشند. ودیگر اینکه حقانیت مسئله تشکیل سندیکای مستقل کارگری خود را به زبان آوردند.بر پایه اخبار رسیده از ایران، در روزهای گذشته فرماندارشهروساعدی نماينده مجلس از شوش در مصاحبه های که با راديو و تلويزيون اعلام کردند: که خواسته های کارگران داده شد وامام جمعه شهر هم اعلام کرده که خواسته های آنها تا قبل ازعيد فطر داده خواهد شد. از طرف ديگر به کارگران اعلام کردند دادن خواسته شما منوط به برگشت به کار ،کارگران است. همین کارگران در اعتراضات و تحصن های خیابانی به سریعترین بیان، رنج های نهفته در زندگی شان را با فریاد : ما گرسنه ایم ، گرسنه، بر زبان می رانند و از ما در سراسر جهان استمداد می طلبند. چگونه می توان به این انتظار پاسخ گفت؟ درایران تا امروز گسترده ترین پشتیبانی ها ازجانب همه طبقه ی های شان در سطح کارگران ایران خودرو- کارگران سندیکای شرکت واحد- کمیته دفاع از محمود صالحی – کارگران و کارمندان کشت و صنعت کارون شوشتر– کارگران کارخانجات کاغذ پارس- کارگران و کشاورزان ساکن شوش،کارگران و کارمندان طرح شعيبيه شوشتر،کارگران سازمان آب و برق خوزستان، کارگران و کارمندان مزارع طرحهای (دهخدا، اميرکبير، ميرزا، سلمان، فارابي، غزالی)، نورد لوله، صنايع فولاد، دانشگاه آزاد شوشتر، دانشگاه آزاد دزفول، کارگران نواحی صنعتی اهواز، کارگران نواحی صنعتی شوشتر، کارگران نواحی صنعتی دزفول و انديمشک، کارگران راه آهن انديمشک، کارگران شرکت ملی حفاری (اهواز- مسجد سليمان)، کارگران شرکت ملی نفت (اهواز- مسجدسليمان)، کارگران کاغذ سازی کارون شوشتر، کارگران پالايشگاه آبادان، کارگران کارخانه های واحدهای صنعتی طرحهای توسعه نيشکردرخوزستان، سایت ها و وبلاگ های پُرشماری صورت گرفته است . در داخل کشور، کارگرانی که از تجمع و تحصن کارگران نیشکر تا حال پشتیبانی کرده اند، اعلام داشتنه اند: از دیگر کارگران و زحمتکشان واحدهای توليدی و صنعتی استان می خواهيم در اين شرايط سخت، کارگران نیشکر را تنها نگذارند . پیشتر کارگران سقز،ديروزکارگران سنديکای شرکت واحد تهران وحومه، امروز کارگران نيشکرهفت تپه و شوش و فردا نوبت سرکوب حقوق ما از طرف حکومت کارگر ستيز جمهوری اسلامی خواهد بود . پس با همه توان خویش به دفاع از همه طبقه ی های خود به پا خیزیم! درخارج از کشور،اطلاعیه ها و بیانیه های چندی از جانب مدافعین کارگران ، کانون ها ی همبستگی با کارگران ایران ، سازمان ها و احزاب اپوزیسیون دردفاع از مبارزات کارگران هفت تپه داده شده و روند خبر رسانی رادیو برابری ، از وضعیت کارگران و تحصن و پیشروی کارگران ، دستگیری ها و انتپارات کارگران از ما در خارج از کشور، موثر بوده است. طی همین هفته ضربآهنگ تحرکات خیابانی و شب های همبستگی و مراجعه به احزاب و سندیکاهها و نیروهای جامعه میزبان آغاز شده است . با این همه ، این همه کار نیست . ما که تجربه دو دهه کاردر سطح جامعه میزبان را با خود داریم ودر مقطع دستگیری فعالان سندیکای مستقل شرکت واحد ( منصور اسانلو ودیگرفعالان سندیکا در دوره های مختلف و دستگیری محمود صالحی و فعالان سقز و سنندج) و سایر موارد با تدارک فراخوان ها و تحرکات گوناگون و از جمله یاری رسانی مالی، نقش خود را درامر دفاع از مبارزات و اعتصابات ومحکومیت دستگیریها و صدور احکام سردمداران رژیم برعلیه کارگران سازمان داده ایم ، امروز می باید چنین کنیم . کارگران و خانواده های آنان در ایران، به ما نیزچشم دوخته اند. بر ماست که کارزارهای زنجیره ای در دفاع از کارگران نیشکر هفت تپه و مبارزات آنان را در خارج از کشور سازمان دهیم . فردا خیلی دیر است و زمان سکوت نیست! |