ارتباط با ما

درباره آزادگی

مسئله ملی  و فدرالیسم

شماره جدید   

دانشجو

حقوق بشر

ژاله وفا                                                               بخش 9

در دو شماره قبل  به بررسی وضعیت پژوهش د ر آموزش و پرورش وآموزش عالی کشور پرداخته  و نیز تبعات و انعکاس  کم بها دادن به امر پژوهش را در آموزش عالی کشور  گوشزد اهل خرد شدم.

اما از آنجا که دانش آموزان مصادیق اصلی آموزش و موضوع  سیستم آموزش و پرورش کشور می باشند و عیوب  این سیستم بطور بلافصل و مستقیم بر روی روحیه و انگیزه و اذهان آنها است که  اثر میگذارد، لذا هیچ تحقیقی در این زمینه بدون پرسش مستقیم از دانش آموزان و جویای نظراتشان  در باره نکات قوت و ضعف سیستم آموزش و پرورش شدن ، کامل و جامع نمیباشد. اما اینجانب در خارج از کشور بسر می برم لذا نظر سنجی آماری از داخل  ،در حیطه امکانات  اینجانب نبوده ونیست .اما روا ندیدم از این مهم نیز چشم بپوشم.

لذا نظرات 3 دانش آموز داخل کشور را در یک مصاحبه کتبی جویا شدم .هر سه در سال سوم دبیرستان هستند.یکی با نام مستعار پیمان در منطقه ای ضعیف از نقطه نظر امکانات شهری در اطراف تهران  ،  دیگری با نام  مستعار پویا  در یکی از بهترین دبیرستانهای تهران ، و دیگری دختر خانمی  از یکی از مناطق متوسط تهران یعنی منطقه8 با نام مستعار پروانه .

پاسخ آنان را بی کم و کاست به اطلاع خوانندگان محترم میرسانم.از آنجا که 21 سوال را هر 3 نفر پاسخ گفته اند ، این پرسش و پاسخ 3 شماره مقاله را به خود اختصاص میدهد.

ترجیحا پاسخ هر سه نفر را بعد از هر پرسش ،یک جا می آورم تا امکان مقایسه برای خوانندگان گرامی میسر گردد.

1- لطفا مشخصات خود را بدون ذکر نام ، بفرمایید:

پیمان: کلاس سوم دبیرستان، رشته ریاضی و فیزیک – 16 سال دارم.

 پویا: سوم دبیرستان ، رشته  ریاضی - فیزیک و17  سال دارم.

پروانه :کلاس سوم دبیرستان ، رشته علوم تجربی- 16 ساله هستم.  با اجازه شما خانم وفا در پاسخها از شیوه گفتاری استفاده میکنم.

2- لطفا مشخصات مدرسه خود را از قبیل اینکه مدرسه و کلاس  شما چند تا شاگرد  دارد ،در کدام منطقه قرار دارد و آیا  مدرسه ای دولتی یا غیر انتفاعی است؟  ذکر نمایید . همچنین تجهیزات مدرسه  از قبیل آزمایشگاه ، کامپیوتر، زمین ورزش و ...  چگونه است؟

 پیمان:کلاس ماحدودا 24 نفر شاگرد دارد. در شهر ورامین 40 کیلومتری تهران قرار دارد و دولتی  است.آزمایشگاه کامپیوتر از امکانات نسبتا خوبی نظیر:

1-حدودا 15 عدد سیستم پنتیوم 4 با 256 مگابایت رم، 40 گیگابایت هارد داخلی، کارت شبکه D-Link ، مودم (بعضی از آنها)، مانیتور SAMSUNG  17 اینچ، صندلی های غیر استاندارد( البته نیازی به استاندارد بودنش نیست، زیرا دانش آموز وقت زیادی را حداکثر 45 دقیقه در هفته را روی آنها نمی گذراند)، میزهای سفید و نو که از ارتفاع خوبی برخوردارند (تقریبا استاندارد)، و با زمینی پوشیده شده از موکت بسیار کثیف و بدبو که حاوی سکستلیون ها تا میکروب و باکتری های فعال است، تمام کامپیوتر ها با یکدیگر شبکه بوده و از طریق یک کامپیوتر مرکزی (Server) تقریبا کنترل می شوند، و یا بهتر است بگویم که کامپیوتر ها اصلا نیازی به کنترل و بررسی ندارند زیرا کار خاصی به جزء نقاشی کردن و پازل بازی کردن و یا یک برنامه ی Q-Basic چیز دیگری وجود ندارد، مسئولین مدرسه حتی اجازه ی ورود به  Run را برای دیدن و یا مناظره و یا حتی خرابکاری را نمی دهند، زیرا از خودشیرینی تعداد معدودی از دانش آموزان می ترسند!امکانات ورزشی در مدرسه نسبت به کارهایی که انجام می شود کافی است و ظاهرا دانش آموزان راضی هستند، زیرا به جزء ورزشهای والیبال، فوتبال، پینگ پنگ، شطرنج چیزهای دیگری را ندیده اند. البته اگر نظر شخصی خودم را در این مورد بیان کنم، باید بگویم که نیاز اکنون کشور ما به ورزشکار نیست! بلکه به تولید کننده های علم است! و این ها یعنی، این ها هم از سر دانش آموزان زیاد است.

پویا: مدرسه ما جزو بهترینهای تهران است و بین 250 تا 300 شاگرد دارد.  واقع در منطقه 3 تهران و غیر انتفاعی میباشد .

آزمایشگاه بسیار نا مطلوبی دارد.بطوری که بیشترین بازده آن برای آزمایشات کتابهای درسی و کمک درسی به سختی به 30 درصد میرسد.

از لحاظ امکانات کامپیوتری شرایط مناسبی دارد.چندین کامپیوتر برای استفاده و آموزش در مدرسه موجود است.مدرسه ای است با فضای بسیار کم. توان آموزشی بسیار بالا و صاحب دبیران نیرومند وتوانا.صاحب دانش آموزان توانا و هسته تمرکز کنکورو آمادگی دانش آموزان برا ی کنکور البته نوپا.

پروانه : کلاس ما حدودا 26 نفر شاگرد دارد و دولتی دخترانه است و درمنطقه 8 تهران واقع است. امکانات ورزشی کم ونا مناسب است. جززمین والیبال که اغلب هم در آن بازی نمیشه و چند تایی شطرنج چیز دیگری موجود نیست. آزمایشگاه شیمی تقریبا دکور است.  مدتی در دست تعمیر و تکمیل بود.

جز 1 بار وارد آن نشدیم. ما شاگردان نیستیم که آزمایش میکنیم .

خانم معلم شیمی  بطور نمایشی چند تا اسید و باز را قاطی میکنه و یا از پشت شیشه های قهوه ای عناصر معدنی را میبینیم. تحت عنوان اینکه این مواد خطر ناکند  اجازه دست زدن هم نداریم.آنهم شاگرد سال سوم دبیرستان! جالبه که عنوان کتابمان هم هست " شیمی و آزمایشگاه" البته دختر خاله من در دبیرستانی دیگر درس میخونه  که غیرانتفاعی است.

اونها که باید بروند برای آزمایشگاه به مدرسه دیگرکه عملا شدنی نیست.

مدرسه جدیدا از لحاظ کامپیوتر مجهز شده ولی چه فایده وقتی ما شاگردان اجازه کار با آن را نداریم و معلممان بیشتر از اینکه کارکرد با کامپیوتر را عملا نشان دهد، تئوری میگه و میترسد کامپیوتر ها را بچه ها خراب کنند و او مسئول  باشه.

3- در سالهای قبل  آیا شهریه پرداخته اید یا خیر؟و اگر آری چه مبلغی؟

پیمان :خیر- ولی گه گداری مقداری پول برای تامین بعضی از مخارج مدرسه مانند لوله کشی آب (در بهار و تابستان)، خرید سوخت گازوئیل برای براه انداختن سیستم گرمایشی مدرسه و یا هزینه ی کپی و یا تهیه برگه های امتحانی!

پویا:بله . سال اول دبیرستان تقریبا بیشتر از 1 میلیون تو مان. سال دوم تقریبا بیشتر از 2 میلیون تومان. سال سوم نیز تقریبا 3 میلیون تومان . جمعا در این 3 سال 6 میلیون تومان شهریه داده ام.

پروانه:پولی بنام شهریه نمیگیرند چون مدرسه دولتی است ولی تحت عنوان "کمکهای مردمی" برای برخی هزینه های مدرسه و تعمیرات مدرسه مثل تعمیر آزمایشگاه شیمی پول  میگیرند و اگر کسی نده زیاد جالب نیست و بهش میفهمونند! دختر خاله ام به یک دبیرستان غیرانتفاعی میره و سالی 1 میلیون شهریه میده ولی خوب براشون کلاس فوق برنامه میگذارند.ولی مدرسه اشان در واقع یک خونه تنگ مسکونی است با حیاط 100 متری که در آن ورزش هم باید بکنند.او میگه معلم ریاضیمون سر کلاس خوب درس نمیده یعنی به سوالها جواب نمیده  و میگه کسی سوال داره بیاد کلاس خصوصی من !

4-رفتار معلمها با شاگردان چگونه است؟ خوش برخورد، مهربان، با حوصله، مودب و... و یا...؟!