ارتباط با ما

درباره آزادگی

شماره جدید

شماره جدید 

مسئله ملی  و فدرالیسم

بایگانی

دانشجو

حقوق بشر

بخش 13                                                            ژاله وفا

در 3 شماره قبل 21 سوال از 3 دانش آموز و پاسخهای آنان را بدین سوالات در زمینه وضعیت مدارسشان و نحوه تدریس نقل و ارزیابی کردیم. اکنون به بررسی وضعیت ورزش در مدارس ایران و نیز مساله عدم آموزش  مسائل جنسی در مدارس ایران و تبعاتش میپردازیم.در كشورهاى پيشرفته از لحاظ ورزش در دنيا  ،صاحب نظران ورزش اعتقاد دارند جامعه سرمایه گذاری در امر ورزش را باید از آموزش و پرورش شروع کند.

و یکی از اهداف و برنامه های راهبردی  تربیت بدنی  بایستی تدوین نظام استعداد یابی ورزشی و استفاده از روش های علمی نسبت به شناسایی و انتخاب دانش آموزان مستعد جهت حضور موفقیت آمیز آنها در صحنه های ورزشی بین المللی  باشد.از این رو ملاحظه میگردد که در این قبیل کشورها  با جدی گرفتن درس ورزش در مدارس ، قهرمانان آینده  ورزشی کشورشان  دردوران کودکی و نوجوانی مورد شناسایی قرارمی گیرند و زمینه های رشد آنها  از سطح دبستان ودبیرستان مهیا می گردد.اما متاسفانه امر ورزش  در ايران  با وجود سابقه 80 ساله تربیت بدنی در ایران ،با چند نقص اساسی روبرو است

یکی از معضلاتی که هم اکنون ورزش دانش آموزی و آموزشگاهی با آن رو به رو است، بی توجهی به امر ورزش در برنامه های اول ، دوم و سوم توسعه است که حتی یک کلمه هم راجع به تربیت بدنی و بهداشت مدارس در این برنامه ها نیزقید نگردیده است. به طوری که در برنامه سوم از مواد 143 تا 154 که مخصوص آموزش و پرورش بوده ، در خصوص واحد درسی تربیت بدنی کلمه ای قید نگردیده است. تنها در برنامه چهارم توسعه کشور، این مشکل تا حدودی رفع شده است و در ماده 117 این برنامه ، جایگاهی برای تربیت بدنی و بهداشت مدارس در نظر گرفته شده است. با  این وجود هرچند لزوم اهمیت به ورزش در مدارس  بر روی کاغذ نیز قید گردد، در عمل امر ورزش  متاسفانه با چند نقص اساسی روبرو است.

1-   تعداد معلمان تربیت بدنی نسبت به جمعیت دانش آموزی کشور( 15 میلیون  نفر) بسیار کم است.

2-   درس ورزش مدون نیست. نه کتاب دارد و نه معلمان از روی برنامه مدون از قبل مهیا شده ای 2 ساعت ورزش در هفته را به پیش میبرند.

3-   فقدان وسائل ورزشی و سالنهای ورزشی  در حد لازم.

4-    سرانه  هزینه وفضای ورزشی درمدارس نسبت به سرانه استاندار جهانی بسیار کم است.

و5-عامل فرهنگی. بدین صورت که حتی در بین خود دانش آموزان و نیز خانواده آنان اهمیت بایسته به درس ورزش داده نمیشود و نسبت به کمبودهای آن و یا حتی حذف ساعات کم  ورزش در مدارس (2 ساعت در هفته ) توسط برخی از معلمان که امتحانات را به آن ساعت موکول میکنند، اعتراضی  پیگیر صورت نمی گیرد. گویی در عمق ذهن خانواده های دانش آموزان و حتی معلمان ورزش  آگاهی ازفوايد ورزش آنهم برای کودک و نوجوان ننشسته است. چرا که این فواید رابه گونه اي موثر و به شيوه اي عملي بدانان یاد آور نمیشوند و در هنگامه مواجه با فقدان آن اقدامی اساسی حتی معترضانه نمیکنند و درس ورزش را جدی نمی گیرند.به استناد  آمار، در حال حاضر برای 15 میلیون دانش آموز در ایران ، به گفته مديركل دفتر فعاليت‌هاي ورزشي وزارت آموزش و پرورش( 20 ارديبهشت 1385 ) ،تنها ‪ ۲۰هزار معلم در بخش تربيت بدني آموزش و پرورش كشور فعاليت مي‌كنند. که 2 در صد آنها نیز حق التدریسی هستند . به عبارت دیگر  در حال  حاضر  آموزش و پرورش با كمبود ٨ هزار معلم تربيت بدني روبروست.  به سخن روشنتر برای  130 هزار مدرسه موجود در ایران فقط 20 هزار معلم ورزش وجود دارد. یعنی به ازای هرهفت مدرسه،  تنها یک معلم ورزش وجود دارد.تنها در سال 84  برنامه درس تربیت بدنی، در 40 مدرسه راهنمایی و متوسطه دخترانه و پسرانه کشور،  به عنوان اولین سال اجرای آزمایشی، تدریس شده است .همچنین دكتر "مصطفي قنادها" سرپرست معاونت تربيت‌بدني و تندرستي وزارت آموزش و پرورش اعتبارات تربيت بدني و تندرستي وزارت آموزش و پرورش را در بخش‌هاي اجرايي و عمراني در سال جاري ‪ ۵۰۰ميليارد ريال ذكر كرد و سرانه ورزشي دانش‌آموزي را پنج هزار ريال( 500 تومان  یعنی  معادل  قیمت 5 بسته آدامس!) ذكر نمود.بگزارش خبر گزاری مهر در 17 اردیبهشت 85 در حالی که سرانه فضاي آموزشي بر مبناي استاندارد جهاني ٥/٢ مترمربع براي هر دانش آموز است،  در كشور ما اين ميزان ٢/٠ مترمربع مي باشد. اين امر نشان مي دهد سهم دانش آموزان ايراني از فضاهاي ورزشي مدارس ٢١ برابر كمتر از حد متعارف است. بنا بر شواهد موجود و براساس اذعان برخي مسئولان، در بسياري از مدارس و به ويژه در مدارس غيرانتفاعي، فضاي ورزشي وجود ندارد و به دليل هزينه بالاي اجاره سالن هاي ورزشي، مديران اين نوع مدارس ترجيح مي دهند دانش آموزان زنگ ورزش را با سرگرمي هاي ديگر سپري كنند. پرويز دانايي  رييس گروه تربيت بدني و تندرستي سازمان آموزش و پرورش خراسان رضوي در مصاحبه با ایرنا معتقد است:"

 سرانه فضاي ورزشي دانش‌آموزان در اين خرایان رضوی چهار سانتيمتر مربع است ! وی همچنین  افزود در طول برنامه چهارم توسعه براي تحقق حداقل سرانه فضاي ورزشي معادل يك مترمربع فضاهاي روباز و سرپوشيده در هر سال به ‪ ۸۰ميليارد ريال اعتبار نياز داريم. "در واقع زمانی که تنها برای واردات دارو 600 میلیون دلار یارانه در کشور هزینه می شود ، صرف اعتبار بیشتر برای ورزش به ویژه ورزش دانش آموزی که به عنوان زیر ساخت ورزش کشور مطرح است ، نباید محل اشکال و مورد شک و تردید باشد.در ایران  به تنوع رشته های ورزشی در سطح مدارس کمتر توجه میگردد و معمولا دو ورزش کم هزینه و در عین حال جذاب  فوتبال و واليبال  تقريباً همه جنبه هاي مختلف ورزش مدارس و حتي رشته هاي ديگرورزشي رادر سطح مدارس  تحت الشعاع قرار داده اند. همچنین كمبود و گاه فقدان امكانات ورزشي مهم ترين مشكلي است كه همه به آن اذعان دارند. و در پاسخ 3 دانش آموز نمونه که در 3 شماره قبل این نوشتار درج شد نیز بدان اشاره گردیده است.

وضعیت آموزش جنسی در مدارس ایران