میان ماه من تا ماه گردون
تفاوت از زمین تا آسمان است
صدیقه جعفری
در نخستین ماه سال جدید، یعنی در روز سه شنبه 20 فروردین، ماموران انتظامی خدیجه مقدم را در منزل مسكوني اش دستگير و با قرار وثيقة يك ميليارد ريالي روانه بازداشتگاه وزرا کردند. خديجه مقدم اين مادر 56 ساله که سالها در عرصه های گوناگون جامعه مدني از جمله محیط زیست، جنبش زنان و استقرار حقوق بشر و صلح در ايران و جهان تلاشي مستمر و خستگي‌ناپذير داشته در شرايطي با اتهامهاي گوناگون مواجه شده است كه، بنا بر گزارشها، در برابر درخواست غيرقانوني ماموران دادستاني مبنی بر معرفي 8 تن از فعالان مدنی که به خانه او رفت و آمد می کردند مقاومت كرده و اقامت در زندان را ترجيح داده است.»
خبردستگیری خدیجه مقدم ازخوشنام ترین فعالان اجتماعی درتهران، خبرتکان دهنده ایی بود. نه اینکه دستگیری فعالان اجتماعی و یا دانشجویان و روزنامه نگاران خبر تکان دهنده ایی به شمار می رود. نه! تکان دهنده از این جهت بود که این دستگیری درست چند هفته پس از دستگیری فرمانده پلیس تهران صورت می گیرد که هم اکنون آوازه فانتزی های جنسی-مذهبی اش مرزهای ایران را درنوردیده است. مردی که نه تنها با آبروی سیستم پلیس بازی کرد، بلکه بنا به دلایلی که حدس زدن آن چندان هم دشوار نیست، با آوردن بخش های مختلف نظام به پشتیبانی خود، از جمله بخش هایی از دستگاه قضایی و امنیتی، عملا دامن نظام را با رویاهای جنسی خود آلوده کرده است.
فردی که ستون اسلام یعنی نماز را به زشتترین شیوه به سخره گرفته است.
فردی که صدها نفر از زنان و دختران خوشنام ایران را به بهانه های واهی مورد بازداشت و شکنجه و آزار قرار داده است.
و اما خدیجه مقدم میانسال در حالی روزسه شنبه با بی احترامی دستگیر شد و درباره خصوصی ترین مسائل زندگی اش که همانا نام میهمانانی که به خانه خود دعوت کرده مورد بازجویی قرار گرفت که سردار زارعی با سلام و صلوات وثیقه می گذارد و کسی نمی داند وی کجاست و چه زمانی مردم آگاهی خواهند یافت که حقیقت ماجرای خلع از سمتش چه بوده است.
مقدم فعال خستگی ناپذیر جنبش زنان است؛ او در عرصة جنبش زنان از مبتكران راهها و روشهاي مسالمت آميز براي رسيدن به حقوق برابر و ارتقاي سطح كار و زندگي زنان به روشهاي شرافتمندانه است و همواره برای تغییر قوانین تبعیض آمیز بر ضد زنان تلاش کرده است. مقدم از فعالان کمپین یک میلیون امضا و عضو کمیته مادران این کمپین است.
حال آن که سردار زارعی مسئول مستقیم اجرای طرح مقابله با اراذل و اوباش در تهران بود که نیروی انتظامی با برخوردهای خشن و زننده، افراد را بازداشت می کرد. وی همچنین یکی از مسئولین اصلی اجرای طرح امنیت اجتماعی بود. او در مصاحبه ای که در اردیبهشت ماه امسال با رسانه ها انجام داد، گفته بود: «از آغاز طرح ارتقای امنیت اجتماعی در سطح استان تهران نیروی انتظامی بیش از ۳۵ هزار نفر را مورد ارشاد و تذکر قرار داده است. در همین خصوص هزار نفر به نیروی انتظامی احضار شدند و ۱۲۴ نفر به مراجع قضایی معرفی شدند. در ۵۲ روز ابتدای سال به ۷ هزار و ۹۳۳ نفر از اراذل و اوباش تذکر داده شد و چهار هزار نفر از آنان نیز دستگیر شدند و در مجموع هزار و ۱۰۱ پرونده در این زمینه در مراجع قضایی تشکیل شد.»
وی متولد روستاي كتوسنگ اردستان استان اصفهان است. او در سال های گذشته هم فرمانده قرارگاه پشتيباني ناجا، بوشهر، همدان، گيلا‌ن و در نهايت استان تهران در رژیم جمهوری اسلامی بوده. پنج روز پس ازانتشار این خبر سردار زارعی فرمانده نیروی انتظامی رژیم جمهوری اسلامی در استان تهران، برکنار شد. مراسم توديع و معرفی فرمانده جدید نيروي انتظامي استان تهران در کرج برگزار شد که در هنگام ارائه گزارش "رضا زارعی" فرمانده قبلی نیروی انتظامی رژیم جمهوری اسلامی از ورود خبرنگاران جلوگيري شد.
پلیس امنیت و دادستانی تهران و مجموعه افرادی که شانه به شانه سردارزارعی تابستان گذشته طرح امنیت اجتماعی را اجرا کردند و موجب آزار و اذیت مردمی شدند که حتی در مورد نحوه لباس پوشیدن خود نیز باید منتظر آیین نامه های دولتی باشند، با دستگیری خدیجه مقدم پیام واضحی را به مردم و به بخش های عاقل حکومت و از جمله قضاییه می دهند که عواقب درخشانی نخواهد داشت.
خدیجه مقدم بدون اینکه جرمی مرتکب شده باشد دستگیر می شود. فعال اجتماعی که کارنامه مشخصی دارد و مورد احترام همه کسانی است که طی سالهای گذشته گامی برای بهبود وضعیت اجتماعی جامعه شان برداشته اند. امثال خدیجه مقدم در داخل کشور نشانه رشد و پویایی جامعه هستند و در خارج از کشور به عنوان نمایندگان جامعه مدنی، از امیدهای بهبود وضعیت به شمار می روند. در یک کلام خدیجه مقدم و دیگر کسانی که زندگی خود را وقف کارهایی کرده اند که طبق قوانین بین المللی یک دولت کارآمد و مدرن باید در کار انجام آن باشد.
اینان آبروی نظام هستند، آبروی نظامی که بدلیل عدم بینش صحیح وناتوانی در شناخت دوست از دشمن دائما دچاراشتباهات غیر قابل جبران می شود.
امثال سردار زارعی نمونه ای کامل از مسئولان نظامی هستند که مشکلات جنسی و رویاهای شهوانی-مذهبی شان آنها را به سمت اعمال سیاست های خشن وسختگیرانه می راند.و آسان گیری و مهربانی با چنین افرادی که در زیر چتر محکم حفاظتی خودی نظام قرار دارند نیز شیوه ای دیرینه است که بارها شاهد آن بوده ایم .
ازسوی دیگر، تناقضات نظام سیاسی ایران و کسانی که از قدرت پلیسی و قضایی به بدترین و زننده ترین شکل آن استفاده می کنند، در خلال این دو دستگیری بخوبی نمایان است.
همسر خدیجه مقدم بسیار متین گفته است که به جای دستبند باید بر دستان وی بوسه بزنند به دلیل خدماتی که انجام داده است. او اما امروز در زندانی است که اگر قرار بود سنگ ها بسته و سگ ها رها نباشند، امثال سردار زارعی را در خود جای می داد، نه دانشجویان، زنان وروزنامه نگارانی که در چارچوب های موجود قانون اساسی خواهان زندگی بهتری هستند.
این هشداری است برای شیخ دستگاه قضا و دیگرمسئولانی قضایی که به نظر می رسد کنترل خود را بر بخش هایی از دستگاه تحت امر خود از دست داده اند. دستگیری خدیجه مقدم وآزادی سردار زارعی هر دو به یک میزان با آبروی نظام بازی می کند. اولی نشان می دهد که حکومت چگونه به شهروندانش نگاه می کند ودومی نشان می دهد که حکومت چگونه عدالت را قربانی روابط گروهی قبیله ایی می کند.
آری زندانی که خدیجه مقدم و امسال وی را جا می دهد چنانکه هر فعال اجتماعی از به زندان رفتن احساس افتخار می کند تا شرمساری، جای امثال سردار زارعی نخواهد بود.