ارتباط با ما

درباره آزادگی

شماره جدید

مسئله ملی  و فدرالیسم

شماره جدید

حقوق بشر

دانشجو

10.  منوچهر صانعی و همسرش [فیروزه سالار کلانتری] در همان روزها [28 بهمن 75]، مفقود شدند و سپس جنازه آن ها کشف شد. صانعی که از آجودان های شاه سابق بود که با گرفتن تامین از مقامات رسمی به تهران برگشته و در یک موسسه تحقیقات تاریخی کار می کرد و پیش از مرگ، چندباری احضار شده بود. همسر سعید امامی که در جریان افشای قتل های پاییز 77 مدتی در بازداشت بسر برد، از همکاران منوچهر صانعی در موسسه تحقیقات تاریخی وابسته به بنیاد مستضغان بود.

11.  دکتر غفار حسینی استاد دانشگاه و از فعالین کانون نویسندگان در بیستم آبان 75 در منزل مسکونی خود به قتل رسید.  

12.  ابراهیم زال زاده مدیر موسسه نشر ابتکار در 5 اسفند ماه 75 ناپدید شد و در اوایل فروردین 76 جسد او در بیابان های یافت آباد در حالی پیدا شد که دشنه آجین شده بود.

13. عباس نوایی در یکی از روزهای ماه رمضان سال 76 ناپدید شد. او در اواسط سال 66 از زندان آزاد شده بود و دیگر فعالیتی نداشت، اما تحت نظر بود و می بایست هرماه خود را معرفی می کرد.

14.  در سحر گاه 31 شهریور 77 حمید حاجی زاده شاعر و نویسنده کرمانی را به همراه کودک 9 ساله اش کارون، که در آغوش پدر خفته بود، در حریم امن آنان، یعنی در خانه شان قطعه قطعه کردند. پرونده این قتل نیز هرگز گشوده نشد.

15.  پیروز دوانی از فعالین سیاسی و فرهنگی در تاریخ 3 شهریور77 که چند ماه قبل از زندان آزاد شده و به انتشار جزوه ای افشاگر مشغول شده بود، از منزل خود به قصد رفتن به خانه خواهرش خارج و مفقود شد. جنازه او روز بعد کنار خطوط راه آهن سوزانده و دفن شده بود.

16.  دکتر مجید شریف، از چهره های فرهنگی و سیاسی با داشتن دکترای فلسفه بعد از مدتی دوری از فرانسه به تهران برگشت و آبان ماه 77 به قتل رسید. او در صبح روز 28 آبان 77 با لباس گرمکن برای ورزش از خانه خارج شد و دیگر هرگز برنگشت. نزدیکان مجید شریف، چهارشنبه چهار آذر 77 جسد او را در پزشکی قانونی شناسایی کردند. اما پرونده مرگ او هم به نتیجه نرسید و حتی هنگام بررسی چهار قتل در پاییز 77 به پرونده مرگ او رسیدگی نشد.

حذف مجاهدین خلق از فهرست تشکلهای تروریستی اتحادیه اروپا،

راهگشای پناهندگی اعضای سابق مجاهدین و خواستاران جدایی از آن است

 سازمان مجاهدین خلق ایران که در زمان زمامداری آقای محمد خاتمی در لیست گروههای تروریستی امریکا و اروپا قرار گرفته بود، روز دوشنبه 26 ژانوایه 2009، توسط اتحادیه اروپا، از آن فهرست حذف شد. از آنجا که قانون صریح یا دادگاه رسمی بین المللی وجود ندارد که معیار ثابت و روشنی برای قرار گرفتن در چهارچوب تروریسم معین کرده باشد، برخی از دول و سلطه جویان غرب نیز در این زمینه، در مقاطع مختلف، به منافع سیاسی و اقتصادی خود اقتدا می کنند. با این حال، علت یا زمینه های تصمیم اخیر اتحادیه اروپا از اهمیت برخوردار نیست، بلکه نکته حائز اهمیت آن است که حذف نام سازمان مجاهدین خلق ازفهرست تروریسم توسط اتحادیه اروپا،  اکنون دست نهادهای مدافع حقوق بشر را برای کمک به آن بخش از مجاهدینی که خواستارخارج شدن از عراق و کسب پناهندگی در غرب هستند، بازتر خواهد کرد.سازمان مجاهدین خلق ایران که حملات متعددی علیه حکومت جمهوری اسلامی انجام داده است، در حدود 3 دهه پیش به عراق گریخت و با حمایت رژیم صدام حسین، در آن کشور مستقر شد و با ایجاد یک قرارگاه نظامی، به حملات خود علیه رژیم حاکم بر ایران ادامه داد.از زمان مداخله نظامی آمریکا در عراق و سقوط رژیم بعث، سرنوشت اعضای وفادار یا جدا شدۀ مجاهدین در عراق نیز مورد بحث و مناقشه بوده است. اعضای مجاهدین که در ابتدا تحت نظر نیروهای نظامی آمریکا قرار گرفته بودند، سال گذشته به دولت عراق تحویل داده شدند.با توجه به واگذاری کنترل «قرارگاه اشرف» به دولت عراق  و اصرار رهبران احزاب شیعه یا نمایندگان آنان در نهادهای دولتی آن کشور به تعطلیلی و تخلیه آن، احتمال می رود که جان جمع کثیری از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران که هنوز به تداوم مبارزه خود با رژیم جمهوری اسلامی باور دارند، در معرض خطر قرار گیرد. آن گروه از اعضای مجاهدین نیز که وادار به بازگشت به ایران شوند، حتی اگر با خطر اعدام، زندان یا شکنجه نیز روبرو نباشند، یا باید به خدمت سازمان اطلاعات جمهوری اسلامی درآیند، و یا به عنوان شهروند درجه دو، در گوشه ای دورافتاده به زندگی در شرایطی  دشوار و غیرانسانی تن دردهند.

 اگر چه چندین سال از سقوط رژیم صدام حسین در عراق  می گذرد، اما رهبران مجاهدین به جای راهجویی برای خارج کردن  نیروهای خود از عراق، گام در مسیری نهاده اند که به نابودی چندین هزار نفر از نیروهای گرفتار شدۀ آن سازمان در عراق می انجامد.

بر این مبنا، به نظر می رسد که رهبری مجاهدین، با کوفتن بر طبل «مقاومت پایگاه اشرف»؛ در واقع در صدد جلوگیری از امکان انتقال این نیروها به دنیای آزاد و هرچه محدودتر کردن احتمال افشای روابط فرقه ای آن سازمان توسط جداشدگان میباشند.

کانون دفاع از دمکراسی در ایران (هلند) که جمعی از فعالان آن را اعضای جدا شده از مجاهدین تشکیل می دهند، که خود شاهد حرکت های نادرست و غیراصولی آن سازمان بوده اند، امیدوار است که دولت های اروپایی از امروز به مجاهدینی که سالهاست در عراق و «قرارگاه اشرف» گرفتار شده اند، پناهندگی سیاسی اعطا کنند. دستیابی به امکان پناهندگی، حق تمام آنها، حتی رهبر آن تشکل، آقای مسعود رجوی نیز هست.

کانون دفاع از دمکراسی در ایران (هلند) که سالهاست  که در رابطه با اعضای جدا شدۀ مجاهدین فعالیت می کند که جمهوری اسلامی را یک نظام دیکتاتوری ارزیابی کرده و حاضر به بازگشت به ایران و همکاری با رژیم  یا سکوت در برابرجنایت های آن نیستند.  در طول این دوران، همواره یک مشکل اساسی کمک به چنین افرادی را  با بن بست مواجه می کرد؛ زیرا مقامات اروپایی، با استناد به  قرار داشتن نام سازمان مجاهین خلق در فهرست تشکلهای تروریستی، تقاضای ایرانیان آزادیخواه را برای کمک به جداشدگان از مجاهدین و اعطای پناهندگی به آنان، موجه نمی دانستند. اکنون، با تغییر دیدگاه اتحادیه اروپا،  این امکان ایجاد خواهد شد تا «مجاهدین اشرف» و همچنین اعضای جدا شده در خارج از این قرارگاه، بتوانند نسبت به اخذ پناهندگی از کشورهای اروپایی امیدوار باشند.

کانون دفاع از دمکراسی در ایران (هلند)، و سازمان های حامی آن،  خرسندی خود را از این حرکت اتحادیه اروپا اعلام می کنند و امیدوارند که هر چه سریع تر به جداشدگانی  که سالها در عراق در انتظارانتقال به کشورهای مختلف بوده اند،  پاسخ مثبت داده شود تا بتوانند به کشوری امن انتقال یابند.

کانون دفاع از دمکراسی در ایران (هلند)

کانون اندیشه، گقتگو و حقوق بشر در ایران (کانادا)