Politisch, Kulturell, Sozial

September 2009 Nr. 177  

می سوزد،

 

من دنبال کلمه می گردم
ندایی پنجره ام را باز می کند ،
دفتر سکوتم را می بندد
قلبم، قلم می شود
با خون جوهرش می دوم
اینجا خیابان آزادی است
اینجا خیابان
اینجا، ، شهر،
جویباری از رگ هایم  جاریست
ناخن می کشم بر تاروپود خاک
گل می دهد قلبم
اینجا خیابان آزادی است .

دریا طوفانی ست

 

 

دریا طوفانی است
کشتی ها غرق شده اند و
پل ها تخریب
اینجا قایقی است ؟!
نمی دانم
! تخته پاره ای؟!
شاید!
سکوت می کنم و
خیابا ن ها مر با خود می برند
یک سو خیابان مصدق
دیگرسو میدان انقلاب
و این سو شاهنامه بزرگ
فردوسی،
اینجا سهراب،
اینجا پایتخت
،شهری که فرزندانش را می خورد
و دهانش را با خون فرزندان دیگر ش پاک می کند.

 

نرگس الیکائی