همینطور مرتضی طلایی، رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران از افزایش زنان کارتن خواب که متوسط سنی آنها ۲۵ تا ۴۵ سال است، سخن به میان آورده است و اضافه کرده که زنان ۲درصد افراد کارتن خواب را تشکیل می دهند که این آمار رو به افزایش است.
فرار دختران: برای اولین بار در سال ۸۹ معاونت پرورشی وزارت آموزش و پرورش اعلام کرد که سالانه ۶۰۰۰ دختر در ایران از خانه فرار می کنند که تنها از سال ۶۵ تا ۷۸ شیوع فرار دختران از خانه ۲۰ برابر شده است.
معاونت پرورشی آموزش و پرورش تاکید می کند که ۱۸ درصد از این دختران در روز اول و ۶۰ درصد از آنان در هفته اول بعد از فرار مورد تعرض جنسی قرار می گیرند.
محمد مهدیزاده، استاد جامعه شناسی در گفتگو با خبر گزاری ایسنا درمورد فرار دختران گفته است که سن فرار دختران در سال ۹۰ به ۱۴ سال کاهش یافته که فقر، بیکاری والدین، خشونت های خانگی، طلاق از مهمترین عوامل فرار دختران در ایران است. وی همچنین اضافه کرده که هر ساله بین ۱۵ تا ۲۰ درصد به آمار قبلی اضافه می شود. همینطور ۳۶ درصد این دختران پس از بازگشت به خانه، از سوی اعضای خانواده خود مورد سو استفاده قرار می گیرند و برای بار دوم مجبور به ترک خانه می شوند.
کودکان کار و خیابان: در خیابانهای تهران روزی نیست که در محله خود با چند کودک کار و خیابان که تازه برای گرفتن اندکی پول به جمع کودکان کار و خیابان پیوسته اند، مواجه نشوید.
حتی کودکانی که آنقدر خردسال و کوچک اند که بدرستی قادر به حرف زدن نیستند ولی باید برای معاش خود فکری کنند. از فروش فال تا فروش آدامس و چسب زخم.
آنان اغلب کودکان بد سرپرستند و قانون و مجری قانون نیز اعتنایی به آنان ندارد. علیرغم اینکه چندین سال از تصویب آیین نامه ساماندهی کودکان کار می گذرد ولی این آیین نامه حداقلی نیز جامه عمل نپوشید.البته این کودکان نیازمند قانون مشخص حمایتی هستند، نه آیین نامه. زیرا آیین نامه براحتی دستخوش تفکرات سلیقه ای می شود.مصطفی آقاجانی، استاد مددکاری دانشگاه آزاد با انجام تحقیقی بر روی این کودکان اعلام کرد که ۲۰ درصد این کودکان معتاد هستند و ۴۰ درصد آنان در خانواده هایی زندگی می کنند که حداقل یکی از اعضای خانواده اعتیاد دارد. ۷۳ درصد آنان مبتلا به بیماری های چشمی هستند، ۶۱ در صد بیماری های تنفسی دارند. ۶۴ درصد مبتلا به بیماریهای قلبی هستند و ۸۲ درصد آنان دچار بیماری های پوستی اند.
کودک آزاری: امید سلیمی نمین، معاون پیشگیری از آسیب های اجتماعی سازمان بهزیستی، اعلام کرد که آمار کودک آزاری به حدی "وحشتناک" است که نمیتوان تصور کرد، سامانه اورژانس اجتماعی، روزانه بیش از ۲۰ مورد کودک آزاری را ثبت کرده است. بهر ترتیب سال ۹۰ با ثبت ۷۰۰۰ کودک آزاری به پایان به خود می رسد. سالی که کودکان متعددی که نام، سرگذشت و تصاویر شکنجه شده شان در صدر خبرها قرار گرفت و فریاد اعتراض بسیاری را بلند کرد و در سکوت دولتمردان به کام مرگ فرو رفتند.
ازدواج کودکان:
انجمن حمایت از حقوق کودکان در آخرین
ماه سال ۹۰،
خبر از ازدواج ۴۳
هزار کودک زیر ۱۵
سال داد.
فرشید یزدانی، عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان در یک مقایسه بین ازدواج کودکان
در سال ۸۵
که معادل 3.2 درصد بوده و در سال
۸۹ به 4.9 افزایش یافته، با
تاکید برافزایش ۴۵درصدی
در خصوص ازدواج کودکان، اعلام می کند که آخرین خبرها از سال
۸۵
در این زمینه مبنی بر این است که
۲۵۰۰۰ کودک مطلقه در کشور وجود
دارد که اغلب آنها پسرو بین سنین
۱۰ تا
۱۴
ساله هستند.
کوله بار مردم ایران در سال ۹۰، مملو از انبوه معضلات اجتماعی است که مهمترین عامل آن فقر اقتصادی مردم است که آنها را به ورطه انواع آسیبهای اجتماعی پرتاب کرده است، باتلاقی که بیرون آمدن از آن غیر ممکن می نماید.
نسل نامدار ولی گمنام!
مینا انتظاری mina.entezari@yahoo.com
اوایل سال شصت و پنج وقتی که دوباره بهمراه تعداد زیادی از بچه های قدیمی از بندهای مختلف، برای تنبیه بیشتر، از زندان قزل حصار کرج به اوین منتقل شدیم، برای اولین بار با "سیمین" همبند شدم. البته او و جمع دیگری از بچه های مقاوم زندان، زودتر از ما از قزل حصار به این قتلگاه انسان و انسانیت منتقل شده بودند....
هنوزم بعد از 25 سال، چهره خندان و مهربانش با همان خونگرمی هموطنان خوزستانی، در ذهنم نقش بسته است. اخلاق و رفتارش مدل خانم معلم های دوست داشتنی بود. هر وقت آرامشی در بند بود او را با کتابی در دست می شد دید. مثل بقیه زندانیها در روزهای آرامتر معمولآ یک کتاب تاریخی یا فلسفی در دست داشت و به همراه یک هم بند مشغول مطالعه بود. گاهی در حال انجام تدریس خصوصی برای یک همسلولی بود و گاه خود او مشغول یاد گیری یک موضوع آموزشی مثل زبان انگلیسی بود. این رسم و سنت زندگی و مقاومت در زندان بود که علیرغم همه محدودیتها و محرومیتها، زندانیان سیاسی در روابط داخلی خود، در چهارچوب یک کار دسته جمعی چه بصورت