های خرد و در مناطق محروم و مرزی و مناطقی که از مراکز استان ها دورند، فقر را می توانيم چشمگيرتر ببينيم.» به گفته او درآمد روزانه ۷/۳ درصد افراد جامعه ۲ دلار و کمتر است و ۳۴ درصد از اين تعداد، کمتر از ۱۸ سال سن دارند.
۲ درصد افراد در کشور زير خط فقر زندگی می کنند. بر اساس نتايج يک تحقيق که از سوی ILO (سازمان بين المللی کار) ارايه شده ۱۴ درصد از کودکان در ايران مشغول به کار هستند و هنوز تنبيه در مدارس وجود دارد.
«اگه» اين سؤال را مطرح کرد که ايران درآمد متوسط دارد اما چرا همگان نمی توانند از اين ثروت استفاده کنند. او گفت:
در حقيقت آنچه می بينيم مسأله توزيع درآمد است تا عدم تعهد يا کارآيی دولت.
نماينده يونيسف سپس به اقداماتی که بايد انجام شود اشاره کرد: «ابتدا بايد تعريف مجددی از فقر کودک ارايه دهيم و سپس نابرابری ها را کاهش دهيم.»
بهره مندی کودکان از آموزش تا پايان دوره تحصيل، ارتقای برابری جنسيتی بين زن و مرد و توانمندسازی زنان در تمام ابعاد و به کارگيری راه های جلوگيری ازکودک آزاری به ويژه آموزش دهی در اين زمينه از ديگر مواردی بود که کاری اگه به آنها اشاره کرد.
او خاطرنشان کرد که کودکان و زنان آسيب پذيرترين قشر در زمان وقوع جنگ و درگيری هستند و ۱۹ درصد آزارها به کودکان در ۲۴ ساعت اول پس از شروع جنگ و درگيری يا وقوع حوادث طبيعی رخ می دهد.
HIV و ايدز
به گفته کاری اگه چيزی حدود
۱۵
ميليون کودک در جهان تحت تأثير بيماری ايدز قرار گرفته اند؛ يا خود مبتلا شده
اند يا والدينشان را به دليل ابتلا به اين بيماری از دست داده اند.
او به نوع ديگری از استثمار در رابطه با اين بيماری اشاره کرد:
«در خانواده، به محض اينکه يک فرد مبتلا به ايدز می شود، اولين کسی که ناچار است مدرسه را ترک و از فرد مريض مراقبت کند، دختربچه است.»
او به ميزان ابتلای پايين افراد به ايدز در ايران اشاره کرد و گفت: «اين بيماری در ايران اپيدمی نيست. شيوه ابتلا به ايدز نيز اکثراً از طريق اعتياد تزريقی است اما اين به اين معنی نيست که در انتقال بيماری از طريق ارتباطات جنسی مشکلی نداريم. در حقيقت در ميان افرادی که اخيراً به اين بيماری مبتلا شده اند، دختران و زنان بين ۱۵ تا ۲۴ سال بيشترين ميزان ابتلا را داشته اند و شيوه اين ابتلا از طريق ارتباط جنسی بوده است.»
اين نکته در واقع اشاره ای بود به نزديک شدن شيوه ابتلا به ايدز در کشور به الگوی جهانی اين بيماری. او هشدار داد که در آينده ای نزديک ميزان ابتلا به ايدز در ميان دختران و زنانی که فعاليت جنسی دارند افزايش خواهد يافت و اين موضوع بر تعداد کودکانی که از طريق مادر به اين بيماری مبتلامی شوند تأثير خواهد گذاشت.
«اگه» اعلام اين تغيير الگو به عنوان يک «بحران» را تأييد کرد اما گفت:
«اگر تمامی اقدامات پيشگيرانه در اين زمينه به درستی اجرا شود، اين بحران به وقوع نخواهد پيوست.» او گفت:
يکی از اقدامات در اين خصوص می تواند تشويق و ترويج يک رهبری استوار و پيشرو در سطح ملی باشد به گونه ای که بتواند اقدامات لازم برای پيشگيری و آموزش را انجام دهد. «اگه» به نکته ديگری هم اشاره کرد:
«مسأله ترويج به کار بردن روش هايی بر پايه حقوق بشر درمورد مسائل جنسی با تأکيد بر حق نه گفتن از طرف زنان تا آنان را به زور و با خشونت مورد سوءاستفاده جنسی قرار ندهند.»
۷ محروميت عمده کودکان در جهان
نوزدهم آذرماه امسال، «کارول بلامی» رئيس صندوق کودکان سازمان ملل متحد، گزارش وضعيت کودکان جهان در سال ۲۰۰۵ را در دانشکده اقتصاد لندن ارائه کرد. او گفت:
«بيش از يک ميليارد کودک در جهان از رشد و پرورش سالم و حمايت شده ای که سران طی تصويب پيمان نامه حقوق کودک در سال ۱۹۸۹ (۱۳۶۷)- اين پذيرفته شده ترين معاهده حقوق بشر - به آن متعهد شده اند، محرومند.» اين گزارش بر اين نکته تأکيد دارد که عدم موفقيت دول در حفظ استانداردهای اين پيمان نامه باعث آسيب دائمی کودکان و اين آسيب نيز به نوبه خود مانع از پيشرفت به سمت حقوق بشر و توسعه اقتصادی شده است. او خاطرنشان کرد: «بسياری از دولت ها تصميماتی را اتخاذ می کنند که در واقع به ضرر دوران کودکی کودکان تمام می شود. فقر به يکباره پديد نمی آيد؛ جنگ از هيچ به وجود نمی آيد و بيماری ايدز نيز به خودی خود گسترش پيدا نمی کند. اين ها همه به انتخاب عمل ما وابسته اند.» او گفت: «وقتی نيمی از کودکان در گرسنگی و عدم سلامت بزرگ می شوند ، وقتی مدارس هدف حملات تروريستی قرار می گيرند و بيماری ايدز باعث خالی شدن يک روستا از کل اهالی آن می شود، بايد گفت که ما نتوانسته ايم به سوگند خود در قبال دوران کودکی جامه عمل بپوشانيم.» گزارش وضعيت کودکان جهان ۲۰۰۵ با عنوان «دوران کودکی در معرض تهديد» به بررسی سه عامل اصلی عفونت HIV بيماری ايدز، جنگ و فقر و نيز به تحليل از محروميتهای اصلی کودکان می پردازد که به ميزان زيادی آينده آنان را تحت تأثير قرار می دهد. يونيسف با همکاری محققين دانشکده اقتصاد لندن و دانشگاه بريستول، به اين نتيجه دست يافته است که بيش از نيمی از کودکان جهان در کشورهای در حال توسعه به شدت از يک و يا بيش از يکی از خدمات و امکانات اساسی مورد نياز دوران کودکی محرومند:
۶۴۰ ميليون کودک فاقد سرپناه مناسبند. ۵۰۰ ميليون کودک بدون دسترسی به توالت های بهداشتی بزرگ می شوند.
۴۰۰ ميليون کودک آب آشاميدنی سالم در دسترس ندارند. ۳۰۰ميليون کودک دسترسی به اطلاعات (تلويزيون، راديو يا روزنامه ) ندارند. ۲۷۰ ميليون کودک دسترسی به خدمات بهداشتی ندارند. ۱۴۰ ميليون کودک که اکثراً دختر هستند تا به حال به مدرسه نرفته اند. ۹۰ ميليون کودک به شدت از غذا محرومند.
