ارتباط با ما

درباره آزادگی

مسئله ملی  و فدرالیسم

بایگانی

حقوق بشر

دانشجو

يک خانواده روحاني سخت گير و مستبد بزرگ شده بود و دومي در لبنان و اروپا، با دانستن چهار زبان و شناخت جهان. سيد ضيا جز دوستان مانند ايپکجي ارمني و ميرزا رضا عصار کسي نداشت. هويدا فهرست بلندي از بزرگان عصر خود از سارتر تا آيزا برلين، از فرانسوا ميتران تا فرانس فانون را در زمره دوستان و آشنايان داشت.

دولت سيد ضيا در صد روزگي، همه را به ستوه آورده بود و سرنگون شد. همکاران آن دولت همه عمر از آن سه ماه همکاري با سيد پشيمان ماندند. اين را در صدمين روز دولت احمدي نژاد نوشتم.

پيمان پاک مهر . روزنامه نگار در تبريز

تبريز نيوز:سرويس سياسي:"کورش زعيم"عضو شوراي مرکزي "جبهه ملي ايران" در راستاي  اصلاحات در سازمان ملل در نامه اي پيشنهادي خطاب به "کوفي عنان" دبير کل سازمان ملل متحد،خواستار آن شده که مجمع عمومي بيشتر نماينده  "ملت ها" باشد تا  "دولت ها".

متن کامل اين نامه در زير آمده است:عاليجناب کوفي عنان. دبير کل سازمان ملل متحد، موضوع: يک پيشنهاد براي انجام اصلاحات در نمايندگي کشورها در مجمع عمومي سازمان ملل اکنون که شما انجام اصلاحاتي ضروري، هرچند ديرهنگام، را درساختار ومديريت سازمان ملل بگونه اي ستايش انگيز پيشگام شده ايد تا اين سازمان جهاني توان رويارويي با واقعيت ها و چالش هاي روز را پيدا کند، من مايل هستم پيشنهادي را که اميدوارم شما، اگر تا کنون در فهرست تغييرات و بهبودهاي پيشنهادي شما قرار نگرفته، مورد توجه قرار دهيد، بشرح زير تقديم دارم.هنگامي که پيمان ايجاد سازمان ملل در سال 1945 امضاء شد، تنها 51 کشور مستقل در جهان وجود داشت که آنرا امضاء کردند و به عضويت آن درآمدند. امروز، عضويت سازمان ملل، بيشتر به علت استقلال يافتن سرزمين هاي مستعمره و فروپاشي شوروي، بيش از چهاربرابر شده است. در ميان 51 کشور نخستين، فقط رژيم هاي معدودي از آنها را مي شد دموکراسي خواند. اکنون، نه تنها شمار عضوها رشد کرده، بلکه شمار کشورهاي داراي سامانه هاي دموکراتيک دولتي هم بطور قابل ملاحظه اي افزايش يافته است.

ليکن، همه دولت هاي عضو سازمان ملل نماينده راستين ملت هاي خود نيستند، و نمايندگان کشورها که در مجمع عمومي سازمان ملل مي نشينند همگي گماشتگان دولتهاي متبوع خود هستند.

بحثهايي که در مجمع عمومي درباره بهبود روابط کشورهاي عضو، بهبود شرايط زندگي مردم کشورها و، بويژه، مسائل حقوق بشر انجام مي گيرد، غالبا" توسط نمايندگاني که دولت هايشان از پشتيباني مردمشان برخور دار نيستند به بن بست هايي بر مي خورد.

دولت هاي خودکامه گرايشي به تصويب يا اجراي مصوباتي که اثر منفي بر پايه هاي قدرت و منافع گروهي آنها داشته باشد ندارند، هرچند که براي منافع مردمشان سودمند باشد.پيشنهاد من براي اصلاحات اين است که مجمع عمومي بيشتر نماينده  "ملت ها" باشد تا  "دولت ها". مقررات نمايندگي در سازمان ملل بايد بگونه اي تغيير يابد که بر پايه آن همه نمايندگان کشورها در مجمع عمومي، در کشورهاي خود در يک انتخابات آزاد به سمت نمايندگي در مجمع عمومي سازمان ملل انتخاب شده باشند.

اين قانون نه تنها به مجمع عمومي مشروعيت بيشتري توسط مردمي که اين سازمان براي خدمت به آنان بوجود آمده مي بخشد، بلکه نمايندگي در سازمان ملل را به يک مسئله مهم سياسي و انتخاباتي در همه کشورهاي عضو، و نمايندگي در مجمع عمومي را به يک رسالت و افتخار تبديل مي کند نه فقط يک شغل.مجمع عمومي سازمان ملل بايد تبديل به يک سازمان جهاني نماينده ملت هاي جهان شود، همانگونه که يک پارلمان در يک کشور دموکراتيک نماينده ملت خود مي باشد. مردم جهان نمي توانند بپذيرند که سرنوشت کشورشان توسط کساني تعيين شود که خود در قدرت طلبي، خفقان و فساد کشورهايشان شرکت دارند. اين پيشنهاد اصلاحات، به باور من، از بنيادي ترين و ضروري ترين گام ها در راستاي پيشرفت سازمان ملل است، اگر قرار است سازمان ملل را، همانگونه که از آغاز پنداشته شده، بعنوان يک پارلمان و قانوگزار جهاني بشناسيم.

عباس میلانی

کتاب عهد عتیق از ایران باستان و پادشاهانش تمجید فراوان دارد. در کتاب عزرا خداوند از زبان کوروش داد سخن در می دهد و می گوید: "خداوند آسمانها، پادشاهی زمین را به من عطا فرمود و مرا فرمان دادکه در بیت المقدس برای او خانه ای بنا کنم.

کوروش این فرمان الهی را گردن گذاشت و چنین بود که کنیسه دوم اورشلیم برپاشد.

در بخش های دیگرکتاب مقدس از کوروش به عنوان حاکم" برگزیده" و"نظر کرده" خدا یاد می شود. گفته اند که کوروش بود که یهودیان را از اسارت بابل وارهانید.

محققان تاریخ و مفسران عهد عتیق جمله برآنند که ایران باستان در مبارزه با نهضت دیرپای سامی ستیزی نمونه بود.

عید یهودی "پوریم" در واقع بزرگداشت روزی است که در آن، "استر" ملکه پادشاه ایران، یهودیان هم مسلک خود را که در ایران می زیستند، از نابودی قطعی وارهانید [...]

امروز از ادبار زمان، در سرزميني که زمانی کوروش بر تخت نشسته بود، مردی جای گرفته که احمدی نژاد نام دارد [...] همو که به صورتی آشکار خواستار محو اسراییل از نقشه جهان گردیده است.

در سال 1941 درست زمانی که هیتلر فکر شیطانی نابودی یهودیان را به مرحله عمل وارد می کرد، دولت ایران برای "متخصصان نژاد" نازیسم چنین استدلال کرد که یهودیان ایران دو هزارو پانصد سال در ایران زیسته اند و جزیی لا یتجزا از مردم ایران شده اندو لاجرم باید همه حقوق شهروندی ایرانیان به آنان نیز تعلق گیرد . این متخصصان نژاد آلمان نازی استدلال ایرانیان را پذیرفتند و چنین بود که که ایران توانست حیات یهودیان ایرانی ساکن اروپا را از چنگال نازیسم نجات دهد. به علاوه ، هزاران یهودی اروپایی هم از این راه نجات پیدا کردند که دیپلمات های ایرانی پاسپورت های ایرانی در اختیارشان گذاشتند.

به گفته آقای" عزری" اولین سفیر اسراییل در ایران، در سال های بعد از جنگ دوم جهانی، دولت ومردم ایران در کار گریز صدها یهودی عراقی که از چنگ سامی ستیزی حاکم در ان کشور می گریختند ... نقشی مثبت و مددکار بازی کرد [...]

در این مفهوم، کلمات آقای احمدی نژاد در باب محو کشور اسراییل از عرصه روزگار را نباید صرفا لغزش زبانی رییس جمهوری دانست که پس از چهار ماه رفتار نامتعارفش شهره افاق است [...] گفته های احمدی نژاد را باید در چشم انداز بحران حاکم بر جمهوری اسلامی در نظر گرفت. بیست وپنج سالی است که همواره مسوولان ايراني برای درمان مشکلات داخلي خود به بحران آفرینی توسل جسته اند. اتحادیه اروپا بخصوص فرانسه، انگلیس و آلمان که سالهاست متحدان و معتمدان مسوولان ايرانيند، این روزها بیش از پیش از ايران - به خاطر برنامه های هسته ایش و نيز اتهاماتش مبنی بر حمایت از تروریسم در عراق - فاصله می گیرند و سوریه نیز که تنها متحد حکومت ايران در خاورمیانه است هم این روزها در حال احتضار به نظر می آید.

بحران داخلی حکومت ايران نيز به هیچ روی از کمتر از بحران بین المللی آن نیست. اقتصاد بحران زده است. بورس تهران حدود یک سوم کل ارزش خود را از کف داده است. نظام بانکی در حال فروپاشی است. ظاهراً حدود دویست میلیارد دلار سرمایه در چند ماه اخیر از ایران خارج شده است. جناح های گوناگون هیات حاکم به شکلی بی سابقه با یکدیکر در نزاعند...

گناهان دارو دسته ای که بر ایران حاکمند را نباید به حساب ملت در بند ایران، و یا آن میلیون ها ایرانی گذاشت که چاره ای جز مهاجرت نداشته اند. به جای چنین سرزنشی باید به ملت ایران کمک کرد تا رویای صد ساله دمکراسی خود را جامه تحقق بپوشاند. تنها در یک دمکراسی راستین می توان روح کوروش را برجسته کرد.

منبع : هرالد تریبیون، 11نوامبر2005یادداشت سیاسی

نبرد خلق شماره 244: يكشنبه ۱ آبان ۱۳۸۴ - ۲۳ اكتبر ۲۰۰۵