|
قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون وین راجع به نمایندگی دول در روابط خود با سازمانهای بین‌المللی جهانی
قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون وین راجع به نمایندگی دول در روابط خود با سازمانهای‌بین‌المللی جهانی - مصوب ۲۸ تیر ماه ۱۳۶۷ ماده واحده - کنوانسیون وین راجع به نمایندگی دول در روابط خود با سازمانهای بین‌المللی جهانی مورخ ۱۴ مارس ۱۹۷۵ (۲۳ اسفند ۱۳۵۳) مشتمل بر یک مقدمه و ۹۲ ماده به شرح پیوست و اجازه تسلیم سند الحاق آن داده می‌شود. کنوانسیون وین راجع به نمایندگی دول در روابط خود با سازمانهای بین‌المللی جهانی دولتهای طرف کنوانسیون حاضر با آگاهی از نقش مهم و روزافزون دیپلماسی چند جانبه در روابط بین دولتها و مسئولیتهای سازمان ملل متحد و آژانسهای تخصصی آن و سایر‌سازمانهای بین‌المللی جهانی در جامعه بین‌المللی و با توجه به اهداف و اصول منشور ملل متحد در مورد برابری کامل دولتها، حفظ صلح بین‌المللی و‌تأمین و پیشبرد روابط دوستانه و همکاری بین دول و با یادآوری امر تدوین و توسعه پیشبرد حقوق بین‌الملل حاکم بر روابط دو جانبه بین دول که طی‌کنوانسیون وین راجع به روابط دیپلماتیک مورخ ۱۹۶۱ و کنوانسیون وین راجع به روابط کنسولی مورخ ۱۹۶۳ و کنوانسیون مربوط به مأموریتهای ویژه‌مورخ ۱۹۶۹ حاصل گردید و با اعتقاد به این که کنوانسیون بین‌المللی راجع به نمایندگی دول در روابط خود با سازمانهای بین‌المللی جهانی در گسترش‌روابط دوستانه و همکاری میان دولتها، صرفنظر از نظامهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی آنها مؤثر خواهد بود و با یادآوری مفاد ۱۰۵ منشور ملل متحد‌و با وقوف بر این که مزایا و مصونیتهای مندرج در کنوانسیون حاضر برای بهره‌مندی افراد نمی‌باشد بلکه به منظور تأمین اجرای مؤثر وظایف آنها در قبال‌سازمانها و کنفرانسها اعطاء می‌گردد و با توجه به مفاد کنوانسیون راجع به مزایا و مصونیتهای سازمان ملل متحد مورخ ۱۹۴۶ و کنوانسیون مزایا و‌مصونیتهای راجع به آژانسهای تخصصی مورخ ۱۹۴۷ و سایر موافقتنامه‌های معتبر بین دول و سازمانهای بین‌المللی و با اذعان به این که مقررات حقوق‌بین‌الملل عرفی همچنان نسبت به مسائل که در موارد کنوانسیون حاضر صراحتاً پیش بینی نشده است حاکم خواهد بود، به شرح زیر موافقت نمودند.
|
