ماده 14 اعلامیه جهانی حقوق بشر در کجا اعمال میشود؟

به نام آزادی و دمکراسی

من کاظم عبدی هستم از کشور انگلستان که مدت 9 ماه است که به این کشور آمده ام .من با وجود مدارک زیادی که در رابطه با مشکلاتم از دادگاه این کشور جواب رد گرفته ام . این تصمیمی بود که وزارت کشور امگلیس برای من و هزاران نفر پناهنده مثل من از جمله پناهندگان ایرانی گرفته بودند.

بگذارید گوشه ای از مشکلات خودم را که شامل هزاران پناهنده ایرانی میشود بیان بکنم تا همه بدانند که دولت انگلیس و همه دولتهائی که با پذیرش پناهندگان ایرانی مخالفت می کنند ، منشور جهانی حقوق بشر را فقط برای حفظ قراردادهای اقتصادی زیر پا گذاشته و با این کارشان از حکومت جنایتکار و تروریست پرور جمهوری اسلامی حمایت می کنند.

من در ایران هوادار حزب دمکرات کردستان ایران بودم و سالها با دوستان خود کارهای تشکیلاتی این حزب را از قبیل پخش تراکتها و اعلامیه های حزبی ، نوشتن شعارهای مختلف ضد حکومتی بر روی دیوارها ، ضبط و پخش نوارهای سیاسی بین مردم از جمله جنایت مقدس ، سفر بی بازگشت ، کنفرانس برلین و بسیاری از نوارهای سیاسی دیگر که گرفتن هر کدام از آنها دست یک نفر حکم اعدام را برای او در برداشت ، شرکت کردن در تظاهرات مختلف و تشویق مردم به انقلاب و برخواستن علیه حکومت جنایتکار آخوندی و بسیاری کارهای ضد حکومتی دیگر.

این از جمله فعالیتهائی بود که من در ایران بر علیه حکومت کثافت کار جمهوری اسلامی می کردم و برای آن نامه تائیدیه از طرف حزب دمکرات کردستان ایران از پاریس برایم فرستاده شد و در کنار آن یک نامه تائیدیه از فدراسیون همبستگی پناهندگان ایرانی ، دو نامه احضاریه از دادگاه انقلاب ایران ، یک فیلم سی دی و چند تا مدرک دیگر که همه را در دادگاه ارائه کردم .

اما نه از طرف مامور هوم اوفیس و نه از طرف قاضی دادگاه کوچکترین توجهی به آنها نشد.

من با نوشتن این نامه میخواهم فریاد اعتراض خودم و هزاران پناهنده ایرانی بلاتکلیف در انگلیس و دیگر کشورهای اروپائی را به گوش مردم و به گوش آندسته از ایرانیانی که سالهاست از دست ظلم و ستمهای حکومت جنایتکار اسلامی وطن و دیار خود را ترک کرده و آواره کشورهای اروپائی شده اند برسانم .

در ماده 14 اعلامیه جهانی حقوق بشر قید شده که : 1- هر کس حق دارد در برابر تعقیب ، شکنجه و آزار ، پناهگاهی جستجو کند و در کشورهای دیگر پناه اختیار کند.

 اما متاسفانه چشمان خود را بر روی تمام واقعیتها بسته اند.

امروزه تمام کشورهای دنیا میدانند که حکومت اسلامی ایران در طول 26 سال نتیجه ای جز کشتار مردم بیگناه، زندانی کردن جوانان مخالف ، تجاوز به ناموس مردم ، دست درازی کردن به مال مردم ، دزدی و غارت کردن سرمایه های ملی ، به بردگی کشیدن زنان ، حراج کردن زنان و دختران ایرانی در کشورهای عربی ، سنگسار کردن زن بدبخت به خاطر یک رابطه جنسی ، ترویج فحشا با نام صیغه ، معتاد کردن جوانان ، اعدام های پی در پی ، ترورهای پی در پی سیاسی ، توقیف روزنامه ها و دستگیری روزنامه نگاران ، تحقیر کردن اقلیتهای مذهبی و سرکوب تمامی اقوام و ملل ایرانی و هزاران جنایات دیگر . اینها همه نتیجه 26 سال حکومت اسلامی  به رهبری ولایت فقیه ( جانشین نماینده خدا در زمین ) است که برای مردم ایران به بار آورده است.

چاره کار چیست ؟

تا به کی باید این آخوندها به جنایات خود ادامه بدهند ؟

تا به کی باید این انسان نماهای حیوان صفت که معلوم نیست از کدام جهنم دره ای آمده اند بر مردم ایران ظلم بکنند؟

سخن من با شما ایرانیان خارج از کشور است .

آیا هیچ به زندگی هموطنان خود در ایران فکر میکنید؟

حالا که در اروپا و آمریکا در نهایت آزادی زندگی میکنید هیچ به زندانیان ایرانی که به خاطر دفاع از حقوق انسانی خود در زندانهای ایران اسیر هستند ، فکر میکنید؟

ای جوان ایرانی که امروز بجز آسایش و مزایای کشورهای غربی به چیز دیگری فکر نمیکنی آیا وقتی که با معشوقه خود در نهایت خوشی بسر میبری به خواهر و برادرهای خود که به جرم دوست داشتن شلاق میخورند فکر میکنی ؟

ای مردان ایرانی شماها که تا حرف از غیرت و ناموس پرستی پیش می آید شیر میدان می شوید هیچ به زنان و دختران ایرانی هموطنتان که در بازارهای دبی حراج می شوند فکر میکنید؟

آیا اینها خواهران من و شما نیستند؟

از اینکه ناموستان بدست یک عده دیگر افتاده شرم نمیکنید .

بیائید یک لحظه فکر کنید به گذشته خودتان فکر کنید ، به مشکلاتی که در ایران داشتید .آیا وقتی که از ایران خارج شدید و به کشور مورد نظرتان آمدید تقاضای پناهندگی خود را چگونه مطرح کردید . بر اساس چه حق و حقوقی پناهندگی خود را مطالبه کردید . غیر از این بود که گفتید در ایران آزادی وجود ندارد و حکومت اسلامی ایران دیکتاتور است و بر مردم ایران ظلم میکنند . غیر از این بود که گفتید در ایران به خاطر باورهای سیاسی ، اجتماعی ، ملی و مذهبی با حکومت آخوندی مشکل داشتید و زندگی ات از طرف آن حکومت مورد تهدید قرار گرفته .

پس چه شد که تا حق پناهندگی ات را گرفتی همه مشکلات را فراموش کردی! چه شد که دیگر به فکر آزادی کشورت نیستی ؟

چه شد که دیگر دنبال باورهای خودت نمیروی ؟

چه شد که گاهی از طرف احزاب یا نهادهای سیاسی تظاهراتی بر ضد آن حکومتی که تو از آن فرار کرده ای برپا میشود توی هفت تا سوراخ خودت را قایم میکنی که مبادا یک جوجه بسیجی آنجا باشدو تو را ببیند و فردا که به ایران میروی برایت بد شود.اما در عاشورا و تاسوعای حسینی میروی با همان بسیجی های کثافت که بوی گندشان دنیا را گرفته ، سینه و زنجیر میزنی برای اینکه یک کاسه آش مفتی به تو برسد.

بیائید بیدار باشیم . بیائید دست از تعصبات پوچ و بی ارزش برداریم و به فکر ارزش های ملیمان باشیم .

بدانید که ما اگر هیچ باور و هدف سیاسی نداشته باشیم همین که از ایران فرار کرده ایم ، نمایانگر آن است که ما از سیستم حکومتی ایران ناراضی بوده و در پی زندگی بهتری با ارزشهای انسانی و اجتماعی که در جامعه ایران ندارد ، بوده و هستیم .

ما نمایندگانی هستیم که باید فریاد نارضایتی هفتاد میلیون ایرانی هموطنمان را به گوش جوامع اروپائی طرف قراردادهای اقتصادی ایران برسانیم .

بیائید امیدهای هفتاد میلیون ایرانی را به یک کاسه آش جمهوری اسلامی نفروشیم .

بیائید به خاطر غریبی خودمان هم که شده به فکر آزادی کشورمان باشیم .

اگر ما ایرانیان خارج از کشور هر چند ماه یکبار تظاهراتی را بر ضد حکومت جنایتکار جمهوری اسلامی به راه اندازیم ، کشورهای اروپائی حاکم بر ایران و سازمان های حقوق بشر جهانی را مجبور خواهیم کرد که در مورد اجرای حقوق بشر توسط حکومت آخوندی برای ایران تصمیم بگیرند.

بدون شک طولی نخواهد کشید که سایه شوم حکومت اسلامی بر سر کشور و ملت ایران برداشته خواهد شد.

پس بیائید با کنار گذاشتن تعصبات قومی و مذهبی و سیاسی دست به دست هم دهیم و در تظاهراتی همگانی برای آزادی کشورمان به پا خیزیم .

زنده باد آزادی و دمکراسی  زنده باد برادری و برابری

مرگ بر حکومت ولایت فقیه و مزدوران جانی و خائن اش

کاظم عبدی _ پناهنده ایرانی از کشور انگلیس