|
راهی به سوی آینده
گزارشی از تظاهرات
پناهجویان نسبت به شرایط پناهندگی در
بلانکن
بورگ(Blankenburg)
شهر اولدنبورک آلمان
پناهجویان سراسر آلمان برای دریافت
اقامت خود مبارزه می کنند ودامنه بحث و گفتگو پیرامون این نیاز را به صورت
یک امرضروری به پارلمان آلمان کشانده اند. به ویژه اقامت برای خانواده
هایی که کودکان آن ها سالها ست که در حال تحصیل در این کشور هستند و حتی
بعضی از آن ها در این جا به دنیا آمده و بزرگ شده اند و هیچ گونه آشنایی با
موطن والدین خود ندارند.
آنان برابر با مفاد منشورحقوق بشر،
حق انتخاب محل زندگی خود را دارند و در شرایطی که سرزمین های مبدا، بیشتر
شامل مناطق نا امن، جنگی، تحت سیطره دیکتاتوری، و یا دچاردرگیری های داخلی
ست؛ گریزندگان، با رسیدن به اولین منطقه امن، بساط مختصر زندگی خود را می
گسترانند تا به میل درونی و ذاتی هر موجود زنده برای بقا، پاسخی طبیعی
داده باشند.
آیا این پاسخ، این راهجویی، این گریز
برای زنده ماندن به هردلیلی که عامل فرار آن ها را موجب شده است، چیزی فرای
طبیعت ذاتی موجودات زنده و بالطبع انسان است؟
آیا این جستجوی حیاتی برای یافتن
راهی در سمت زندگی، غیر قابل فهم است؟
آیا برای آن چه توجیهی بهتر از آن که
انسان می خواهد زنده بماند وبرای دریافت اجازه اقامت، همین توجیه بسنده می
کند.
احداث پارک های بزرگ طبیعی برای حیات
وحش، هزینه های هنگفت میلیاردی برای مراقبت از طبیعت وجانداران موجود درآن،
سازمان های پژوهشی و مراقبت های زیست محیطی، و ده ها سازمان و نهاد و جمعیت
پژوهشی و دفاعی برای شناخت و حفظ حیات بر روی زمین با هزینه های کلان، همه
و همه آیا هدفی به جز بهتر کردن زندگی برای انسان و تنها محیط زیست وی ،
یعنی کره زمین دارند؟
اگر چنین است پس چرا از سویی در این
راه کوشش های طاقت فرسا در پیش می گیرند اما از سوی دیگر، از کمک کردن به
انسان هایی که از سرزمین هاشان گریخته اند و نیاز به رسیدگی های ویژه برای
بازسازی زندگی شان دارند، سرباز می زنند و از کمک به آنان برای ساختن زندگی
ای که در خور آنند، خودداری می کنند؟
علاوه بر آن، شرایطی را برای ایشان
فراهم می آورند که گاهی حتی زندان های سخت و مرگ آوری را که از آن گریخته
اند، به ماندن در سرزمین مقصد ترجیح می دهند؟
آیا اینان، از جمله آن طبیعتی نیستند
که سازمان ها و نهادهای جهانی ادعای حفظ و بقای آن را دارند یا چنانچه صحبت
بر سر انسان باشد، سیاست دیگری، روندهای بشر دوستانه این نهادهای جهانی را
کنترل می کند که مانع از رعایت ملاحظات انسانی می شود؟ سیاستی که انسان ها
را بنابر رنگ و نژاد و جنسیت و باور و ثروت و قدرت شان ارزیابی می کند و
نمی تواند فراموش کند که اینان بیش از آن که عضوی از جامعه هستی هستند،
نیروی کارند و می توانند ارزانترین و بیشترین بهره را عاید سرمایه کنند و
کم ترین دستمزد را دریافت کنند، به اندازه زندگی محقرانه ای که فقط زنده
بمانند تا روز بعد ، باز هم کار کنند. بردگان کار که حقی بر وجود خود و
هستی خود ندارند ، زیرا پیش از آن، سرمایه نرخ بهای هستی آنان را رقم زده
است.
این جاست که انسان آرزو میکند: ای
کاش یک تمساح ، یک پروانه و یا یک نوع سوسک می بود تا برای حفظ نوع او،
گروه های پژوهشی ونهادهای جهانی دست به کار می شدند واز حیات او دفاع می
کردند. چه بسا در آن صورت، حتی مکان مناسبی را برای تولید مثل او در نظر می
گرفتند و همه شرایط زیستی را برای زندگی بهتر او تدارک می دیدند!
پس کجایند سازمان های جهانی دفاع از
حقوق کودکان و زنان ؟
آیا کدام یک از سازمان های جهانی
کودک، از حق کودکانی که ازحق اقامت در سرزمینی که در آن بزرگ شده اند، درس
خوانده اند و مهمتر از همه، در امنیت هستند، محروم می شوند، حمایت می کند و
دربرابر نقض حقوق این کودکان با قوانین کشورهای اروپایی به مبارزه برمی
خیزد؟
آیا زنانی که فرار می کنند تا به
ندای غریزی تنازع بقا پاسخ دهند به چه حقوقی دست می یابند جز آن که در سختی
زندگی غریب وار خود در غربت، تن به هر سختی و حقارتی بسپارند تا به کمترین
امکان ادامه هستی برای کودکانشان دست یابند؟
این میزان از شعور جهانی که امروز
برای حفظ هستی در برابر همه موارد مخالف قد راست می کند حاصل تلاش سالیان
درازانسان ها، بشردوستان و روشنفکران جهان اندیش است. هیچ ارزشی بدون
مبارزه به دست نیامده است و بدون مبارزه به جامه عمل هم در نمی آید.
اگر انسان طالب حقی ست که خود را
شایسته آن می داند، لازم است که برای آن بکوشد تا باور به آن و اجرای آن
را وارد دستور کارشعور جهانی سازد. بدون این راه، جهان هیچ تمایلی برای پیش
کش کردن حق انسان ها ندارد .
این یک هدیه نیست بلکه پاداش یک رزم
ابدی ست.
اکنون پناهجویان هایم بلانکن بورگ
شهر اولدنبورگ – آلمان وارد سومین هفته اعتراض خود نسبت به شرایط نامناسب
این هایم شده اند. آنها که طی این مدت دریافت غذا از کانتین این هایم را
تحریم کرده اند هم چنان به این تحریم ادامه می دهند.
تهدیدهای آنها به اخراج یا ترانسفر
پناهجویان به مناطق بدتر و یا کشورهای خودشان، هم چنین اعزام 5 تن از آنان
به محلی دیگر و به ویژه توقیف یکی از فعالین ، نگرانی هایی را درایشان
ایجاد کرده است. با این وجود برخی ازپناهجویان معتقد هستند که اعتصاب غذا
را تا دست یابی به خواست ها شان ادامه خواهند داد.
به دنبال چاپ مقاله و مصاحبه ای که
روزنامه Nordwest Zeitung
از مسئول هایم بلانکن بورگ
آقای Lüttgauچاپ
کرده بود و نیز چاپ عکسی از غذای کانتین و برنامه غذایی آنجا، جمعه
21اکتبر2006 ساعت 11 یک کنفرانس مطبوعاتی در برابر این هایم برگزار شد.
در مقاله و مصاحبه روزنامه نام برده
شده نکاتی نوشته شده بود که بنابر گفته پناهجویان و نیز مسئول گروه آلمانی
آنتی راسیسم ، رونالد سپرلینگ، کاملا اشتباه است.
از جمله گفته شد پناهجویان هرگز
غذایی مشابه با آنچه که عکس آن در روزنامه چاپ شده است دریافت نکرده اند و
این گونه غذاها برای کارکنان آنجا ست و نه برای پناهجویان.
هم چنین تعداد پناهجویان هایم 550
نفر ذکر شده بود که این تعداد فقط 250 نفر است . خبرنگار از سوی سرپرست
هایم نوشته است که به گمانی فقط 50 نفر از ساکنین هایم به وضعیت موجود
معترضند که تعدادی ازآن ها هم درکارهای خلاف دست دارند . سرپرست هایم مدعی
بود که برای کنترل تظاهرات پناهجویان تا کنون 12 بار پلیس ها را به خیابان
آورده اند و این کار هزینه گزافی بر دوش اداره شهر گذاشته است. علاوه بر آن
اداره خارجی ها در این فکر است که معترضین را به مناطق دیگراعزام کند.
در تظاهرات خیابانی که هفته پیش در
شهر الدنبورگ برگزارشد یکی از پناهجویان در پاسخ به هزینه ای که تظاهرات آن
ها به دلیل حضور پلیس بر دوش شهر گذاشته است گفت :
"ما به یاد نداریم که پلیس را
برای محافظت یا کنترل این راهپیمایی دعوت کرده باشیم . مسئولین شهر آن ها
را به این کار گمارده اند و آنها که مالیات ها و درآمدهای شهر را هزینه این
کار کرده اند باید پاسخ گو باشند.
وی هم چنین افزود: دموکراسی هزینه
دارد و برای کم کردن هزینه آن، نمی توان حق آزادی بیان و حق اعتراض را از
انسان ها گرفت. انسان باید برای حفظ دموکراسی، هزینه آن را هم پرداخت کند.
در کنفرانس مطبوعاتی روز
جمعه خبرنگارانی از رادیو و
تلویزیون antene
Hit Radio
از
هانوفر
و
برمن،
DIABOLU
روزنامه هفتگی شهر الدنبورگ وHAZ
Allgemeine Zeitung ازشهر
هانوفر
و
نیز
رادیو
هامبورگ به علاوه خبرنگار
روزنامه Nordwestzeitung
حضورداشتند .
مدیرنهاد
Flüchtlingsrat Niedersachsen
e.V(مشاور پناهجویان استان
نیدرزاکسن) Kai Weber
از شهر هانوفر برای حمایت از مبارزات آن ها آمده بود.
برگزار کنندگان این کنفرانس مطبوعاتی
گروه آلمانی " آنتی راسیسم " بود. چند تن از پناهجویان به شرح مشکلات عمومی
که در هایم وجود دارد و مسائلی که به ویژه برای خود آن ها رخ داده است،
پرداختند. در کنارآن ها اعضایی از گروه آلمانی" آنتی راسیسم " حضور داشتند
و گفته های پناهجویان را که به زبان انگلیسی و فرانسه بیان می شد ، ترجمه
می کردند.
زن جوان سیاهپوستی از کشور" توگو"
شرح داد که هنگام حاملگی دچار بیماری شده است. دکتر هایم به او می گوید که
کافیست استراحت کند، اما پس از ادامه بیماری، ناچار او را نزد پزشک زنان می
فرستند. پزشک زنان برای او داروها و برنامه غذایی را که برای درمان بیماری
وی ضروری بود، تجویزمی کند. اما مسئول خدمات اجتماعی هایم می گوید که غذای
کانتین هایم برای او کافی ست. این زن ناگزیر می شود که برای تامین نیازهای
خود مطابق دستور پزشک زنان، در ازای 1 ایرو درمحدوده هایم کار کند. او نمی
دانست که انجام این نوع کاربرای بارداری او زیان آور است .
یک روزساعت 8 صبح ناگهان دچار خون
ریزی شدید می شود اما انتقال او به بیمارستان پس از معاینه پزشک هایم و
دکتر زنان تا ساعت 7 بعدازظهربه طول می انجامد .
پزشک بیمارستان به او می گوید که اگر
زودتر به بیمارستان منتقل می شد امکان نجات کودکش بود اما اکنون دیگر کاری
از دست آن ها برنمی آید.
نوزاد او سه ساعت پس از تولد فوت می
کند. او هنوز هم به دلیل عدم رسیدگی و درمان کامل، دچار مشکل است. وی می
پرسد آیا به دلیل این که اویک پناهنده سیاسی ست فرزندش حق زنده ماندن
نداشت؟
زن جوان سیاهپوست دیگری به نام "آجا
توسو" گفت که او هم پس از دوماه اقامت درهایم دچار بیماری زنان شده است اما
پزشک هایم به او گفته است که نیازی به مراجعه به پزشک متخصص ندارد، زیرا
درمان بیماری او بسیارگران است واز آنجا که هیچ تضمینی برای اقامتش در
آلمان نیست، نمی توانند چنین مبلغی را هزینه درمان او کنند. . وی گفت که
همیشه از خود می پرسد:
اگر او یک زن سفید پوست یا اگر مرد
بود و یا اگر در هایم زندگی نمی کرد، رفتار آن ها با او چگونه بود؟
او تقاضا کرد تا با آن ها مانند
انسان رفتار شود.
خبرنگار روزنامه شهر الدنبورگ از
آنان پرسید که تا چه زمانی به مبارزات خود ادامه می دهند؟
"جمی" یکی از نمایندگان پناهجویان
پاسخ داد تا تغییر شرایط موجود آنها به مبارزه خود ادامه خواهند داد.
خبرنگار روزنامه
Nordwest Zeitung
گفت که در هایم بوده و غذای کانتین
را دیده است ، چرا پناهجویان به این غذا اعتراض دارند ؟
علی ، پناهجویی که از لبنان آمده و
پیش از این به دلیل اعتراض به شرایط هایم "برامشه" به هایم الدنبورگ منتقل
شده است، گفت :
آن عکسی که شما در روزنامه تان چاپ
کرده اید غذای پناهندگان نیست و غذایی ست که برای پرسنل اینجا تهیه می شود،
پناهجویان هرگز چنین غذایی دریافت نکرده و نمی کنند. طی این دو روز که شما
اینجا بوده اید وضع غذا با آنچه که همیشه بوده است تفاوت دارد. شما دو روز
است که آن را می بینید اما ما می دانیم که این جا چه خبر است ، زیرا در
اینجا زندگی می کنیم .
آقای
Kai Weber
سخنگو و نماینده کانون مشاوره پناهجویان در پایان گفتگوی حاضران پیرامون
وضعیت غذای کانتین هایم " بلانکن بورگ" ذکرکرد که" انسان آزاد است و حق
انتخاب دارد، بنابراین مهم نیست که در کانتین هایم چه غذایی به پناهجویان
داده می شود، مهم آن است که آن ها در انتخاب آن هیچ حقی ندارند و برای مدت
طولانی ناچارند این وضع را تحمل کنند.
سپس دو جوان دیگر سیاهپوست به شرح
شرایط زندگی شان در هایم پرداختند.
آنها گفتند که از شروع تظاهرات
پناهجویان، یعنی طی سه هفته اخیر، ورود و خروج افراد غیر پناهجو را به
هایم ممنوع کرده اند و آن ها اجازه داشتن مهمان، ندارند.
مسئولین هایم بلانکن بورگ حتی مانع
ورود خبرنگاران آزاد، برای تهیه عکس و گزارش ازشرایط درون هایم شده اند.
"جمی" گفت که ما فقط به کمک احتیاج
داریم تا خیلی ساده بتوانیم زندگی کنیم . ما احتیاج به آینده داریم .
آن ها افزودند :" تا هنگامی که با ما
مانند انسان رفتار نشود به مبارزه خود ادامه خواهیم داد. ما جوان هستیم و
حق داریم برای ساختن آینده بهتر، بکوشیم و کار کنیم."
" آجا" گفت که مایل است درس بخواند و
کار کند . نمی خواهد برای همیشه در هایم بماند بدون هیچ آینده ای.
خبرنگار رادیو "هیت آنته" از
نماینده کانون مشاور پناهجویان پرسید که پناهجویان تا چه زمانی به مبارزه
خود ادامه خواهند داد؟
وی پاسخ داد : " طبیعی ست که هر لحظه
ممکن است گفتگوهای تازه ای شود و تغییراتی در روند این مبارزه ایجاد کند.
تا کنون مسئولین هایم شرایط سخت تری
ایجاد وفشار را بیشتر کرده اند.
مهم آن است که ما اکنون اینجا جمع
شده ایم تابرای مطبوعات توضیح بدهیم پناهجویان چه شرایطی در این هایم
دارند و در حال حاضر هیچ آینده روشنی در برابر آنان نیست.
این یک اعتراض جمعی ست برای دست
یافتن به یک راه حل مشترک برای حل مشکل مشترک. این صدای جمعی می کوشد تمام
سیستم این هایم را دچارتغییر کند.
هریک از آن ها می تواند به شکل فردی
مشکلات خود را حل کند، اما به این ترتیب مشکلات عمومی همیشه برجای خود
باقی می مانند. این نشست می کوشد راه مشترک پیدا کند.
وی در پاسخ به خبرنگارNordwest
Zeitung گفت که این مبارزه
محدودیت زمانی ندارد و تا هنگامی که توان مبارزه داشته باشند ادامه خواهد
داشت. این مهم نیست که تا کی و تا کجا ادامه دارد و چه می خواهد و به چه
نتایجی می رسد، مهم آن است که صدای خود را به گوش همه برساند تا از طریق
فشار افکار عمومی این شرایط تغییر کند.
خبرنگار رادیوو تلویزیون هامبورگ
پرسید که پناهجویان چه خواست ها وحقوقی را فرموله کرده اند؟
نماینده کانون مشاروه پناهجویان گفت
آنها خواهان امنیت در برابر برگردانده شدن یا دیپورت،هستند . هم چنین
دریافت اجازه کار، تحصیل، خدمات درمانی مناسب، طبخ آزاد، بهتر شدن امکان
رفت و آمد به شهر.
او گفت که تا کنون 19 هزارپناهجو در
فهرست "برگرداندن" هستند و 32 هزار تن دیگر متقاضی پناهندگی. اما برگرداندن
آنها موکول است به در دست داشتن برگ تائید هویت، در غیر این صورت نمی
توانند آنها را برگردانند و به همین دلیل آن ها را در انتظار نگه می دارند.
"مانوئلا" یکی از سخنگویان گروه
آلمانی آنتی راسیسم گفت که در باره تمام نکاتی که پناهجویان پیرامون مسائل
پزشکی خود گفتند مانند فوت نوزاد و تشخیص پزشکی و دیگر موارد ذکر شده،
مدارک موجود است که در پوشه هایی برای ارائه به همه حاضرین روی میز گذاشته
شده است.
قابل یادآوری ست که عکس نوزاد فوت
شده نیزپیوست این مدارک بود.
" آجا" گفت که ما می خواهیم که از
خدمات درمانی مناسب استفاده کنیم . به ما می گویند رادیولوژی و فیزیوتراپی
برای تشخیص و درمان بیماری گران است. این طریق درمان شاید برای مدت کوتاه
قابل تحمل باشد اما نه برای سه سال.
"علی" پناهجوی لبنانی گفت :
سئوال شد که ما خواستارچه حقوقی شده
ایم. باید از آن ها پرسید ما چرا اینجا هستیم؟
ما اینجا هستیم برای حق آزادی.
تنی چند ازنویسندگان و استادان
دانشگاه شهر Osnabrück
برای حمایت از مبارزات پناهجویان پیامی را فرستاده بودند که در کنفرانس
خوانده شد.
مطابق با اطلاعیه گروه آلمانی آنتی
راسیسم، پناهجویان برای اعتراض به شرایط کنونی، تظاهرات بزرگی را درشهر
هانوفرروز4شنبه 25 اکتبر برگزارخواهندکرد .
سوسن احمدگلی
3شنبه 24اکتبر |