دوکلمه درمورد پیام تبریک

                                                                                                                                                                                               تقی روزبه   t.roozbe@freenet.de

پیام تبریک مصطفی هجری دبیرکل حزب دمکرات ایران به بوش درپی پیروزی اودرانتخابات دور دوم ریاست جمهوری، معنائی بیش ازمبادله تبریک میان احزاب دارای مناسبات رسمی است.

چرا که مفاد آن افزون برخوش آمدگوئی های متداول این حزب است. دراین پیام تبریک ازبوش برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و استقرار دمکراسی آن هم به نیابت ازسوی مردم کردستان وایران طلب یاری شده است. واین همه درشرایطی صورت می گیرد که امروزه جنایت های آمریکا درعراق رسوای عام و خاص شده است.  بعنوان چندنمونه برجسته می توان به موارد زیراشاره کرد:

  چند مدت پیش اعلام شدکه تعداد کشته شدگان بمباران ها درعراق که اکثرا نیز کودکان و زنان بوده اند ازرقم یک صدهزارنفر گذشته است. بمباران های مداوم ووحشتناک مردم فلوجه وابعاد خشونت بکارگرفته شده برای تسخیر آن،چنان است که حتی مخالفت دبیرکل سازمان ملل را نیز برانگیخته است. اعلام حالت فوق العاده درآستانه برگزاری انتخابات فرمایشی برای  بیرون کشیدن نام کارگزار مطلوب کاخ سفید ازلابلای صندوق های رأی تنها گوشه هائی از این دمکراسی اهدائی را به نمایش می گذارد.ازشکنجه های که توسط زندان بان های آمریکائی اعمال می شود و گوشه هائی از آن نیز به بیرون درزکرده است،کسی نیست که با خبرنباشد. امروزه با انتشار گسترده این فجایع کمتر دمکراتی را می توان درجهان سراغ گرفت، که به جنایات آمریکا درمنطقه و عراق صحه بگذارد ویا توهمی نسبت به اهداف آمریکا در "صدور"دمکراسی داشته باشد.

وقتی نزدیک به یک سال و نیم پیش در آغاز لشکر کشی آمریکا به عراق حزب دمکرات بیانیه ای درحمایت از هدف های آمریکا و درستایش از "دمکراسی" وارداتی توسط تانک های آمریکا داد، شاید عده ای آن را بحساب ساده لوحی دست اندرکاران این حزب نهادند.اما حالا که دیگربرای همه معلوم شده که به چنین تجاوزی هرعنوانی بتوان داد با هیچ چسبی نمی توان  آن را به دمکراسی وصل کرد، روشن است که استعدادی بیش از ساده لوحی می طلبد. و این البته معنایی جز دخیل بستن به مداخلات خارجی برای دست یابی به قدرت ازقبل آنان ندارد. امروز کیست که نداند دولت آمریکا درجستجوی کارگزاران وگماشته گانی دست نشانده تربرای بدست گرفتن مقدرات مردم است. و دل بستن به آن نیزبدبختانه جز پرورش استعداد کارگزاری حاصل دیگری دربر نخواهد داشت.

درهرحال مضمون پیام تبریک حزب با موازین پایه ای واولیه دمکراسی و راهبردهای کمابیش فراگیر درمیان دمکرات های ایران که مخالفت با هرگونه مداخله نظامی و غیرنظامی خارجی یکی ازسرفصل های آن است درتضاد آشکاری قرار دارد. سرنگونی رژیم ایران جز بدست خود مردم ایران و به یاری وهمت همه نیروهای دمکرات و رزمنده صورت نخواهد گرفت. راهبردی که یک لحظه غفلت از آن تاوان سنگینی را بهمراه خواهد داشت. آری آرزوی تکرار سناریوی عراق درایران اگر هم شدنی باشد، پس از تجربه خونین و فاجعه بار عراق، استعدادی بیش از ساده لوحی را می طلبد.

گرچه و ضعیت موجود دربخش کردستان عراق ممکن است آگاهی کاذب و غیرقابل تعمیمی  را درمیان پاره ای از هموطنان و ازجمله هموطنان کرد برانگیخته باشد. اما انتظار نمی رفت که حزب دمکرات ایران با آن پیشینه دیرین دردفاع از دمکراسی ازاین منظرناپایداروتنگ محلی گری به تحولات بزرگ و کلان بنگرد وانتظار نمی رود که چنین دیدگاه ناپدار و شکننده ای بتواند برآن مسلط شود. امید آن که کارگران و زحمتکشان و روشنفکران آگاه و دمکراسی خواه درکردستان و سراسر ایران و منطقه بتوانند با چیره شدن برتنگ بینی های محلی و توهماتی ازنوع آن چه که درپیام تبریک متجلی شده است، هم چنان به دفاع خود ازدمکراسی و حق حاکمیت مردم ادامه دهند. این واقعیتی است که تقویت اردوی سرنگونی و مبارزه برای دموکراسی، ازجمله درگرو منزوی شدن هرچه بیشتر اندیشه های دل بستگان به ناجی های رنگارنگ داخلی و خارجی است.

                                                          09.11.04-19.08.83