در آستانه یکسالگی فاجعه بم ،  نگذاریم  کمکهای مردم جهان و  ایران  به آسیب دیده گان و زلزله

   زده گان بم فراموش شود !

                    اميرجواهری لنگرودی

 « من همين چند ساعت پيش از _ شهر _ بم آمدم ۰ آنجاييکه زلزله شده ، در آنجا با همه کمک های وسيع خارجی که شده به جرئت می توانم بگويم : هيچ گونه کاری برای مردم نکردند ۰ تمام اين پولها ئيکه امداد رسانان بين المللی ، از تمام کشور ها دادند ، تمام اينها در درون اين بوروکراسی حيف و ميل شده است و رفت ۰ تنها کارهائيکه صورت گرفته از جانب چند موسسه امداد رسان داخلی ، يا بعضی از امداد رسانان خارجی که مستقيما مثلا خودشان کارهايی انجام دادند ۰ خانه ها خراب ، هنوز آوار برداری از خرابی زلزله ، حالا که ۹ ماه از زلزله می گذرد ، تمام نشده است ۰ ما حتی يک ساختمان که از جانب يک ارگان دولتی ، از جانب يکی از اين ستادهای مسئول بازسازی ، که بگويم تمام شده و ساخته شده در بم نديدم ۰ بقول معروف : « تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل » سوء تغذيه کودکان ، آواره گی زنان و کودکان ، بيکاری ، فقر و اعتياد بيداد می کند ۰ جالب اينکه بشما بگويم : الان نيروی کار در بم _ همين بمی که اينقدر هم ظاهرا از سوی دوربين ها به اش توجه ميشه _ برای کار پيدا کردن با ماهی ۶۰ هزار تومان التماس می کنند ۰ يعنی اگر حقوق رسمی در ايران چيزی حدود ۱۱۰ هزار تومان است که حالا مثلا ميشه حدود ۱۴۰ دلار در ماه ، آن مردم حاضرند و التماس می کنند با ماهی ۷۰ دلار بتوانند اينها استخدام بشوند ! ولی هيچ کاری برايشان وجود ندارد ۰۰۰اين وضعيتی است که تقريبا تمام نيروی کار ايران با آن روبرو هست ۰۰۰»  ( هفته نامه راه کارگر، نشريه سياسی _ خبری ک ۰ م ۰ س ۰ ک ۰ ا ۰ ا _ ( راه کارگر ) ، شماره ۲۲۳، يکشنبه ۳ آبان ۸۳ ، ص ۷ ) اين قسمتی ازگفتگوی آقای عليرضا ثقفی بعد از سفرش به شهرستان بم با راديو برابری می باشد. در برابر چنين گزارشی ادعای مقامات دولت جمهوری اسلامی چيز ديگری می باشد : « هيات دولت در جلسه ای فوق العاده ۳ تريليون و ۴۱۰ ميليارد ريال برای بم اختصاص داد که بخشی از آن به صورت وام در اختيار زلزله زدگان قرار می گيرد ۰ در کنار اين امر ، کشور های خارجی نيز حجم انبوهی از کمک ها را برای ساخت اين شهر ( بم ) گسيل کرده اند ۰ فهرست کامل کمک های ارسالی به بم ، حدودا يک ميليارد دلار است » ( گزارش سايت بم فردا ) و يا اينکه حدود ۱۰ ماه پيش يعنی ۱۱ روز پس از زلزله فاجعه بار شهرستان بم و حومه ، کمکهای دولت جمهوری اسلامی در چشم اندازی ديگر به شکل زيراز قول وزير دارايی ( طهماسب وزيری ) اينگونه گزارش گرديد : « کمک بلاعوض ۲۰۰ هزار دلاری بانک توسعه اسلامی در کنار ۲۰۰ ميليون دلار وام و ۷۵۰ هزار دلار کمک بلاعوض صندوق اوپک را اعلام کرد » و گفت : « مدير عامل بانک جهانی آمادگی خود را برای ارائه تسهيلات مالی جهت باز سازی شهر بم اعلام کرده و مسير مربوط به تصويب آن نيز شروع شده به طوری که بعد از تصويب هيات مديره بانک جهانی احتمالا حدود ۱۵۰ تا ۳۰۰ ميليون دلار وام به صورت دراز مدت برای باز سازی مناطق زلزله زده اختصاص خواهد يافت » وزير دارايی همچنين در پاسخ به اين سئوال که آيا حدود ۳ هزار و ۴۵۰ ميليارد ريال بودجه تخصيصی برای بازسازی شهر بم کافی است يا خير ؟ گفت : « در جلسه اخير دولت ۴۵۰ ۳ ميليارد ريال اعتبار برای بازسازی شهر بم به تصويب رسيد که حدود ۷۰۰ ميليارد ريال آن اعتباراتی است که از بودجه دولت برای هزينه های اوليه فوری و کوتاه مدت مصرف می شود » همين وزير ادامه می دهد : « ۱۵۰۰ ميليارد ريال از اين مبلغ برای تامين اعتبار جهت طرح های زير بنايی و بازسازی مناطق زلزله زده پيش بينی و بين دستگاههای مختلف توزيع شده و برای اين کار هزينه خواهد شد » طهماسبی اضافه می کند : « ۱۲۵۰ ميليارد ريال نيز به صورت اعتبار بانکی از طريق سيستم بانکی به مردم اهداء می شود تا بتوانند نياز های خود را برطرف کنند ۰ ضمن آنکه بخشی از سود آن بايد از محل همان بودجه پرداخت شود » ( روزنامه دنيای اقتصاد ، سه شنبه ۱۶ دی ۱۳۸۲ ، سال دوم ، شماره ۲۹۷ ) چنانچه اين ادعای مقامات وزارتی را در قبال يکی از دست اندر کاران جنبش مردمی ( عليرضا ثقفی ) در امر ياری رسانی به بم مرور کنيم ۰
       پرسش اساسی اين خواهد بود : اگر اين همه منابع مالی و بودجه و اعتبارات بانکی در کنار کمکهای خارجی در بازسازی و کمک به مردم بم هزينه شده است ، چرا مردم رها شده از آوار ، اين حد فغانشان به گوش می رسد و مردم هنوز در فقر و تنگدستی بسر می برند ؟! نامه های شکايت بی چيزان بم به محمد خاتمی ، به وزير جهاد کشاورزی ، وزارت مسکن و شهرسازی ، سازمان بهزيستی ، انجمن حمايت از سازندگان شهرستان بم ، سازمان حفظ ميراث فرهنگی و به مجلس شورای اسلامی و مراجعه شان به مقامات جهانی و اجتماعات اعتراضی مردم بم تا اين حد بگوش می رسد؟ فقر و اعتياد ، بيکاری ، فساد و دزدی بيداد می کند؟

در زمينه نامه ها و طومار های جمعی ، بمی يان طی نامه مفصلی به مجلسيان فغان بر می دارند : « ما ضمن تشکر و قدردانی از کليه سازمان های امداد رسان داخلی و خارجی ، دولتی و غير دولتی بخصوص هلال احمر جمهوری اسلامی ، بهزيستی و صليب سرخ جهانی ، انتظار داريم که استانداری ، فرمانداری کرمان ، سازمان هلال احمر ، بهزيستی ، سپاه پاسداران ، ليستی از کليه اقلام اهدائی جهانی که به وسيله کشتی ، هواپيما ، جاده های ريلی و غير ريلی جهت کمک به مردم بم وارد ايران شده و در انبار هايی در مرز ها و يا استان کرمان در حال نگهدارای است ، تهيه و در اختيار مردم بم قرار دهند » ( نامه مصيبت ديدگان فاجعه زلزله بم ، ۲۰ بهمن ۱۳۸۲ ، با بيش از صد ها امضاء ).  همين مردم يعنی جمعی از خانواده های داغدار و زلزله زده بم در روز چهارشنبه ۱۷ دی به معاون دبير کل سازمان ملل گفتند : « از رسيدگی های دولت جمهوری اسلامی خبری نيست و هر چه هست فقط تبليغات دروغين است ۰ خانواده های داغدار از يان ايگلند معاون دبير کل سازمان ملل خواستند که حساب کليه کمک های نقدی از جانب دولت های خارجی از دولت جمهوری اسلامی ايران را بگيرند » ( سايت پيک ايران ۱۸ دی ۸۲)

   برای مردم از همان ابتدای کار با شناختی که نسبت به کارکرد اين نظام داشتند ، آشکار بود که مشتی کارچاق کن و دزد سر گردنه بر اين همه پول سايه افکنده اند تا همه انتظارات از مسير واقعی خود خارج گردد ۰ چيزی که ما هميشه در اين کشوراز دورترين سال ها تا به امروز شاهدش بوديم و آن اينکه در برابر هر حادثه فاجعه بار ، اين تنها مردم اند که پا پيش می گذارند ولی مسئولين و مقامات تنها به پر کردن جيب گشاد خود می انديشند و جمعی نيز از اين نمط برای خود کلاه می دوزند!

   راديو بی بی سی در خبر رسمی خود به تاريخ دوشنبه ۲۹ دسامبر ۲۰۰۳ برابر ۸ دی ۱۳۸۲ در ادامه کمک های جامعه جهانی به زلزله زدگان بم گزارش داد: « وزرای دارايی شش کشور عضو شورای همکاری خليج فارس در يک جلسه ويژه در رياض ، پايتخت عربستان سعودی موافقت کرده اند که ۴۰۰ ميليون دلار به ايران کمک کنند » در همين روز توسط بی بی سی باز هم گزارش شده است : « سه کشور عربستان سعودی _ امارات متحده عربی و کويت ، تاکنون کمک هايی را برای زلزله زدگان به ايران ارسال کرده اند » ( راديو و سايت بی بی سی دوشنبه ۲۹ دسامبر ۲۰۰۳)

 در برابر اين همه کمک ها تا به امروز هيچ کس پاسخگوی ، مسائل و مشکلات مردم شناخته نشده است ۰ مثلا درماجرای پرونده استيضاح وزير راه و ترابری ( احمد خرم ) در برابر ادعای های وی ، بعد از کلی جو سازی از جمله : « وزير راه بيش از ۱۰۰ پرونده فساد مالی در اين سازمان دارد » ( يکشنبه ۴ مهر ۸۳ ) ولی احمد خرم به گزارش رويداد در خفا اعلام کرده بود : « قصد دارد تا به بيان حيف و ميل کمک های بين المللی به زلزله زدگان بم بپردازد۰ خرم در اين زمينه مدارک مستندی دارد که نشان می دهد ، کمک های بين المللی پس از فرود در فرودگاه ها به جای ارسال به بم به يک ارگان نظامی منتقل شده و به جای چادر های آمريکايی و اروپايی مجهز به امکانات اوليه زندگی ، چادر های کهنه و انباری را برای زلزله زدگان ارسال کرده اند ۰ ضمن اينکه بسياری از اين کمک ها از بازار سياه سر در آورده است » ( سايت امروز ، پنجشنبه ۲۵ تير ۱۳۸۳)

       می بينيم بعد از چندين ماه بحث و گفتگو سر انجام در هفته دوم ماه مهر او را به مجلس می کشانند و مخالفين لب به سخن می گشايند و وزير محترم هم برای حفظ پست و موقعيت بعدی ، لام تا کام حرفی نمی زند و مجلس نيز ، وزير خاتمی را با ۱۸۸ رای عدم اعتماد ، ۵۸ رای اعتماد و ۹ رای ممتنع از وزارت خلع می گرداند ( مطبوعات کشور، يکشنبه ۱۲ مهر ۱۳۸۳ )

       می بينيم آنجا که در دل دعوای درونی رژيم ، بحث دزدی های بم به ميان می آيد ، در يک چشم بر هم زدنی ، کلاه ۱۰۰ درجه به طرف ديگری چرخانده می شود و همه چيز به شکل اولش باز می گردد تا کسی پاسخگو شناخته نشود ۰ همين احمد خرم ، در برابر تمامی پرونده ای که برای ا و ساختند و ا و را به سکوت وا داشتند ، درست يک روز بعد از خلع وضعيت ا ز جانب رئيس جمهور طی حکمی که در آن آمده : « نظر به شايستگی ، تجربه و کاردانی شما ، ا ز جنابعالی می خواهم که به عنوان مشاور رئيس جمهوری مرا تا پايان دوره مسئوليت ياری کنيد » ( محمد خاتمی ، مطبوعات کشور ، دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۸۳ ) با اين حکم ديگر بار ، آنهم بعد ا ز يک روز ا ز کا ر بيکار شدن ، احمد خرم به عنوان مشاور خاتمی به مسئوليت منصوب می گردد ۰ در کشور حکومت الله و اسلام ناب محمدی ، اين است آنچه نبايد و آنچه بشايد!!!

     وقتی دنبال فاکت های لازم در مطبوعات می گردی تا ماجرای بم را مستند کنی ، به انبوهی از ادعا ها بر می خوری ، در ۱۰۰ روز بعد از زلزله در روزنامه شرق آمده است ۰ رياست ستاد بازسازی و عضو ستاد راهبری بم سعيدی کيميا می گويد : « مبنای تصميم گيری زمان خاصی نبوده و از قول من هيچ صدايی ضبط شده ای منبی بر ۱۵ فروردين نداريد!» در همین زمينه آمده است : « تا ۱۵ ارديبهشت ماه به صورت کامل اسکان موقت انجام خوهد شد و ۹۰ در صد آواربرداری تا پايان خرداد ماه ۸۳ و ۰۰۰ بازسازی حدود يک سال تا يک سال و نيم طول خواهد کشيد » ( روزنامه شرق ، چهارشنبه ۲۶ فروردين ۸۳ برابر ۱۲ آپريل ۲۰۰۴ ، شماره ۱۶۵ ) وقتی چنين است و هر مسافر واقع بينی که از بم می رسد ناله سر می دهد ۰

   من می مانم و دريغ و درد اين مردم مقاوم و خويشتندار ۰ بايد در اين سوی جهان و در آستانه سالگرد اين فاجعه ، بتوان در حرکتی مشترک ، عمق دزدی ها ريخته شده بر جيب هر شيخ و شيخکان را بر ملا کرد ۰ اين کار از ما بر می آيد !!

                                                           شنبه ۹ آبان ۱۳۸۳