ایران؛ شرح وضعیت وخیم مدافعان حقوق بشر
فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر (FIDH)، سازمان جهانی مبارزه با شکنجه (OMCT) و جامعهی دفاع از حقوق بشر در ایران (LDDHI) گزارش مشترکی به اجلاس سیوچهارم گروه تحقیق سازمان ملل دربارهی کارنامهی حقوق بشر ایران که در نوامبر ۲۰۱۹ برگزار میشود، ارائه کردهاند. این گزارش وضعیت مدافعان حقوق بشر، به ویژه وکلای حقوق بشری را مورد بررسی قرار میدهد که از سال ۲۰۱۷ تحت آزار قضایی قرار داشتهاند، و توصیههایی به دور سوم بررسی ادواری عمومی (UPR) کارنامهی حقوق بشر ایران ارائه میکند.
از زمان دور دوم بررسی ادواری عمومی کارنامه حقوق بشر ایران در اکتبر ۲۰۱۴، وضعیت مدافعان حقوق بشر در ایران، از جمله وکلای دادگستری، روبهوخامت رفته است، به ویژه پس از اینکه اعتراضهای خیابانی در دیماه ۱۳۹۶ در واکنش به سیاستهای اقتصادی دولت آغاز شد و در مخالفت با مسائل بیشتری ادامه یافت. دولتمردان از شماری از مقررات قانونی مربوط به امنیت برای محدود کردن آزادی بیان، آزادی تشکل و گردهمایی مسالمتآمیز در پروندههایی با انگیزهی سیاسی علیه مدافعان حقوق بشر و نقض حق محاکمهی عادلانه استفاده کردهاند. استفاده از این مقررات به وسیلهی قوهی قضاییهای امکانپذیر شده است که از قوهی اجرایی دولتی مستقل نیست و به تعهدهای ایران بر اساس حقوق بینالمللی در زمینهی حق محاکمهی عادلانه اعتنا نمیکند.
مدافعان حقوق بشر، از جمله وکلای دادگستری، اغلب بدون اتهام دستگیر میشوند، بدون دسترسی به وکیل مدافع انتخابی خود در بازداشت طولانی میمانند، در پی محاکمههای ناعادلانه به زندانهای طولانی مدت محکوم میشوند و در شرایط بدی حکم زندان را میگذرانند.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»