شکوه میرزادگی
قشون قَدر قدرت و زورآزمایی با زنان
«زورش فقط به زن ها می رسد»، اصطلاحی ست ایرانی و عامیانه که از روزگارانی خیلی دور، از دورانی که هنوز مفاهیمی چون حقوق بشر، یا برابری زن و مرد، شناخته شده نبود، برای ما باقی مانده است. گویا این اصطلاح در مواقعی به کار برده می شد، که می خواستند زور و بازوی آدم بی اهمیتی را تحقیر کنند؛ و معمولا آن را درباره لات ها و جاهل هایی می گفتند که فقط به زن هایشان، و یا آدم هایی که از نظر فیزیکی از آن ها کوچک تر و ضعیف تر بودند، زور می گفتند.
امروز با خواندن اعلامیه ی فرمانده سپاه قدس گیلان مبنی بر «تشکیل 22 هزار گروه مقاومتِ تذکر لسانی و عملی برای برخورد با بی حجابی در استان گیلان». به یاد آن اصطلاج عامیانه افتادم: بسیج «قشون قَدر قدرت» حکومتی برای مقابله با زنان! . تازه خبر دیگری هم اخیرا منتشر شده در ارتباط با حضور «نیروهایی از سپاه و بسیج با عنوان «گشت رضویون» در شهرهای مختلف ایران، و باز هم برای مقابله با زنان!
واقعا شرم آور نیست؟! سپاهی که هر روزه بزرگترین و قدرتمند ترین ارتش های جهان را تهدید می کند، و مدام از بزرگی و عظمت و ابزار نظامی آشکار و سری خود می گوید، و خود را قدرتمندترین ارتش خاورمیانه می داند، «ده ها هزار نیروی بسیجی» خود را برای آزار و اذیت انسان هایی بفرستد که جرم شان فقط بالا رفتن روسری شان است و یا پوشیدن شلوار یا دامنی چسبان یا کوتاه؟ و این تعداد را مقایسه کنید مثلا با 6000 نیروی نظامی آمریکا در کشوری چون عراق. 6000 تن، برای مبارزه با تروریسم، آموزش، مشاوره نظامی و امنیت در عراق!
کاری به فرماندهان این سپاه، که همه شان به شکلی بیمارگونه جذب قدرتی کاذب شده اند و «زورشان فقط به زن ها می رسد» ندارم، این واقعیت هم روشن است که این نوع بسیج و صف آرایی نظامی فقط از ترس و وحشتی ست که این حکومت از رستاخیز زنان ایران دارد. ولی به راستی درمیان این هزاران هزار نیروی بسیجی، انسان هایی پیدا نمی شوند که از این نوع زورآزمایی ها با مردمان هموطن و غیرمسلح خود شرمنده باشند؟
