خبرگزاری هرانا – روز جاری در جریان مسابقه فوتبال ایران و سوریه دو تن از زنانی که در مقابل درب غربی ورزشگاه حضور داشتند همراه با ضرب و شتم بازداشت و به بازداشتگاه وزرا منتقل شدند. گفته می شود تعدادی دیگری از زنان نیز مورد ضرب و شتم و بدرفتاری توسط پلیس قرار گرفته اند.
هویت بازداشت شدگان تاکنون مشخص نشده است با این حال گفته می شود که این افراد پس از بازداشت به بازداشتگاه وزرا منتقل شده اند. از سرنوشت بازداشت شدگان پس از انتقال اطلاعی حاصل نشده است.
چند تن از زنانی که در مقابل ورزشگاه حضور داشته و شاهد این برخورد بوده اند روز جاری با انتشار ویدئویی ضمن اشاره به بازداشت این افراد گفته اند که مورد ضرب و شتم وحشیانه نیروی انتظامی قرار گرفته اند. (فیلم زیر)
قشون قَدر قدرت و زورآزمایی با زنان
شکوه میرزادگی: «زورش فقط به زن ها می رسد»، اصطلاحی ست ایرانی و عامیانه که از روزگارانی خیلی دور، از دورانی که هنوز مفاهیمی چون حقوق بشر، یا برابری زن و مرد، شناخته شده نبود، برای ما باقی مانده است. گویا این اصطلاح در مواقعی به کار برده می شد، که می خواستند زور و بازوی آدم بی اهمیتی را تحقیر کنند؛ و معمولا آن را درباره لات ها و جاهل هایی می گفتند که فقط به زن هایشان، و یا آدم هایی که از نظر فیزیکی از آن ها کوچک تر و ضعیف تر بودند، زور می گفتند.
امروز (چهارشنبه) با خواندن اعلامیه ی فرمانده سپاه قدس گیلان مبنی بر «تشکیل 22 هزار گروه مقاومتِ تذکر لسانی و عملی برای برخورد با بی حجابی در استان گیلان». به یاد آن اصطلاج عامیانه افتادم: بسیج «قشون قَدر قدرت» حکومتی برای مقابله با زنان! . تازه خبر دیگری هم اخیرا منتشر شده در ارتباط با حضور «نیروهایی از سپاه و بسیج با عنوان «گشت رضویون» در شهرهای مختلف ایران، و باز هم برای مقابله با زنان!
واقعا شرم آور نیست؟! سپاهی که هر روزه بزرگترین و قدرتمند ترین ارتش های جهان را تهدید می کند، و مدام از بزرگی و عظمت و ابزار نظامی آشکار و سری خود می گوید، و خود را قدرتمندترین ارتش خاورمیانه می داند، «ده ها هزار نیروی بسیجی» خود را برای آزار و اذیت انسان هایی بفرستد که جرم شان فقط بالا رفتن روسری شان است و یا پوشیدن شلوار یا دامنی چسبان یا کوتاه؟ و این تعداد را مقایسه کنید مثلا با 6000 نیروی نظامی آمریکا در کشوری چون عراق. 6000 تن، برای مبارزه با تروریسم، آموزش، مشاوره نظامی و امنیت در عراق!
کاری به فرماندهان این سپاه، که همه شان به شکلی بیمارگونه جذب قدرتی کاذب شده اند و «زورشان فقط به زن ها می رسد» ندارم، این واقعیت هم روشن است که این نوع بسیج و صف آرایی نظامی فقط از ترس و وحشتی ست که این حکومت از رستاخیز زنان ایران دارد. ولی به راستی درمیان این هزاران هزار نیروی بسیجی، انسان هایی پیدا نمی شوند که از این نوع زورآزمایی ها با مردمان هموطن و غیرمسلح خود شرمنده باشند؟
