تا همین چند روز پیش اما کسی از برگزاری چنین جلسه‌ای با حضور یک نماینده مجلس خبری نداشت تا اینکه علیرضا رحیمی، عضو هیات رئیسه مجلس در توئیتی از دیدار برخی از نمایندگان با باک زنجانی در زندان اوین خبر داد. رسول کوهپایه‌زاده، وکیل زنجانی اما هر چند گفت اخیرا چنین دیداری انجام نشده اما در گفت و گو با رسانه‌ها روایتی از دیدار دیماه و حضور عضو کمیسیون حقوقی مجلس در آن مطرح کرد، بی آنکه نامی از او ببرد. همین اشاره کافی بود تا چند سوال مهم در افکار عمومی مطرح شود؛ این نماینده مجلس که بوده و چرا و به دعوت چه کسی در این جلسه حاضر شده است؟
روزنامه ایران اما روز سه شنبه به سراغ اعضای کمیسیون قضایی رفته بود تا چند و چون موضوع را از آنها جویا شود. بررسی های خبرنگار روزنامه ایران در این مورد نشان داد که از جمع نمایندگان عضو کمیسیون قضایی الهیار ملکشاهی، روح‌الله حضرت‌پور، یحیی کمالی‌پور، حسن نوروزی، محمدجواد فتحی، محمد کاظمی، حسین رضا‌زاده و جلیل رحیمی جهان آبادی به کلی از ماجرا بی اطلاع بوده‌اند. پیشتر هم محمدعلی پورمختار از چنین دیداری ابراز بی‌اطلاعی کرده بود. بنابراین از میان اعضای کمیسیون قضایی مجلس تنها سه نماینده باقی مانده که در این مورد هیچ اظهار نظری نکرده اند. ۱- ژرژیک آبرامیان ۲- بهمن طاهرخانی ۳- محمد دهقان
در میان سه عضو باقی مانده کمیسیون حقوقی مجلس که هنوز اظهارنظری درباره دیدار با زنجانی انجام نداده‌اند، تنها چهره متنفذی که قابلیت بازی‌سازی دارد و دارای اعتبار سیاسی در میان جریان سیاسی خود است، محمد دهقان است. به صورت منطقی کاملا بعید است که زنجانی و نزدیکان او چهره‌های حاشیه‌ای و کم نفوذ چون ژرژیک آبرامیان یا بهمن طاهرخانی را وارد ماجرای خود کنند. چرا که اساسا برای ورود چنین افرادی به این بازی این سوال پیش می‌آید که توانایی، کارویژه و قابلیت آنها چیست؟ سوالی که جواب آن در قبال محمد دهقان کاملا فرق می‌کند.
در حقیقت در میان سه نماینده باقی مانده عضو کمیسیون قضایی تنها محمد دهقان نماینده طرقبه و رئیس ستاد انتخاباتی محمدباقر قالیباف سابقه اظهار نظر در خصوص عدم صلاحیت وزیر نفت برای اداره این وزارتخانه را داراست و اتفاقا یکی از لیدرهای جریان مخالف زنگنه در مجلس محسوب می‌شود. به عنوان مثال او فقط در طول ماه اسفند سال قبل چندین ادعای مختلف از عدم اهتمام زنگنه برای مقابله با تحریم و بسته شدن روزنه‌های فروش نفت توسط زنگنه گرفته تا عقب‌ماندگی صنعت نفت به دلیل حضور زنگنه در راس وزارتخانه را مطرح کرده بود. دهقان همچنین گفته بود: «از آنجایی که تعدادی از مسئولان نفتی وابسته به آقای زنگنه کار خود را تمام شده می‌دانند، لذا به فکر غارت اموال بیت‌المال و ثروت‌های مردم ـ که به امانت در دست وزارت نفت، مسئولان وزارت نفت و مسئولان شرکت نفت قرار داده شده ـ افتاده‌اند. او حتی در ماه‌های اخیر در چند برهه خواهان برخورد قوه قضائیه با وزیر نفت هم شده است.
با این اوصاف و نشانه‌ها باید پرسید که نماینده دیدار کننده با زنجانی در جلسه دیماه در زندان اوین آیا کسی جز محمد دهقان می‌تواند باشد؟ رسیدن به نام او البته هنوز آغاز پرسش دیگر است. از جمله اینکه چرا وی بدون اطلاع همکارانش در مجلس و کمیسیون حقوقی به این دیدار رفته است؟ در این دیدار قرار بوده چه اتفاقی رخ دهد که همکاران او در مجلس تا شش ماه پس از آن هم از جزئیات آن بی اطلاع هستند؟ و… سوالاتی بیشتر از همین جنس.
