کودکان بازمانده از تحصیل: قربانیان فقر خانواده و زخمیان جامعه
تابستان رو به پایان است و خانواده ها در التهاب و شور شوق فرزندان خویش اند برای سال جدید تحصیلی و ثبت نامی دیگر ، خرید دوباره کیف، کتاب و کلاسور، مداد، خودکار، آغاز مدرسه و زنگ تفریح هایش، مدرسه و همشاگردی، مدرسه و صف بستن های نامنظم، همهمه دانش آموزان، شیطنت ها و زمین خوردن ها و آغازی برای ناب ترین و صادقانه ترین دوستی ها و رفاقت ها.
خاطرات مهر و مدرسه برای کودکان بازمانده از تحصیل یعنی آن گروه سنی از جمعیت که در سنین بین شش تا ۱۸ سال هستند ولی در چرخهی آموزشی کشور حضور ندارند نا آشناست زیرا در زمان ساعات درس و مدرسه، خارج از مدارس هستند و به دلایل محتلف وارد چرخهی آموزش نشدهاند، یا بعد از مدت کوتاهی از آن خارج شدهاند که براساس بررسی ها؛ فقر، بدسرپرستی، بچه های طلاق، مهاجرت، نبود علاقه و نداشتن انگیزه، بیماری و دیرآموزی از جمله علل ترک تحصیل این کودکان به شمار می رود.
آمار:در ایران، علاوه بر کودکان افغانستانی بازمانده از تحصیل که عموماً فاقد کارت اقامت قانونی هستند، بیش از سه ملیون کودک ۶ الی ۱۶سال از تحصیل بازمانده‌اند، گفته می شود مانع قانونی برای دسترسی کودکان پناهنده به آموزش دولتی درسال۱۳۹۴برداشته شد اما بازهم کودکان مهاجر افغان در صدر گروه محرومین از نظام آموزشی ایران هستند، گروهی از کودکان افغان نیز “جمعیت پنهان” نامیده می شوند و در هیچ آماری از آنها نام‌برده نمی شود یعنی: بچه‌هایی که بدون والدینشان به ایران مهاجرت کرده‌اند وهمراه یکی از بستگان مثل ماما، کاکا و یا برادر شان وارد ایران شده، از نهاد اصلی حامی کودک یعنی خانواده محرومند نیز جملگی در کارگاه‌ها کار می‌کنند، همانجا می‌خوابند و بخش عمده آنان در مرکز تفکیک زباله کار می‌کنند.
بگفته رضوان حکیم‌زاده، معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش بر اساس آمار دریافتی در اول مرداد ماه سال جاری از سازمان ثبت احوال و تطبیق آن با ثبت نامی های جدید، امسال ۱۴۱هزار کودک در مدرسه حضور ندارند یا به نوعی از تحصیل بازمانده‌اند که بیشترین تعداد در استانهای سیستان و بلوچستان، هرمزگان، کرمان و آذربایجان غربی است، این سخنان در حالی بیان می شود که پیشتر مرکز پژوهش های مجلس آمار کودکان بازمانده از تحصیل را ۹۰۰ هزار تن اعلام کرده بود.
بیشترین جمعیت بازماندگان از تحصیل به دخترکان روستائی استان سیستان – بلوچستان تعلق دارد که به دلیل ازدواج زود رس و مسائل فرهنگی، از اجازه ادامه تحصیل محرومند، دختر بچه‌هایی که عروس می‌شوند و یا بهتر بگوئیم کودکانی که کودکی نمی‌کنند و بعد از چندی به کودکان بیوه تبدیل می شوند. اما درمناطق عشایری، روستاهای دورافتاده و کم جمعیت، کودکان از ابتدا تحت نظام آموزشی قرار نمی گیرند؛ تعدادی از کودکان و بویژه دختران در روستاها و حاشیه شهرها که از آسیب پذیری بیشتری هم برخور دارند به دلیل ناآگاهی، تعصب و فقر والدین، رنگ مدرسه را نمی بینند و در بیسوادی مطلق به سر می برند.
و چه بسیارند کودکانی که در ۶سالگی وارد مدرسه می شوند اما پس از چند سال تحصیل به دلایل مختلف که در صدر آن فقر خانواده است، ترک تحصیل کرده و نان آور خانواده می شوند، این کودکان بیشتر در سن کم وارد بازار کار شده و در شرایط نامناسب و ظالمانه‌ای به کودکان کارتبدیل می‌شوند، اگر چه بر اساس اصل ۳۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالیی را تا سر حد خودکفائی کشور به‌طور رایگان گسترش دهد.
اعضای نمایندگی ایالت هسن طبق ماده ۲۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر{حق تحصیل رایگان برای همه}، و اصل۳ ، بند۳ (آموزش و پرورش و تربیت بدنی رایگان برای همه در تمام سطوح، و تسهیل و تعمیم آموزش عالی)، اصل۳۰ (دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد …) و۴۳ بند۱ (تأمین نیازهای اساسی: مسکن، خوراک، پوشاک، بهداشت، درمان، آموزش و پرورش …) از قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و با استناد به هدف 4 (تضمین کیفیت آموزش فراگیر و عادلانه و ایجاد فرصت های یادگیری مادام العمر برای همه) از اهداف ۱۷ گانه سند ۲۰۳۰ یونسکو خواستار رسیدگی فوری به وضعیت اسفبار کودکان محروم از تحصیل قبل از آغاز سال تخصیلی جدید می باشند.
1158
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
نمایندگی ایالت هسن
