به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، روز جمعه ۱۸ مردادماه ۱۳۹۸، هفت مامور وزارت اطلاعات در کرج، پس از ورود به منزل جمال الدین خانجانی، از رهبران جامعه بهایی، او و دخترش را مورد بازجویی قرار داده، منزل‌شان را تفتیش کرده و تمامی کتب، تصاویر بهایی و وجوه نقد موجود در منزل را ضبط کردند.
یک منبع مطلع در این خصوص به کمپین گفت: «ماموران از ساعت ۱۰:۳۰ صبح روز جمعه تا ۳ بعدازظهر منزل این شهروند بهایی را تفتیش کردند و تمامی کتاب‌ها، عکس‌های بهایی و حتی پول شخصی آنان را با خود بردند.»
جمال‌الدین خانجانی از مدیران جامعه بهایی است که عصر روز جمعه ۲۵ اسفند ۱۳۹۶ پس از ۱۰ سال حبس و بدون یک روز مرخصی از زندان رجایی‌شهر آزاد شده است.
پیش‌تر نیز در صبح روز یک‌شنبه ۱۳ مردادماه ۹۸، منزل تورج امینی، شهروند بهایی ساکن مهرشهر کرج از سوی ماموران امنیتی تفتیش و تعدادی از لوازم شخصی وی از قبیل چند کتاب و یادداشت‌های او ضبط شد. ماموران در هنگام تفتیش منزل به او گفتند “برای پاره‌ای توضیحات او را به اداره اطلاعات کرج احضار خواهند کرد.”
مرتضی اسماعیل‌پور روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر مقیم آمریکا در این خصوص به کمپین گفته‌بود: «آقای امینی، پژوهشگر و محقق تاریخ است که منزلش به دلیل بهایی بودن مورد تفتیش نیروهای امنیتی قرار گرفته‌است و پس از تفتیش منزل، کلیه لوازم شخصی، کتاب‌های آکادمیک و یادداشت‌های پژوهشی مربوط به او از سوی نیروهای امنیتی ضبط شد.»
طی هفته‌های اخیر بازداشت و آزار سیستماتیک شهروند بهایی در ایران افزایش یافته‌است.
روز شنبه ۱۹ مرداد ٩٨، سهیلا حقیقت، شهروند بهایی ساکن شیراز از سوی ماموران امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.
روز شنبه ۱۲ مردادماه ۱۳۹۸، فرید مقدم زیرکی، یکی از شهروندان بهائی ساکن بیرجند از سوی ماموران امنیتی بازداشت شد.
همزمان و در همین روز دو تن از شهروندان بهایی در کرج به نام های ابوالفضل انصاری و روح‌الله زیبایی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند.
فاروق ایزدی نیا، شهروند بهایی ساکن تهران، به اتهام “اقدام علیه امنیت کشور از طریق اداره تشکیلات بهایی” به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شده‌است و منزل تورج امینی، شهروند بهایی ساکن مهرشهر کرج از سوی نیروهای امنیتی مورد تفتیش قرار گرفته و تعدادی از لوازم شخصی وی ضبط شده‌است.
گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران در طی عمر حکومت ایران بارها به بهایی ستیزی توسط حکومت ایران اعتراض کرده‌اند و آن را مصداق بارزی از بی‌توجهی دولت ایران به معاهدات حقوق بشری دانسته‌اند.
قانون اساسی جمهوری اسلامی، بهاییت را به عنوان دین یا مذهب به رسمیت نمی‌شناسد، از این رو بازداشت و زندانی کردن بهاییان نیز در طول چهار دهه کماکان ادامه داشته است.
اعضای آیین بهایی در ایران بزرگترین گروه اقلیت مذهبی غیرمسلمان در ایران را تشکیل می‌دهند. در سالهای اخیر، بدرفتاری با بهاییان تشدید شده است و شامل تخریب قبرستان‌های آنان، دستگیری‌های خودسرانه، حمله به منازل، ضبط اموال، اخراج از کار، و سلب حقوق مدنی اساسی از آنها شده است. جوانان بهایی ایرانی همچنان از حق تحصیلات دانشگاهی محرومند و هر دانشگاهی که دانشجویان بهایی در آن مشغول به تحصیل باشند وادار به اخراج آنها می‌شود. متخصصین بهایی از انتصاب در شغل‌های دولتی محروم هستند و به دلیل اعتقاداتشان از جانب شرکت‌های خصوصی مورد تبعیض قرار می‌گیرند. حتی کسانی که از آنها دفاع می‌کنند نیز مورد حمله قرار می‌گیرند.
