سازمان عفو بین‌الملل به مناسبت روز جهانی ناپدیدشدگان از سکوت جامعه جهانی در مورد سرنوشت هزاران نفر از مخالفان حکومت ایران در سال ۶۷ انتفاد کرد. این نهاد بین المللی حقوق‌بشری می‌گوید اعدامهای سال ۶۷ جنایتی است که پرونده آن همچنان باز است.
عفوبینالملل در آستانه این روز گزارش مفصلی از اعدامهای سال ۶۷ در ایران تهیه کرده و بیانیه‌‌ای با این عنوان منتشر کرده است: “دنیا چشم خود را بر فاجعه اعدامهای جمعی و ناپدیدشدگان سال ۶۷ در ایران بسته است”.
در این بیانیه تأکید شده که بستگان کسانی که سال ۶۷ در خفا در زندان کشته شدند هنوز در رنج و عذاب هستند. مدیر بخش تحقیقات و امور حقوقی خاورمیانه و شمال آفریقای عفو بین‌الملل می‌گوید: «آنها و افرد پرشمار دیگری که در جستجوی اجساد مفقوده شده هستند، تا به امروز از بی‌عدالتی سیستم قضایی حکومت ایران عذاب می‌کشند.»
عفوبینالملل تأکید کرده است که بر اساس حقوق بین‌الملل تا زمانیکه یک دولت در مورد سرنوشت یا محل نگهداری قربانیان روشنگری نکند، یا در صورت مرگ او جنازه‌اش را به خانواد‌ه‌اش تحویل نداده باشد، ارتکاب جرم به پایان نرسیده است.
عفوبینالملل با اشاره به گزارش ۳۰۰ صفحه‌ای خود در مورد اعدامهای سال ۶۷ که دسامبر سال ۲۰۱۸ میلادی منتشر شد، تأکید کرده است: که مرگ هزاران قربانی هنوز ثبت نشده و هزاران جنازه ناپدیدشده در نقاط مختلف ایران دفن شده‌اند.
دفاع قاتل از کشتار ۶۷ نشانگر مصونیت اوست
فیلم زیر: خودزنیهای نظام خونریز از زبان آخوند جنایت پیشه مصطفی پورمحمدی در گفتگو با هفته‌نامه مثلث. این سخنان و دفاع تمام قد جلاد پورمحمدی، یکی از اعضای اصلی هیأت مرگ، در قتل عام سال ۶۷ را به خاطر بسپارید این سخنان حاوی دو نکته اساسی است: نخست اینکه نظام بر خلاف پروپاگاندای مداراجویان، ذره‌ای از آن فاجعهٔ انسانی پشیمان نیست و دیگر اینکه از تکرارش ابایی ندارد.
سازمان مدافع حقوق بشر عفو بین‌الملل با انتشار یک اطلاعیه مطبوعاتی، اظهارات پورمحمدی را نشانه مصونیت او و دیگر مسئولان آن کشتار جمعی در برابر محاکمه و مجازات دانسته است.
عفو بین‌الملل هشدار می‌دهد که اظهارات پورمحمدی و نیز انتصاب ابراهیم رئیسی در ماه مارس ۲۰۱۹ به ریاست قوه قضائیه جمهوری اسلامی به معنای آن است که جان‌به‌دربردگان از اعدامهای جمعی و خانواده‌های اعدام‌شدگان و مدافعان حقوق بشر در معرض خطر آزار و تعقیب قرار گرفته‌اند تنها به این دلیل که آنها خواستار روشن شدن حقیقت هستند.
به گفته عفو بین‌الملل، ناپدیدسازی های قهری و اعدامهای فرا قضایی گسترده و سازمان‌یافته‌ٔ سال ۶۷ در ایران، به منزله‌ٔ جنایات علیه بشریت به‌شمار می‌رود. این سازمان از جامعه بین‌الملل خواسته تا راه هایی مشخص برای رسیدن به حقیقت و عدالت بیابد راههایی که تضمین‌گر محاکمه و پاسخگویی مسئولان جنایت‌ها باشند.
