مخاطب با گزارش مزخرف ۲۰:۳۰ اقناع نمي‌شود
مرتضی فاطمی، مجری صداوسیما در نقدی به گزارش خبر ۲۰:۳۰ درباره‌ی «دختر آبی» در توییتر نوشت: «بنا بود از داستان خودسوزی #دخترآبی رمزگشایی شود. ناگهان خبرنگاری مثل تارزان وارد معركه شده و می‌خواهد یک تنه بساط ٤٨ ساعت جريانسازی رسانه‌ای را جمع كند، از کجا؟ از پشت میز کار. نکرده برای مصاحبه با پدر اين بنده خدا حداقل تا خانه‌شان برود، رمزگشایی پیشکش چيزی كه پخش شد اسمش گزارش نبود، آن کسی كه تهيه كرده بود هم خبرنگار نبود. خبرنگار اگر خبرنگار باشد گزارشی به این مهمی را از داخل ساختمان شیشه‌ای تهيه نمی‌کند! اهالی خبر به اين محصول وی‌سی می‌گویند. در بهترین حالت جمع آوری اطلاعات موجود، در قالب يك ويدئو كليپ. بعد از اين همه اولدرم بولدرم و تبليغ، حاصل كار یک مشت فكت دستمالی شده فجازی به‌علاوه یک سری حرف گل درشت يك اپراتور (بعنوان خبرنگار) بود. حضرات مدير در خبرگزاری صداوسيما! به این کار می‌گویند سرمقاله نویسی نه گزارش تلویزیونی. چرا قالب گزارش تلويزيونی را بدنام می کنید؟ اگر سناریو هم می‌نویسید درست بنویسید. در فرهنگ ایرانی سخت پشت متوفی حرف می‌زنند چه برسد به بدگویی‌های مکرر یک پدر پشت بچه تازه مرحومش (فیلم زیر). سناريويی ننويسيد كه اينقدر سوراخ داشته باشد. طوري نگوئید که انگار هيچ برخورد قضايي نشده كه ملت احساس كنند به شعورشان توهين می‌شود. كسی كه به قرار وثيقه آزاد بوده، حداقل در دادرسی مقدماتی مجرم شناخته شده و داديار يا بازپرس برایش كيفرخواست صادر و پرونده به دادگاه رفته است. در مستند شما جوری وانمود شد كه گویی بازداشت و دادگاهی شدن اين آدم هيچ ربطی به فوتبال و استاديوم نداشته. چرا ملت را كودن فرض مي كنيد؟ وقتی برای همه سوژه‌های اين شکلی، یک خبرنگار را مي‌گذاريد، علاوه بر اينكه با اعتبار طرف بازی مي كنيد(خودش شايد نفهمد و تن دهد) اعتبار خبر و آنتن را هم به باد ميدهید. مخاطب آنلاین امروز که لحظه‌ای و از کانال‌های متعدد دیتا می‌گیرد با همچين مزخرفی اقناع نمي‌شود، عصبانی مي‌شود.»
