واکنش دولت افغانستان به سفر طالبان به تهران


سخنگوی ریاست‌جمهوری افغانستان در واکنش به سفر هیات طالبان به تهران در توییتی نوشت: میزبانی از این گروه خلاف تمام اصول است. (توئیت زیر گزارش)

گفتنی اینکه، سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی امروز ضمن تأیید سفر هیأتی از طالبان به تهران، این سفر را در چارچوب رایزنی‌های فراگیر جمهوری اسلامی با همه طرف‌ها در افغانستان برشمرد!

ترامپ: طالبان مرتکب اشتباه بزرگی شدند

دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا در مورد وضعیت افغانستان گفت که طالبان با انجام حمله اخیر و قتل ۱۲ تن، از جمله یک سرباز آمریکایی و یک سرباز ناتو، مرتکب اشتباه بسیار بزرگی شدند.

به گزارش صدای آمریکا، پرزیدنت ترامپ روز دوشنبه ۱۸ شهریور ماه و پیش از ترک کاخ سفید برای حضور در یک گردهمایی در ایالت کارولینای شمالی به خبرنگاران گفت که قرار بود با طالبان در کمپ دیوید مذاکره شود؛ ولی حمله‌ای در کابل راه انداختند که یک آمریکایی در آن کشته شد.

رئیس جمهوری آمریکا گفت که تصمیم داشت با طالبان دیدار کند؛ ولی نمی‌خواست این دیدار در کاخ سفید انجام شود. وی افزود که در گذشته دیدارهای زیادی با دشمنان، حتی در کمپ دیوید، روی داده و آنجا برای ملاقات، جای خوبی است.

پرزیدنت ترامپ گفت که دیدار کمپ دیوید را به خاطر اقدام طالبان لغو کرده است؛ چرا که طالبان در تلاش برای بزرگ جلوه دادن میزان اهمیت‌شان در یک حمله دوازده تن، از جمله یک سرباز آمریکایی، را کشتند. رئیس جمهوری آمریکا گفت: «تصمیم به گفت‌وگو با آن‌ها را خودم گرفتم و خودم هم تصمیم گرفتم آن را لغو کنم.»

جنایت تازه همدستان سپاه در افغانستان

همزمان با برگزاری مذاکرات طولانی مدت صلح در افغانستان، سرپرست دفتر ولایتی کمیسیون مستقل حقوق بشر این کشور توسط طالبان ربوده و سر بریده شد.

به گزارش اسپوتنیک به نقل از العالم، «عبدالصمد امیری» سرپرست دفتر ولایتی کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان که روز پنجشنبه هفته گذشته، از شهر کابل افغانستان به سمت ولایت «غور» در حال حرکت بود، در میدان وردک توسط طالبان از خودرو پیاده و توسط اعضای همین گروه سر بریده شد.

​به گفته مقامات افغان، جسد عبدالصمد امیری به کابل منتقل و به خانواده اش تحویل داده شد؛ تمام اعضای این کمیسیون در شوک و ناراحتی عمیق به سر می برند و مسئولین در حال تحقیق و بررسی جزئیات این آدم ربایی و قتل هستند.

طالبان بلافاصله در مورد قتل امیری که به گفته سازمان عفو بین الملل نوعی “جنایت جنگی” است، اظهار نظر نکرده است.

به گفته «سمیرا حمیدی» محقق آسیای جنوبی در سازمان دیده بان حقوق بشر مستقر در لندن، با اینکه طالبان ادعا می کند به دنبال صلح است اما همچنان به کشتار وحشیانه مردم و افراد بی گناه ادامه می دهد؛ امیری زندگی خود را وقف ایستادگی برای احقاق حقوق دیگران کرد.

این فاجعه، خطرات جدی که مدافعان و فعالان حقوق بشر با آن رو به رو هستند را تاکید می کند و از بی دفاع بودن آنها حکایت دارد.

وقوع این قتل دو هفته پس از هشدار سازمان عفو بین الملل در مورد “تشدید حملات” علیه گروه های حقوق بشری، از سوی مقامات و گروه های مسلح، انجام شد.

تاکنون ۹ دور از مذاکرات طالبان و آمریکا درباره صلح افغانستان برگزار شده است؛ مذاکرات صلحی که چندین ماه به درازا کشیده است اما کوچکترین نشانه ای از صلح را در این کشور به ارمغان نیاورده است.

بازی خطرناک جمهوری اسلامی با کارت طالبان

مجتبی واحدی در یادداشت خود برای دویچه وله می‌نویسد: به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی با احساس رضایت از دستاوردهای داخلی ناشی از “النصر بالرعب”، در اندیشه بهره‌برداری خارجی از همین راهبرد است.

وی می نویسد: حامیان نظریه “النصر بالرعب”، “رسیدن به پیروزی از راه ایجاد وحشت” را مستند به برخی آیات قرآن از جمله آیه دوازده سوره انفال می‌دانند که اشاره به انداختن وحشت در دل‌های کافران از سوی خداوند دارد.

نهادهای حکومتی در جمهوری اسلامی حداقل دو بار، به صورت علنی از راهبرد “النصر بالرعب” علیه مخالفان استفاده کرده‌اند: اعدام‌های مخوف تابستان شصت وهفت و قتل‌های زنجیره‌ای سال هفتاد و هفت.

در مورد سیاست “پیروزی از راه وحشت آفرینی” ده‌ها نمونه در دوره‌های گوناگون پس از انقلاب قابل ارائه است. شاید بتوان صدور دستور ” آتش به اختیار” از سوی رهبر جمهوری اسلامی را جدی‌ترین و جدیدترین کاربرد این راهبرد در عرصه داخلی دانست.

اما به نظر می‌رسد نظام جمهوری اسلامی با احساس رضایت از دستاوردهای داخلی ناشی از “النصر بالرعب”، در اندیشه بهره‌برداری خارجی از همین راهبرد است.

به همین دلیل، شاید بتوان نزدیکی جمهوری اسلامی به طالبان، و به‌ویژه سخنان مداخله‌جویانه محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه در خصوص لزوم حضور طالبان در دولت آینده اففانستان را در همین راستا ارزیابی کرد.

جمهوری اسلامی پیش از این نیز مراوداتی با طالبان داشته و برخی از اعضای آن گروه سال‌ها در ایران بوده‌اند؛ اگرچه سران جمهوری اسلامی هیچ‌گاه تا این حد به صورت علنی به مذاکرات خود با طالبان و حمایت از آن گروه نبالیده بودند.