با نزدیک شدن روز آغاز سال تحصیلی برای ۱۴ میلیون دانشآموز ایرانی بسیاری از خریداران از گرانی بازار نوشتافزار در این روزها میگویند، و برخی وبسایتها نیز از لوازمالتحریرهای میلیونی گزارش میدهند.
روزهای آخر شهریور در ایران، همیشه روزهای پرتکاپویی بوده است، و خانواده ها در تلاش اند تا بر اساس میزان درامد و پولی که در سبد زندگی شان است برای دانش آموزانشان کیف و کتاب و نوشت افزار و لباس مدرسه بخرند.
به گزارش روزنامه توسعه ایران وضعیت نابسامان اقتصادی خانوادهها و چند برابر شدن هزینههای زندگی موجب شده که توان خرید نوشت افزار و وسایل لازم برای شروع سال تحصیلی را که بهایشان در این روزها به شدت بالا رفته رااز آنان بگیرد و ماه مهر را سنگین و بی مهر سازد .
در این گزارش در گفت و گو با مادر سه فرزند دانش آموز آمده است «سال گذشته برای خرید هر کولهپشتی مدرسه مبلغ ۸۰ هزار تومان پرداخت کردیم، اما امسال قیمت همان کولهپشتی به ۱۷۵هزار تومان رسیده است که واقعا از خرید آن عاجز هستیم»
در ادامه این گزارش امده که بیشترین افزایش قیمت در میان کالاهای لازم برای سال تحصیلی، مربوط به دفتر باشد، چراکه کاغذ در بازار بهشدت گران شده است. بالارفتن بهای دفتر را هم مسوولان به نوسان قیمت ارز و افزایش قیمت کاغذ وارداتی ربط میدهند.
گزارشهای میدانی وبسایتهای درون ایران از بازار خرید روزهای آخر شهریور اما نشان میدهد که کالاهای ساخت ایران هم با افزایش بیسابقه قیمت روبرو شدهاند.
روزنامه “توسعه ایرانی” نوشته است: نیاز کشور حدود ۱۴۰ میلیون دفترچه دانشآموزی است؛ با این حال نه در فروشگاههای زنجیرهای از عرضه دفاتر دولتی خبری هست نه در لوازمالتحریرفروشیهای سطح شهر.خبر هر چه هست از گرانی است. این روزنامه درادامه نوشته : «هزینه خرید یک دفتر ۱۰۰ برگ ساده، پارسال حدود ۶ هزار تومان بود و امسال برای همان دفتر باید ۱۵ هزار تومان هزینه کنیم».
توسعه نیوز در ادامه نوشته: در کنار نابسامانی اقتصادی و هزینههایی که کمر بسیاری از خانوادههای بچهدار را خم کرده است، حالا وبسایتهای درون ایران از نوشتافزارهای “لاکچری ” هم مینویسند و قیمتهای سرسامآوری که تنها “دستهای” از پس پرداخت آنها برمیآیند.اما امسال هم گویا این تفاوت بیش از سالهای پیش، چشمگیر است.
روزنامه شهروند در باره قیمت این نوشت افزارهای لاکچری نوشته است : «مدادرنگی ۱۲۰ تایی فابرکاستل دو میلیون و ۸۵۰ میلیون تومانی، خودنویسهایی که در بدنه آنها طلا یا پوکههای فشنگ جنگ جهانی دوم کار شده، دفترچه مشق نیم میلیون تومانی، مداد نوکی با روکش طلا به قیمت یک میلیون تومان».
و اینها از جمله نوشتافزارهایی هستند که به نوشته این وبسایتها در بازار این روزهای ایران عرضه میشوند. شهروند مینویسد: «قیمت یکی از این خودنویسهای خاص معادل یک مترمربع خانه در منطقه ولنجک تهران است.»
خودنمایی کوله پشتی های آمریکایی
سه روز دیگر دوباره صدای زنگ مدرسهها بلند میشود و این روزها معمولا دانشآموزان در تکاپوی خرید وسایل مورد نیاز خود هستند.
به گزارش ایسنا، با وجود این در بررسی میدانی صورت گرفته، بازار کیف و کولهپشتی در خیابان منوچهری تهران چندان شلوغ نیست.
اولین فروشندهای که با او همکلام شدیم از کاهش حدود ۵۰ درصدی مشتریان خود نسبت به سال گذشته گفت: ” امسال از یک مدل، ۲۰۰ کولهپشتی برای فروش آوردم اما توانستم فقط یکی از آنها را بفروشم؛ این در حالی است که سال گذشته اوضاع فروش خیلی بهتر بود.”
قیمت کولهپشتیهای مختلف در این فروشگاه بین ۳۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان است. فروشنده میگوید که قیمتها نسبت به سال گذشته ۲۰ تا ۱۰۰ درصد افزایش یافته است. به گفته او کولهپشتیهایی با برند خاص به قیمت دو میلیون تومان هم در این بازار پیدا میشود.
در مغازه بعدی که کیفهایی با طرحهای مختلف کودکانه نیز در آن به چشم میخورد، قیمت کولهپشتی از ۱۲۰ تا ۴۲۰ هزار تومان متغیر است. فروشنده این مغازه می گوید: “برندهای خاص آمریکایی در بازار حدود دو میلیون تومان قیمت دارند.”
او در پاسخ به اینکه چگونه جنس آمریکایی به کشور وارد شده است، میگوید که ” این برندها قبلا در ایران نمایندگی داشتند و جنسهایی که از قبل مانده حالا در بازار فروخته میشود.”
اما فروشنده مغازه بعدی در پاسخ به این سوال می گوید: “راه برای رسیدن به کالای خارجی زیاد است. بعضی از کیفهای خارجی بازار، قاچاق هستند و بعضی از جنسهای قدیمی. اینکه بگوییم همه کالاهای خارجی از گذشته در انبارها بوده یعنی داریم خودمان را گول می زنیم.”
به گفته او قیمت کولهپشتی ایرانی و خارجی به ترتیب ۱۲۰ تا ۲۸۰ هزار تومان و ۳۰۰ هزار تا دو میلیون تومان است.
این مغازهدار کمبود کیف به دلیل ممنوعیت واردات این کالا و افزایش قیمتها را از جمله دلایل خلوت بودن بازار کیف و کولهپشتی میداند: “کولهپشتی جزو مایحتاج ضروری نیست و از طرف دیگر وقتی دخلوخرجها با هم نمیخواند و با وجود چند برابر شدن هزینهها، درآمد مردم ثابت است، دانشآموزارن مجبورند از کیف سال قبلیشان استفاده کنند.”
به مغازه آخر سر میزنیم و از فروشنده میپرسیم که آیا فروش امسال مثل سالهای گذشته بود؟ و پاسخ او فقط یک کلمه است: “اصلا!”