به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، یک کودک ۱۰ ساله در شهر سیاه منصور از توابع شهرستان دزفول به عقد یکی از اهالی عشیره خود درآمده است.
به گفته یکی از نزدیکان خانواده این کودک، فاطمه ۱۰ ساله پیشتر کلاس سوم ابتدایی را در دبستان عشایری مدرس سپری کرده، هم اکنون به صورت سنتی به عقد یکی از اهالی عشیره خود درآمده و از ادامه تحصیل نیز باز مانده است.
به گفته وی، عشایر این منطقه غالبا به صورت ثبتی عقد نکرده و با خواندن خطبه عقد به روش سنتی ازدواج می کنند و فردی که فاطمه به همین روش به عقد وی در آمده نیز حدود ۸ سال از او بزرگتر است.
لازم به ذکر است اوایل ماه جاری ویدئوی منتسب به مراسم “عقد موقت” کودک ۹ ساله و پسر ۳۰ ساله در شهرستان بهمئی در شبکه های اجتماعی منتشر و با واکنش بسیاری همراه شده بود. با بالا گرفتن واکنش ها رئیس دادگستری استان کهگیلویه و بویر احمد از ابطال “عقد موقت” این کودک خبر داده و گفته بود که “این افراد می توانند با اخذ مجوز از دادگاه به صورت رسمی ازدواج کنند”. وی همچنین مدعی شده است که پسر ۳۰ ساله، پدر کودک ۹ ساله و عاقد در این خصوص مرتکب جرم شده و جهت برخورد قضایی به دادسرای عمومی و انقلاب این شهرستان و دادسرای ویژه روحانیت معرفی شده اند.
لازم به یادآوری است که پیشتر علی کاظمی، مشاور معاون حقوقی قوه قضائیه با اشاره به ازدواج ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار کودک در یک سال، گفت که اینها به طور رسمی ازدواج کردهاند، اما مشکل عمده ما افرادی هستند که خارج از فرآیند رسمی ازدواج میکنند. دی ماه سال گذشته کمیسیون حقوقی قضایی مجلس طرح ممنوعیت کودک-همسری را رد کرد. علاوه بر صدمات شدید جسمی و روحی یکی دیگر از عواقب ازدواج کودکان مواجه شدن با پدیده طلاق در این سنین است.
ازدواج کودکان یا کودک همسری در ایران در سالهای اخیر روز به افزایش است. فعالان حقوق کودک میگویند این پدیده در آینده بر سلامت خانوادههای ایرانی تاثیر منفی خواهد گذاشت.
آمار بالای ازدواج کودکانی که پیش از رسیدن به بلوغ فکری و ذهنی ازدواج میکنند از گستردگی این پدیده در ایران حکایت دارد. سن ازدواج در ایران بر مبنای “بلوغ جنسی” تعیین شده در حالی که به گفته کارشناسان، بلوغ جنسی تنها بخشی از ابعاد بلوغ کامل انسان است. رشد، آگاهی، آموزش و آزادی در انتخاب، اساسیترین و انسانی ترین شروط برای تشکیل خانواده است.
آسیبهای جسمی و روانی ناشی از کودک همسری ضربات جبران ناپذیری را بر روی زندگی دختران بهویژه بارداریهای زیر ۱۸ سال، مرگومیر مادران، افسردگی، و بعضاً اقدام به خودکشی در کنار آسیبهایی مانند طلاق بازماندن از تحصیل و پایداری چرخه فقر فرهنگی و اقتصادی است.
بر اساس آمار منتشر شده بالغ بر ۹۵ هزار مورد طلاق زنان زیر ۱۹ سال در فاصله سالهای ۹۰ تا ۹۴ ثبت شده که حدود ۵ هزار و ۷۶۰ مورد از این طلاقها مربوط به ازدواجهایی است که سن زوجین کمتر از ۱۵ سال است.