زینت میرهاشمی
دکترین امنیتی روحانی در اوج فلاکت رژیم
سخنرانی حسن روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل در روز چهارشنبه ۳ مهر، اوج فلاکت رژیم را به تصویر کشید. رئیس جمهور رژیم ولایت فقیه که بدون عظما آب هم نمی خورد، متنی را خواند که شبیه یک انشا مثل تمام انشاهای او، عکس عملکرد رژیم در تمامی زمینه ها بود.
یکی از خصوصیات بارز رژیم نپذیرفتن مسئولیت برخی از اعمالی است که انجام می دهد. در محاسبه سود و زیان هر عمل، اگر هزینه پذیرفتن مسئولیت عمل زیاد باشد، رژیم از ترس مسئولیت را به عهده نمی گیرد اما به گونه ای برخورد می کند که طرفهای مربوطه پیام عمل او را دریافت کنند.
حمله به سفارت عربستان، گروگان گیری و عملیات تروریستی در خارج از مرزها، انجام قتلهای زنجیره ای، بمب گذاری در حرم امام هشتم شیعیان، مثله کردن ۴ کشیش مسیحی، پرتاب موشک به مراکز نفت در عربستان و … برخی از عملیاتی است که به دستور ولی فقیه و از طریق ارگانهای مختلف رژیم صورت گرفته و هیچگاه مسئولیت آن رسماً اعلام نشد.
حرفهای روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل هم به منظور وارونه جلوه دادن واقعیتها و برای سرپوش گذاشتن بر مشکلات داخلی و مظلوم نمایی در سازمان ملل برای فریب افکار جهانی بود.
این روش سخنرانی، پنهان شدن پشت حرفهای کلی، شیوه کشورهای دیکتاتوری است. رژیم ولایت فقیه با استفاده از تریبون سازمان ملل به عنوان نماینده دروغین مردم ایران، حرفهایی پیرامون وضعیت اقتصادی و خواسته های مردم ایران مطرح کرد که با واقعیت فاصله کلان دارد. بر این منظر راه حلی را که به عنوان دکترین امنیتی در تنگه هرمز و خلیج فارس اعلام کرد، قبل از هر بازبینی آن، شکست خورده است. زیرا جمهوری اسلامی با ابزارهای تروریستی خود مانند سپاه قدس، لشکر فاطمیون، زینبیون و…. خود عامل ناامنی در منطقه است. هیچ کس نمی توانست به این راحتی پای قدرتهای بزرگ را به منطقه خلیج فارس باز کند. رژیم که دم از مردم فلسطین می زند بیشتر از هر هنگام به اسرائیل خدمت کرده و با کمک به تروریستها به مردم فلسطین برای دستیابی به صلح ضرر رسانده است.
روحانی با بی شرمی از راه حل «دموکراسی برای داخل» و «دیپلماسی»، «ائتلاف امید» و «ابتکار صلح هرمز» برای خارج حرف زد و در طول سخنرانی اش رژیم ولایت فقیه را بی گناه و آمریکا را مقصر و عامل ناامنی در خلیج فارس اعلام کرد.
عامل این همه بدبختی و بیکاری، سرکوب، کشتار و قتل عام جوانان، به خون کشیدن تظاهرات مسالمت آمیز کارگران و زندانی کردن فعالان محیط زیست، کودکان، زنان، معلمان، پرستاران، کارکران، فعالان سیاسی، اقلیتهای دینی، دگراندیشان و …. در سیاهچالها، همان راه حل برای حفظ نظام پوسیده ارتجاعی ولایت فقیه است که روحانی شیاد از آن به عنوان «دموکراسی برای داخل» حرف زد. دیپلماسی رژِیم در خارج از مرزها هم که امتحانش را پس داده است. بیانیه سه کشور انگلیس، آلمان و فرانسه همزمان با اجلاس سازمان ملل، شکست دکترین روحانی را به رخ همه جهان کشید. چنین سخنرانیهای کلی فقط در تریبون سازمان ملل باقی خواهد ماند و سرنوشت رژیم در صحنه های دیگر تعیین خواهد شد.
می توان گفت که برآمد حضور روحانی در اجلاس سازمان ملل همراه با حواشی آن، شاید برای مدتی مصرف داخلی در بین دلواپسان داشته باشد اما در حیطه دیپلماسی و روابط خارجی هیچ روزنه ای را برای رژیم جهت خروج از بن بست بدون خوردن جام زهر باز نخواهد کرد.
