خامنه ای امروز در جمع فرماندهان سپاه پاسداران گفت که جمهوری اسلامی آن طور که قدرت های جهانی می خواهند هرگز یک رژیم عادی نخواهد شد.
به گزارش رادیو فرانسه، خامنه ای گفت: سلطه گران به گفته خودشان می خواهند جمهوری اسلامی به حکومتی عادی یعنی منطبق با سازوکار نظام سلطه تبدیل شود اما جمهوری اسلامی از آغاز شکل گیری خود با نظام سلطه مقابله کرده و از این پس نیز مطلقاً تسلیم زورگویان جهانی نمی شود و راه انقلابی گری و مقابله با سلطه گران را قطعاً ادامه خواهد داد.
خامنه ای و یک سیاست فاجعه بار دیگر
خامنه ای در ادامه سخنان خود گفت: آمریکایی‌ها در سیاست فشار حداکثری شکست خوردند. خیال میکردند اگر سیاست فشار حداکثری روی ما متمرکز شود، جمهوری اسلامی مجبور به نرمش میشود؛ تا این ساعت به حول و قوه‌ی الهی فهمیدند فشار حداکثری، خودشان را دچار مشکل کرده است.
خامنه ای افزود: برای اینکه یک حالت نمادینی برای تسلیم جمهوری اسلامی درست کنند و رئیس‌جمهورمان را وادار به ملاقات کنند به التماس هم افتادند و رفقای اروپایی‌شان را واسطه قرار دادند؛ تا آخر هم موفق نشدند و این سیاست تا آخر هم شکست خواهد خورد.
خامنه ای در ادامه گفت: در مسئله‌ی هسته‌ای، ما کاهش تعهدات را ادامه خواهیم داد و باید با جدیت کامل ادامه دهیم؛ مسئولیت هم بر عهده‌ی سازمان انرژی اتمی است و باید این کاهش تعهداتی را که دولت جمهوری اسلامی بیان کرده، به‌طور کامل و جامع انجام بدهند وادامه پیدا بکند تا وقتی که ما به نتیجه مطلوب برسیم و خواهیم رسید.
قمار “نقض برجام” به انتها نزدیک می شود
منصور امان: هُشدار اُروپا به رژیم ج.ا مبنی بر خُروج از برجام، دو واقعیت را آشکار کرد: نخُست آنکه آقای خامنه ای و همدستانش همه کارتهای خود را در قُمار هسته ای بازی کرده و سوزانده اند و اکنون در حال آن هستند که دست خالی میز را ترک کنند. سپس، “نظام” خود را به یک بُن بست دو سر باخت رانده که ابزارهای قُدرت آن (نظامی و هسته ای) تحت این شرایط فقط می تواند علیه خودش عمل کند.
آقایان خامنه ای و روحانی درگیری در زمین هسته ای را با پندار باطل باجگیری از اُروپا آغاز کردند. این طرح خود از بی پایه درآمدن یک ارزیابی غلط دیگر سرچشمه می گرفت؛ حاکمان ج.ا آسوده خیال به جنگ آمریکا و تحریمهایش رفتند، چون حساب بی پُشتوانه ای روی شکاف اُروپا و آمریکا و یله دادن زیر چتر حمایتی بروکسل باز کرده بودند.
وهم بودن انتظار تضاد یا رقابت قُطبهای مالی – صنعتی جهان بر سر رژیم شرور ج.ا زمانی بر دستگاه حاکم آشکار گردید که دیگر تنگ و فشُرده به تله تحریم افتاده بود و به همراه خود کشور را نیز به قعر کشیده بود. در این نُقطه رژیم ولایت فقیه برای بُرون رفت از تنگنا، پرونده ماجراجویی هسته ای اش را دوباره به جریان انداخت تا به وسیله یک تهدید امنیتی از اُروپا باج بستاند و روزنه ای برای تنفُس سیاسی و نفتی تلکه کند. هدف دیگر حاکمیت، کشاندن درگیری به زمین هسته ای و کم رنگ کردن محورهای دیگر اختلاف به وسیله ترسیم چشم انداز بُمب اتُمی و رقابت هسته ای در منطقه بود. این بلوف در صورت موفقیت می توانست در انتها به توافُق هسته ای دیگری بدون دربرگرفتن جدی بُحرانهای فعال دیگر راه یابد.
زمان بندی نقض توافُق وین (برجام) به گامهای ۱، ۲، ۳، ۴ و جُز آن از یکطرف بیانگر اُمید حاکمیت به تاثیرگُذاری حرکت خود و از طرف دیگر هراس از خشمگین ساختن اُروپا و به هم خوردن بازی داشت.
نزدیک به شش ماه پس از به کار گرفتن این تاکتیک، کارنامه “نظام” به گونه سهمناکی خالی از نتیجه است. اُروپا نه حاضر شده برای مُلاها تحریمها را “دور بزند” و نه تمایُل دارد به طور یکجانبه و در حالی که آنها تن به نرمش نمی دهند، از جیب خود هزینه بُحران سازی شان را بپردازد. تنها دستاورد آقایان خامنه ای و روحانی، تیره ساختن مُناسبات با شُرکای هسته ای خود و نزدیک کردن رویکردهای آمریکا و اُروپا در موضوعهای هسته ای، منطقه ای و موشکی بوده است.
همزمان نباید از یاد برد که هزینه آزمایش هوسبازیهای عقیم و مُخرب حاکمان کشور را مردم ایران با تشدید گام به گام شرایط زیست و معاش خود پرداخته اند و این تنها نُقطه ای است که سیاست شانتاژ و گروگانگیری “نظام” تاکُنون موفق بوده است.
تهدید اُروپا به خُروج از “برجام”، انتهای راهکار اخاذی را در برابر چشم رژیم ولایت فقیه ترسیم کرده است. “نظام” اکنون دو راه حل دارد: یا در تنها مسیر واقعی و عملی یعنی دست کشیدن از شرارتهای بحران زای خود گام بزند یا تاکتیک نابخردانه و بی فرجام دیگری بیاندیشد با ریسک بُزُرگتر! نتیجه در هر دو صورت برای رژیم ولایت فقیه باخت است، اولی فوری اما با هزینه کمتر، دُوُمی با تاخیر و خسارت بیشتر!
