مرگ، فرار و انزوا:
مدالهای ورزش جمهوری اسلامی ایران. که هر روزه به ملت ما تقدیم می شود.
مرگ: “لقب ما جالوروسی بمعنای زرد و قرمز است.
اما امروز قلب ما بخاطرسحر- آبی خواهد بود، اکنون وقت آن رسیده که زنان و مردان در ایران در کنار هم از تماشای فوتبال در استادیوم لذت ببرند.”
این بخشی از پیام باشگاه سرشناس ایتالیایی و یکی از صدها پیام همدردی جهانیان بود، پس از آنکه یک بانوی ایرانی در تلاش رسیدن به یکی از ساده ترین حقوق خود، بجای دیدن تیم محبوبش قربانی شعله های آتش گردید و در نتیجه این تلاش جانسوز:
بر باور خام عده ای، پل زده شد ناقوس شروع یک تحول زده شد
هرچند که در واکنش به این خواسته اولیه و علیرغم تماسها و بیانیه فدراسیون جهانی فوتبال، محمد جعفر منتظری دادستان کل ایران گفت:” الزام به حضور زنان در ورزشگاه توسط فیفا، از حرکات حساب شده دشمن است”. سحر خدایاری البته آخرین قربانی نبود. تنها چند روز بعد، مرگ غم انگیزعماد صفی یاری کودک شش ساله علاقمند به فوتبال نیز که هنگام ورود به بزرگترین ورزشگاه ایران دچار برق گرفتگی شد، افکار و اندیشه جامعه ورزش دوستان را بیش از پیش متوجه مافیای سیاسی، مذهبی و امنیتی ایران ساخت که سالهاست بر پیکره ورزش ایران چنبره زده و نه تنها به منشور جهانی المپیک بلکه نسبت به حقوق شهروندی ملت ایران بی توجه است.
فرار: کمبود ها، محدودیت‌ها، رسوایی‌ها، ناکامی‌ها، سیاستهای انسان ستیز و هزاران باید ها و نباید های مختلف سیاسی ، اجتماعی موجود در فضای ورزشی جمهوری اسلامی، ورزشکاران ایران را که در اوج زندگی حرفه‌ای ورزشی خود می برده و می برند را تا بدانجا تحت فشار قرار داده است که یا به انزوا کشیده شده اند و یا فرار از ایران و پناهندگی به سایر کشورها انتخاب اولشان است،صاخب نام هائی مثل: سعید ملایی قهرمان جودو، پوریا جلالی پور، کماندار، مزدک میرزایی، مفسر و رپرتر ورزش، علیرضا فغانی از داوران ورزش ایران و صدها ورزشکاران دیگر که تازه ترین سرمایه های انسانی ورزش ایرانند که از خاک وطن دور شدند تا دیگر جمله “باید ببازی” را نشنوند، تا شاهد فسادها و تبعیضهای سرداران نظامی، امنیتی در دستگاه ورزش نباشند، تا ناچار به دروغ و تمارض برای عدم رویارویی با حریفان اسراییلی نباشند، تا بیش از این قربانی یک ایدیولوژی پوچ و مصلحت اندیشی های ضدانسانی نباشند.
انزوا: “ نبادا شما را بترسانند؛ نبادا به شما بگویند که اگر فلان مسابقه را ندهید فلان فدراسیون بین‌المللی، فلان تشکیلات بین‌المللی از شما ناراضی میشود؛ به دَرَک که ناراضی میشود، هیچ غلطی نمیتوانند بکنند” و این جملات نیز تازه ترین دخالتهای رهبر جمهوری اسلامی ایران در حیطه ورزش است که کمتر از یکسال پیش خطاب به ورزشکاران بیان شد. جملاتی که بیانگر اوج تفکر و ماهیت ضد ورزشی و اصول راهبردی در امور ورزشی است و حاصل آن « برای نخستین بار در تاریخ »، محرومیت فدراسیون جهانی جودو از کلیه فعالیتها بود بعلت عدم پایبندی و نقض تعهدات خود، تا پیکره نحیف ورزش ایران هر چه بیشتر به انزوا برود.
با احترام به منشور کمیته جهانی المپیک یکبار دیگر توجه مسئولین امر را به مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر جلب می نمائیم از جمله ماده ۱: همه آزاد و برابر بدنیا آمده اند ،ماده ۲: عدم تبعیض، ماده ۱۲: عدم دخالت در احوال شخصی و ماده ۲۲: حق امنیت اجتماعی، و از همه مهمتر هدف ۵ از اهداف ۱۷ گانه سند ۲۰۳۰ یونسکو مبنی بر دستیابی به تساوی جنسیتی و توانمندسازی همۀ زنان و دختران، شاید مروری بر این قوانین بین المللی تلنگری باشد بر وجدان های خفته آنانی که حقوق انسانی را بر نمی تابند. .
1177
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
نمایندگی نوردراین وستفالن
