دانشجوی دانشگاه تهران راهی زندان اوین شد
خبرگزاری هرانا – محسن حق شناس، دانشجوی دانشگاه تهران جهت تحمل دوران محکومیت خود راهی زندان اوین شد. وی در بحبوحه اعتراضات سراسری دیماه ۹۶ بازداشت و در اسفندماه همان سال توسط دادگاه انقلاب تهران به ۲ سال حبس تعزیری محکوم شده بود. حکم صادره در مرحله تجدید نظر به یک سال حبس کاهش پیدا کرد.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، محسن حق شناس، دانشجوی دانشگاه تهران جهت تحمل دوران حبس یک ساله خود راهی زندان اوین شد.
شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر استان تهران به ریاست قاضی بابایی، ماه گذشته رای قطعی محسن حق شناس دانشجوی رشته طراحی صحنه دانشگاه تهران را صادر و به وی ابلاغ کرده بود.
بر اساس این حکم آقای حق شناس از بابت اتهامات “اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور” و “اخلال در نظم و آسایش عمومی از طریق شرکت در تجمعات غیر قانونی” به ۱ سال حبس تعزیری و ۲ سال ممنوعیت از عضویت در احزاب، گروه ها و دستجات سیاسی و اجتماعی و ممنوعیت فعالیت های رسانه ای اعم از مطبوعات و فضای مجازی محکوم شده بود.
وی در تاریخ ۱۴ اسفندماه سال ۹۶ و در مرحله بدوی از بابت این اتهامات در دادگاه انقلاب تهران به صورت غیابی و بدون حضور وکیل محاکمه و به تحمل دو سال حبس تعزیری محکوم شده بود.
محسن حق شناس در تاریخ ۱۰ دیماه ۹۶ در بحبوحه اعتراضات سراسری مردمی و دانشجویی توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از تحمل ۸ روز بازجویی در سلول های انفرادی بند ۲۴۰ زندان اوین به یکی از سلول های سه نفره بند وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شده بود. وی نهایتاً در تاریخ ۲۶ دیماه با تودیع قرار آزاد شده بود.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»