خبرگزاری برنا در گزارشی از رواج خودکشی در میان نوجوانان ایران نوشته است: «روزی نیست که خبری ازسکانس وحشت و دلهره در دل شهرها منتشر نشود».
روش‌هایی که نوجوانان برای خودکشی انتخاب می‌کنند نیز دغدغه اجتماعی دیگری است. برنا می‌گوید که آنها “روش‌های جدیدی را برای خودکشی انتخاب می‌کنند؛ از حلق‌آویز شدن در معابر عمومی گرفته تا سقوط از ساختمان و پل عابر پیاده”.دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
چرا نوجوانان؟ چرا کسانی که تازه بهار زندگی‌شان شروع شده، با دست خود خزان آن را رقم می‌زنند؟ ماه گذشته سازمان بهداشت جهانی آماری منتشر کرد که می‌گوید خودکشی سیزدهمین علت مرگ در گروه سنی ۱۵ تا ۳۴ سال در جهان است. در هر ۴۰ ثانیه یک خودکشی در سراسر دنیا رخ می‌دهد. اما سن خودکشی در ایران تا سطح دانش‌آموزان دبستان و راهنمایی نیز پایین رفته است.
مجید ابهری، رفتارشناس و آسیب‌شناس اجتماعی، درباره دلایل خودکشی در میان نوجوان به موارد عدیده‌ای اشاره کرده است. از نظر او بسیاری عوامل دیگر نیز در تقویت انگیزه خودکشی در نوجوانان موثرند.
آنچه این آسیب‌شناس اجتماعی برشمرده به مسائل روحی و روانی نوجوان یا پیشینه خانوداگی محدود نمی‌شود. یکی از عوامل خودکشی در میان جوانان و نوجوانان نداشتن چشم‌اندازی روشن برای آینده و معضلات اساسی اجتماعی است. در کشوری که میلیون‌ها جوان هیچ امیدی به داشتن شغل، حد معینی از رفاه، تامین اجتماعی و آزادی ندارند، افزایش آمار خودکشی چندان جای تعجب ندارد.
آسیب‌های اجتماعی می‌توانند از فشاری که معضلات گوناگون در جامعه‌ای مانند ایران بر والدین وارد می‌کنند، مستقیم و غیرمستقیم به نوجوانان منتقل شود و آنها را در دریای نومیدی غرق کند. معضلاتی که کانون خانواده‌ها را از هم می‌پاشد و به همراه آن زندگی فرزندان را متلاشی می‌کند.
از این گذشته رواج خشونت در جامعه که سیاست‌های حکومت در آن نقش تعیین کننده دارند نیز از عوامل آسیب‌های روانی به همه آحاد جامعه و در نوک این هرم به نوجوانان و جوانان است.
