منشه امیر
رژیم ایران، در سوریه جان و مال داد، ولی سود سیاسی نصیب روسیه و ترکیه شد
پس از توافقی که در سوچی بین پوتین و اردوغان در مورد سوریه به دست آمد، رهبران حکومت اسلامی ایران باید سر در گریبان فرو برند و از شدت شرم مهر سکوت بر لب زنند و از زیاده گویی و یاوه سرائی در مورد نقش خود در رهبری منطقه و جهان دست بردارند.
رئیس جمهوری ترکیه، برای آن که به خواسته های خود در مورد سوریه برسد و یک نوار امنیتی به عرض سی کیلومتر در طول مرزهای دو کشور برپا کند، نزد رئیس جمهوری روسیه است، به سراغ علی خامنه ای نرفت. حتی به خود زحمت نداد که با حسن روحانی مشورت کند و یا برای توافق با او به تهران برود.
اردوغان نزد پوتین رفت و همه خواسته های خود را به دست آورد.
از دیدگاه اردوغان، خامنه ای و روحانی و کل حکومت ایران عددی نیستند که قدم رنجه کند و پیش آنان برود.
رژیم ایران بیش از سه دهه در سوریه سرمایه گذاری سیاسی و نظامی و اقتصادی کرد تا شاید بتواند جای پایی برای خود به وجود آورد.
امیدشان آن بود که در خط مرزی اسرائیل مستقر شوند و به این کشور دست اندازی کنند.
بیش از سه دهه است که رژیم ایران بزرگترین حامی اقتصادی کشور فلاکت زده سوریه است، ولی بهرۀ این حاتم بخشی نصیب روسیه و ترکیه می شود.
آن ها آقای سوریه هستند، آنها سرنوشت آن سرزمین را رقم می زنند – رژیم ایران در این راستا عددی نیست!
اردوغان آن فرد مغرور که با همه سر جنگ دارد، حتی به خود اجازه می دهد به سران رژیم ایران توهین کند.
او در واکنش به اعتراض و مخالفت سران ایران نسبت به حمله نظامی ارتش ترکیه به شمال سوریه، با بی تربیتی خطاب به روحانی می گوید: «شما می بایستی مخالفان کار ما را ساکت می کردی»!
ولی وزارت خارجه رژیم ایران، از توافقی که بین اردوغان و پوتین به دست آمده ابراز خشنودی می کند و ادعا دارد که کاملا منطبق با توافق آدانا می باشد که رژیم ایران این همه برای اجرای آن اصرار ورزیده بود.
ولی این شکست سیاسی رژیم ایران در صحنه منطقه ای، باز هم جلوی یاوه سرایی ها و خودستایی های رژیم ایران را نمی گیرد.
علی اکبر ولایتی که روزگاری وزیر خارجه حکومت بوده و اکنون سالیان دراز است که در مقام مشاور ارشد رهبر در امور بین المللی، جای خوش کرده است، در سخنان امروز خود (چهارشنبه) کشورهای محور مقاومت، در موازنه های منطقه ای و جهانی دست بالا را خواهند داشت.
اگر منظورش چین و روسیه است، آن ها رژیم ایران را در بازی های خود، تنها تا زمانی شرکت خواهند داد که سود مالی برایشان داشته باشد. از نظر آن ها، ایران، جز یک بازار بزرگ صادراتی نیست که از چین حتی سنگ قبر و بیل می خرد.
سازمان های ترور عربی و فلسطینی و اسلامی نیز، تنها تا هنگامی رژیم ایران را به بازی می گیرند که برایشان سود مالی داشته باشد. بیاد داشته باشید که حماس در غزه، پرچم ترکیه را به اهتزاز درآورد و نه پرچم حکومت شیعه ایران را.
از این زیاده خواهی ها و زیاده گویی های خود دست بردارید. بس است! کمی هم به فکر ملت ایران باشید!
