فقر، از ناهنجارترین دردهای زندگی انسان است. دامنه تاثیرات فقر بسیار گسترده است و شامل حوزههای اجتماعی و فرهنگی نیز می شود.در اهداف ۱ و ۲ سند ۲۰۳۰ یونسکو به پایان دادن به فقر و گرسنگی و بهبود امنیت غذایی برای همه در تمام سنین و همه سطوح تاکید شده است. از دیدگاه سازمان شفافیت بینالملل، جمهوری اسلامی ایران از نظر فساد داخلی که یکی از مهمترین عوامل فقر در ایران است، در زمره فاسدترین کشورهای جهان قرار دارد.از دلایل وجود و رشد فقر و بیکاری در ایران میتوان به موارد زیر اشاره نمود: – عدم وجود آموزش و پرورش صحیح و رشد روز افزون فقر فرهنگی- فساد سیستماتیک در نظام جمهوری اسلامی ایران – اختلاس های کلان (در سطح میلیاردها دلار) مدیران و دولتمردان – صرف ثروت ملی ایران در اولویت های کم اهمیت مثل تهیه جنگ افزارها و انرژی هسته ای اثرات افزایش فقر و بیکاری در جامعه : اعتیاد و کارتن خوابی ، دزدی و بزهکاری ، کودکان کار ، زنان خیابانی ، فحشا و تن فروشی ، فروش اعضای بدن (از جمله کلیه، کبد، قرنیه چشم و …) گور خوابی ،ماشین خوابی،کولبری و سوختبری ،زاغه نشینی و حاشیه نشینی در شهرها،به تأیید اسناد گوناگون حقوق بشری و جامعه ی بین المللی، فقر شدید و گسترده، مانع از بهره مندی کامل و مؤثر از حقوق بشر می شود و این مسئله نقض کرامت انسانی به شمار می رود.
ماده ۲۲ و ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر به بهره مندی تمام مردم از امنیت اجتماعی، فرهنگی، مالی و همچنین برخورداری از خدمات اجتماعی نظیر خوراک، پوشاک، مسکن و مراقبتهای طبی تاکید می نماید.
تهیه و تدوین : آمن جهان بزرگی نویسنده : علیرضا جهان بین،علی احمدی ملک گوینده : آمن جهان بزرگی
کاری از کارگروه رسانه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»