فیلم زیر: شهر کربلا در کنترل معترضان
اعتراضات تازه عراق به خشونت کشیده شده است. دستکم ۲۱ نفر کشته شدهاند که بیش‌ترین آنها، به گفته پلیس و منابع درمانی، با شلیک یک گروه شیعه مسلح مورد حمایت حکومت ایران کشته شدند.
مردم عراق امروز تظاهرات ضد دولتی خود را با شدتی بیشتر در بغداد پایتخت این کشور و چندین شهر دیگر از سر گرفتند. معترضان عراقی دولت این کشور را به فساد متهم کرده و خواستار تغییر رژیم هستند.
تظاهرات امروز مردم عراق در بغداد و دیگر شهر‌های این کشور با شعار “پایان رژیم فاسد” آغاز شد. معترضان عراقی در میدان تحریر در پایتخت عراق این جمله را فریاد می‌زدند.
آخرین گزارش‌ها از حضور چندین هزار معترض در خیابان‌های بغداد پایتخت عراق و دیگر شهر‌های این کشور خبر می‌دهند.
خبرگزاری فرانسه از دستکم ۲۱ کشته در تظاهرات روز جمعه سوم آبان (۲۵ اکتبر) در بغداد و چند شهر جنوبی عراق خبر داده است. تنها هشت نفر در بغداد کشته شدهاند.
خبرگزاری رویترز از کشته شدن دست کم ۲۷ نفر و زخمی شدن حدود یکهزار و ۸۰۰ نفر خبر داده است.
پلیس و منابع درمانی به این خبرگزاری گفته‌اند، بیش‌ترین آمار کشته‌شدگان مربوط به زمانی است که تظاهرکنندگان قصد ورود به دفتر گروه شیعه مسلح “عصائب اهل الحق” را در دو شهر جنوبی کشور داشتند. این گروه مورد حمایت حکومت ایران قرار دارد.
حکومت ایران در حال از دست دادن خاورمیانه؟
اعتراضات لبنان و عراق نشان می‌دهد رژیم ایران در حال از دست دادن خاورمیانه است
فارن پالیسی طی گزارشی از اعتراضات اخیر در عراق و لبنان نوشت: در عرض کمتر از یک ماه، تظاهرات علیه فساد و عدم اصلاحات اقتصادی در عراق و لبنان فوران کرد. در هر دو کشور تظاهرات بی‌سابقه که شهرها و محله‌های شیعه‌نشین را به لرزه درآورد، نشان داد که شیوه حکومت شیعه ایران برای اعمال نفوذ در منطقه شکست خورده است.
این منبع نوشت: برای گروه‌های شیعه در عراق و لبنان، تهران و گروه‌های نیابتی نتوانستند به لحاظ اقتصادی و اجتماعی دستاوردی داشته باشند. به زبان ساده یعنی آنچه رژیم ایران “مقاومت” می‌نامید، نتوانست غذا در سفره مردم بیاورد.
فارن پالیسی افزود: از آغاز انقلاب ایران، ملایان و سپاه پاسداران یک سیاست روشن و بلندمدت داشته‌اند که چگونه دیدگاه خود را به منطقه، بویژه در کشورهایی با یک جمعیت شیعه صادر کنند.
رژیم ایران قادر به درک این واقعیت نیست که ادامه سلطه در این کشورها امکان پذیر نیست. بی‌سبب نیست که رژیم ایران از کنترل حوادثی که اتفاق می‌افتد ناتوان است. عراق و لبنان نمونه خوبی هستند.
اعتراض های عراق و لبنان مانور اربعین را به شکست کشاند
منصور امان: کارناوال اسلام سیاسی که آن را “راهپیمایی اربعین” می نامد، با خیزشهای مردُم عراق آغاز و با قیام مردُم لُبنان به پایان رسید. در دو کانون اصلی قُدرت سازی و نُفوذ منطقه ای رژیم ولایت فقیه، جبهه گیری توده ای علیه آن و آثار مُخرب اش بر سیاست، اقتصاد و جامعه، خالی بودن پُشت این صحنه سازی “میلیونی” را به نمایش گذاشت.
هرگاه هدفها و انتظارات حاکمان ج.ا از راه اندازی این کمپین تبلیغاتی پُرخرج در نظر آورده شود، در این صورت می توان شدت ضربه ای که دستگاه سیاسی – ایدیولوژیک آنها از اعتراضهای توده ای در دو قمر میدان جاذبه اش خورده را نیز تخمین زد.
رژیم مُلاها “راهپیمایی اربعین” را یک نمایش قُدرت منطقه ای، میدانی برای جذب و گُسترش نُفوذ ایدیولوژیک بر جمعیت شیعه در خاورمیانه و صحنه به تماشا گذاشتن آن برای “دُشمنان” اش می داند. در یک قالب ساده تر، این کمپین وظیفه دارد ادعای هژمونی ولی فقیه ج.ا بر پیروان مذهب شیعه را اثبات کند و توان دستکاری ذهنی و به حرکت درآوردن آنها در بسترهایی که مایل است را به رُخ بکشد.
از این زاویه، نمایش مذهبی مزبور یکی از ابزارهای نُفوذ اسلام سیاسی در کنار ابزارهای نظامی – تروریستی است که به وسیله برانگیختن باورها، احساسات و خُرافات مذهبی در خدمت مُستقیم سیاست دخالتگری، فرقه گرایی و سُلطه طلبی آن قرار می گیرد. یک تعریف دقیق از رابطه بین مذهب و پروژه اسلام سیاسی را مُعترضان هوشمند ایرانی به دست داده اند؛ آنها آن را “پله کردن اسلام” توصیف می کنند.
اما این فقط اکثریت مردُم ایران نیستند که از اسلام ترویجی ولایت فقیه فاصله گرفته اند و با مُشت گره کرده به استقبال نمایندگان آن می روند؛ همانگونه که دیده می شود، این مرزبندی به تدریج ولی به گونه نیرومند در پهنه های فرامرزی اقتدار رژیم مُلاها نیز در حال پُر رنگ شدن است. تحول مزبور ریشه در شکست اسلام سیاسی در اداره جامعه و در پهنه اقتصاد دارد که همزمان با مُعرفی نوع بی پیشینه ای از فساد حُکومتی، خود را از نظر اخلاقی نیز ورشکسته و بی اعتبار ساخته است.
شرایط مادی و فاجعه بار سیاست، اقتصاد و جامعه نه فقط در ایران، بلکه در لُبنان و عراق نیز ماسک مذهب و اخلاق مذهبی را از چهره نظم ولایت فقیهی برگرفته و هر روز با شدتی بیشتر مردُم را از دایره نُفوذ آن خارج می کند. قدرت نماییهایی از جنس “پخش دو میلیون پُرس غذا” نیز کُمکی به آرایش سیمای مُخرب و انحطاط گر رژیم مُلاها نمی کند. دستکم تا آنجا که به مردُم تحت فشار ایران مربوط می شود، ولخرجی هزاران میلیارد تومانی در بیابانهای بی آب و علف عراق یک دهن کجی کریه به مُطالبات و نیازهای شان به حساب می آید و تردیدی نیست که آن را به حساب بُلند بدهکاری آقای خامنه ای و شُرکا خواهند افزود.
از ایران تا عراق و لُبنان دست طرد مردُم بر سینه رژیم فرتوت ولایت فقیه و گوژ ایدیولوژیک آن می خورد. نمایش “راهپیمایی اربعین” در حاشیه ای پرت از این بخش از زندگی واقعی روی صحنه رفت و به همان اندازه نیز از مُعادلاتی که این صف بندی را ایجاد می کند و ژرفش و گُسترش می دهد، فاصله دارد.
