سازمان دیده بان حقوق بشر با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که مقامات جمهوری اسلامی “برای پنهان نگاه داشتن دامنۀ سرکوب تظاهرکنندگان روزهای اخیر در این کشور عامدانه از انتشار آمار کشته شدگان، زخمی و بازداشت شدگان خودداری می ورزند.
در ادامه سرکوب گسترده معترضان در ایران، گزارش‌ها حاکی از بازداشت چندین معترض دیگر از جمله سه زن، در شهرهای مختلف ایران است.
عباسعلی محمدیان، فرمانده انتظامی استان البرز، روز پنجشنبه ۷ آذرماه از بازداشت سه زن معترض خبرد داد و مدعی شد که این معترضان «لیدر» اعتراضات در منطقه محمدشهر کرج بوده‌اند.
بنابه گفته این مقام انتظامی، این سه معترض زن خودروهای خود را برای ایجاد «راهبدان» خاموش کرده بودند و «شعار» سر دادند.
همچنین در اصفهان هم مقامات انتظامی روز پنجشنبه ۷ آذرماه از بازداشت ۷ تن دیگر از معترضان در اصفهان خبر داده اند.
ادامه این بازداشت‌ها در حالی است که ایوب سلیمانی، جانشین فرمانده ناجا روز چهارشنبه ۶ آذرماه اعلام کرده بود که ۱۸۰ نفر از معترضان که از آنها به عنوان «لیدر» نام برده شده است، از سوی پلیس بازداشت شده‌اند.
وزارت اطلاعات هم اعلام کرد که ۸ نفر را در رابطه اعترضات اخیر به اتهام «جمع آوری اطلاعاتی» و «انتقال آنها به خارج از کشور» شناسایی و بازداشت کرده است.
گزارش روز گذشته: از مجموعۀ گزارش هایی که از ایران رسیده، چنین بر می آید که جو امنیتی در اکثر شهرهای کشور ادامه دارد. از مشهد خبر رسید که فضای شهر همچنان بشدت امنیتی است، هنوز در چهار راهها و خیابانهای اصلی شهر نیروهای امنیتی و لباس شخصی ها مستقر هستند و به هیچ عنوان شرایط یک شرایط عادی نیست . (فیلم زیر)
وزیر خارجه آمریکا روز گذشته در باره اوضاع بحرانی ایران و التھاب کشندە برای حکومت خامنه ای گفت: رژیم ایران اینترنت را قطع کرد تا از علنی شدن اخبار اعتراضات جلوگیری کند.
این هنوز از نتایج سحر است
منصور امان: حاکمان ج.ا خود را به خواب زده اند و با تمام وُجود مایلند از آنچه که بر سرشان می آید، بی خبر بمانند. این ژست را می توان از بیهوده گویی علیه اعتراضات و مُعترضان و تبلیغات تکراری دستگاه های تحت امر آنها دریافت.
آنها خیزش جامعه را محصول توطئه آمریکا، اسراییل و عربستان معرفی می کنند، به یکدیگر به مناسبت پایان یافتن اعتراضها تبریک می گویند، شکست “دُشمن” را جار می زنند و به خودستایی به دلیل توانایی و مهارت در این امر می پردازند.
این واقعیت که رژیم حاکم در برخورد ضد تبلیغاتی با اعتراضها و جنبشهای مردُم، خود را تکرار می کند، نُکته تازه ای نیست. در برخورد به خیزشهای ۸۸ و ۸۹، “نظام” به همین عبارتها، استدلالها و ارزیابی توسُل می جست. چند سال بعد، در جریان اعتراضهای دی ماه ۹۶، همین کلیشه ها بود که دست افزار آن را تشکیل می داد. حاکمیت در جنگ علیه اعتراضهای صنفی یا سیاسی محدود یا سراسری یا پیگرد فعالان سیاسی و مدنی نیز از این خوراک نظری تغذیه کرده است. تنها تفاوُتی که می توان برای دوره های گوناگون مصرف و بازمصرف محورهای یاد شده سُراغ گرفت، ناموثرتر و باورناپذیرتر شدن شان از یک دوره تا دوره دیگر است.
با خیزش ۹۸ اما آنچه که در گذشته سپر دفاعی حاکمیت به شُمار می رفت و نیروهای آن را انسجام می داد، امروز فقط نقش یک عایق برای پوشاندن التهاب و از هم پاشیدگی راس و بدنه را ایفا می کند. با این حال حتی رنگ و روغن سنگین ژست مصنوعی تسلُط به اوضاع هم نمی تواند مانع بیرون زدن بُهت و وحشتی شود که زیر پوست رژیم ولایت فقیه آماس کرده است. در همان لحظه ای که این سرکرده سپاه پاسداران یا آن پایور دولتی برای مردُم رجز می خواند و نمایش اعتماد به نفس می دهد، بُغض سرنگونی نیز راه گلویش را می بندد و ناله “جنگ جهانی”، “عملیات کربلای ۴”، “فُروغ جاویدان ۲”ُ، “جنگ شهری” و سرآخر “نجات بافتن توسُط خُدا” سر می دهد.
سرگشتگی حاکمان ج.ا فهم پذیر است؛ خیزش ۹۸ از نظر عُمق و شدت، پُردامنه ترین حرکتی است که ایران از هنگام قیام ۵۷ شاهد آن بوده و تمامی شواهد بیانگر آن است که این هنوز پایان زنجیره قطع نشدنی خیزشهایی نیست که هر بار با قُدرت بیشتر و سمتگیری بی واسطه تری خود را در صحنه سیاسی – اجتماعی کشور تثبیت می کند.
رژیم ولایت فقیه در برابر یک چالش عظیم قرار گرفته و برخورد آن در هفته گذشته به روشنی نشان داد که برای رویارویی و مُدیریت آن به هیچ وجه مُجهز نیست. به میدان آوردن ساز و برگ نظامی در برابر شهروندان بی سلاح، آخرین برگی است که حاکمیت علیه جامعه روی میز می گذارد و این افلاس را مردُمی که او را به این نُقطه کشانده اند، زودتر و بهتر از هر کسی درک می کنند.
به همین صورت قطع اینترنت نیز نشانی از آمادگی و توانایی کشمکش با جامعه مُعترض ندارد. به گفته منابع حُکومتی، راهکار مزبور فقط در کمتر از یکهفته یک ونیم میلیارد دُلار خسارت به بار آورده و این مُستقل از هزینه روانی و اجتماعی این امر به ویژه نزد طبقه مُمتاز و حامیان رژیم حاکم است. “نظام” آب طشت حمام را با بچه داخل آن دور ریخته و این نیز جُز از بی چارگی و رسیدن به انتهای راه نشان ندارد.
آتشفشان قیام علیه رژیم استبدادی – مذهبی و نظم ستمکارانه اش فعال شده است و به تناوُب با قُدرت بیشتر و گُدازه سوزانده تر به بیرون می توفد. لحظه انفجار بُزُرگ نزدیک و نزدیک تر می شود.
