سیستان را آب برد، مسئولین را خواب
هفتهٔ اول فروردین ۱۳۹۸، سازمان‌های هواشناسی خبر از ورود سامانهٔ بارشی متراکم در جنوب و غرب ایران داد، اما به دلیل عدم توجه مسئولین و پیش بینی و مدیریت لازم برای عبور از خطرات احتمالی، باران ۵ فروردین، موجب ایجاد سیلاب و خسارت‌های جانی و مالی در ۲۵ استان ایران شد، حداقل ۱۹کشته دراستان‌های مختلف کشور، آمار روز نخست سیلاب‌ها بود و بگفته سازمان صدا و سیمای کشور، در جریان سیل‌های ۱۶ فروردین،۵۰نفر در استانهای جنوب و غرب کشور جان خود را از دست داده‌اند، خسارت های ناشی از سیل فروردین ماه ایران نیز بین۳۰ تا ۳۵ هزار میلیارد تومان اعلام شده است و ۲۵ استان و بیش از۴هزار و۴۰۰ روستای کشور درگیر سیل شدند ولی برای مسئولین امر، این فاجعه تجربه ای را به دنبال نداشت و:
بازهم مدیریت بحران « غافلگیر» شد.
غافلگیر فاجعه ای که در جنوب شرق ایران شاهد هستیم یعنی استان سیستان و بلوچستان، استانی با بیشینه بارشی، استانی که سال قبل و در چنن روزهائی بارشی کمتر از یک میلی متر داشت و اکنون با نزدیک به ۳۵ ساعت بارندگی در برخی نقاط خاص از غرب و جنوب غربی استان، به ۲۰۰ میلی‌متر رسیده ایت واین بدان معناست که سیلآب در مکان هایی آمده است با زیر ساخت های بسیار ضعیف.
سیل که آمد بی برقی را هم آورد، براساس آخرین آمار از مجموع ۷۸۳ روستای سیستان و بلوچستان دچار قطعی برق شده اند.
همراه با سیل بی آبی هم به بی برقی اضافه شد زیرا شبکه آب ۲۴۵ روستا بر اثر همین سیل قطع شد. سیلاب ۲۰ تا ۲۲ دی در بیشتر نقاط سیستان و بلوچستان خسارت ۳۳۲ میلیارد تومانی به زیرساخت های شهری حدود ۲۴ شهرداری این استان در بخش‌های زیربنایی، کشاورزی و واحدهای مسکونی شهری و روستایی استان وارد کرده است.
۴هزار هکتار باغ موز و نیز ۱۰هزار هکتار کشت خارج از فصل (مثل هندوانه و طالبی) بر اثر سیل از بین رفت.
همراه با سیل بی آبی، بی غذایی، بی برقی، سرما، نیاز به وسایل گرمایشی، خسارت های میلیاردی به بخش های زیرساختی و کشاورزی هم می آید اما، مهتر از همه وجود تمساح های پوزه کوتاه یا گاندو است.
وضعیت وخیم برخی مناطق، اعتراضات سیل‌زدگان و نیز اذعان و اعتراف برخی از نمایندگان و یا مسئولان اجرایی به ناهماهنگی دستگاه‌ها، “عدم وجود نظم و ترتیب”، حکایت از “بحران مدیریت” دارد در کنار محرومیت‌های شدیدی که مردم این استان با آن دست به گریبانند، در کنار گم بودن صدای کمک‌خواهی مردم این خطه از ایران از هموطنانشان پرسشی که مثل همیشه و در هر فاجعه‌ای مطرح می‌شود این است که آیا امکان پیش گیری از این بحران وجود نداشت؟ آیا با مدیریت درست از ابعاد فاجعه کاسته نمی شد؟ آیا سیل سیستان و بلوچستان سرزده آمد؟
تمام آبی که در حال حاضر به صورت سیل در دشتیاری جاری شده، به خاطر باران نیست، بخشی از آن نتیجه سرریز شدن سد زیردان چابهار است، زیرا نسبت به وقوع بارندگی شدید از دوهفته پیش هشدار داده شده بود، اما آب سد رهاسازی نشد و همین شدت سیلاب را بیشتر کرد.
باید لایروبی رودخانه‌ها انجام می‌شد،
باید اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از وقوع سیل انجام می گرفت.
اعضای کمیته دفاع از حقوق کار و کارگر با استناد به مادهٔ ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر:حق برخورداری از خدمات اجتماعی و همچنین اهداف ۱۷گانه سند۲۰۳۰ که نسبت به: پایان دادن به فقر در تمامی اشکال آن و در همه جا- پایان دادن به گرسنگی، دستیابی به امنیت غذایی و بهبود تغذیه و ترویج کشاورزی پایدار- تضمین زندگی سالم و ترویج رفاه برای همه در تمام سنین، در اهداف ۱ و ۲ و۳ آن تاکید شده است، این رفتار ظالمانه مبتنی بر جهل، و بی توجهی و کفایتی علیه مردم مظلوم استان سیستان و بلوچستان را محکوم نموده و خواستار برقراری عدالت و اجرای کامل مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر در ایران هستند.
1212
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق کار و کارگر
