مبارزات خشونت پرهیز زنان، یا مطالباتی که فراتر از۴۰ سال است دریافت نگردیده.
با افزایش آگاهی زنان از حقوق اجتماعی شان و عدم برخورداری از آن، دختران و بانوان ایران را بر آن داشت تا در برابر بی عدالتی ها و تبعیض ها سکوت خود را شکسته و شاهد حضور پررنگ آنان در اعتراضات آبان ماه باشیم، زنانی که برای دستیابی و کسب همه نداشته هایشان شجاعانه پای در عرصه مبارزه نهاده بودند، زنان پیشگامی که علاوه بر مسائل و مشکلاتی که تمامی افراد جامعه را شامل می شود از جانب نظام مردسالار هر روز با سرکوب و نابرابری های مضاعف نیز دست به گریبانند، به موازات گرایش هرچه بیشتر زنان برای حضور در فضای اقتصادی و اجتماعی، فرصت‌های مربوطه برای آنان کمترو کمتر و باید ها و نباید ها نیز بیشترشده است تا آنجا که بسیاری از زنان فعال درحوزه های حقوق بشر و مبارزات مدنی یا در زندانند و یا با برچسب های توهین آمیز مثل عناصر فریب‌خورده به تودۀ جامعه معرفی شده اند، همکاری با کمپین‌های مخالف حجاب اجباری مجرمانه تلقی شده و اینک در تدارک و تدوین سناریوی دیگری برعلیه زنانند تا آنان را «دشمن» ویا «ابزار دشمن» درجامعه قلمداد نمایند.
تمرکز رسانه‌ای – امنیتی بر وقایع آبانماه سال جاری که زنان معترض را عضو یک شبکه وابسته با مأموریت مشخص درگسترش و رهبری اعتراضات نشان می دهد، سعی در بالا بردن ضریب و ضرورت نگاه و افکار عموم جامعه را دارد برای برخورد با معترضان تا هم با ارعاب خانواده ها مانع حضورشان در تجمعات و اعتراضات گردد و هم بهانه ای جدید برای سرکوب زنان کشور به دست آورده، خواستۀ همیشگی خود یعنی حذف زنان از جامعه و اجتماع را عملی سازد، اما دختران و بانوان امروز ایران با کوچکترین دلیل و امکان برای دادخواهی، صدای برابری خواهی و عدالت طلبی شان را شجاعانه‌تر، با شهامت بیشتر و بسیار رساتر از گذشته بیان می کنند زنانی:
همچون ندا آقاسلطان، زنی که در خرداد ۸۸ کشته شد و اینک نیز سایر زنان درعرصه های مختلف راه و یادش را پاسداری می کنند و چه بسیارند دختران و جوانانی که در آبانماه سال جاری همانند ندا توسط ماموران مسلح کشته شدند.
همچون مادران و اعضای خانواده‌های جان‌باختگان سیاسی و مدنی که طی بیانیه ای صدای رسای فرزندانشان شدند واعلام داشتند:
فرزندان ما در ایران برای برخورداری از آزادی و زندگی انسانی به خیابان می‌آیند و توسط نیروهای حکومتی به قتل می‌رسند.
همچون ویدا موحد که در مخالفت با حجاب اجباری او با به چوب بستن شال سفیدش بر فراز یک جعبه برق رقم خورد و زنان دیگر نیز در شهرهای مختلف ایران راهش را ادامه داده و برای یک اعتراضی مدنی آرام به خیابان‌ها آمدند و با زبانِ سکوت، عقیده‌ی خود را ابراز داشتند.
همچون سپیده قلیان یک فعال مدنی بسیار شجاع که در این سالها وعلیرغم بازداشت چندین باره به شکنجه و اعترافات اجباری با صدای بلند اعتراض کرده است و می کند.
همچون سایر فعالان زن زندانی مثل نرگس محمدی و نسرین ستوده ، آتنا دائمی و ….که از داخل دیوارهای حبس هم در مقابل رویدادهای جامعه سکوت نمی کنند و صدای اعتراضشان بلند است، آری در اعتراضات آبانماه و دی ماه گاه صدای زنان بلندتر از مردان شنیده شد، تصاویر و ویدئوهای منتشر شده از این اعتراضات بارها نشان داده است که در مواقعی زنان در جهت رهبری معترضین هم حضور یافته اند .
از اینرو ما ضمن پشتیبانی و حمایت از اعتراضات مدنی و حق طلبانه زنان ایران، بر اساس مادۀ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۳کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض‌علیه زنان. نسبت دادن عناوین مجرمانه به زنان معترض را محکوم نموده و در راه کسب حقوق اجتماعی، سیاسی و مدنی آنان از هیچ گونه تلاشی فروگذار نخواهیم کرد بویژه در جهت آزادی بدون قید شرط کلیه بانوانی که در این راه گام برداشته و اینک در زندان های پیدا و پنهان دولت جمهوری اسلامی ایران محبوسند،
همچنین طبق هدف پنجم سند۲۰۳۰یونسکو، برخورداری از قوانین حمایتی مناسب و برابری خواهانه را در زمره حقوق اساسی زنان دانسته و اجرای آن باید در اولویت های دولت ایران قرار گیرد.
1222
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق زنان
مادهٔ ۲۰: حق آزادی شرکت در اجتماعات و ممنوعیت اجبار به شرکت در اجتماعات
ماده ۳ کنوانسیون رفع تبعیض: دولتهای عضو در همه زمینه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، تمام اقدامات لازم از جمله قانونگذاری را اعمال خواهند کرد، تا از توسعه و پیشرفت کامل زنان اطمینان حاصل کنند و در نتیجه، برخورداری زنان را از حقوق بشر و آزادیهای اساسی بر پایه تساوی با مردان تضمین کنند.
هدف پنجم سند۲۰۳۰: رفع تبعیضهای جنسیتی و توانمندسازی زنان
