منصور امان
کنار آمدن “نظام” با کُرونا
با کمی تاخیر، آقای علی خامنه ای و اطرافیان به سینه کُرونا هم پلاک “توطئه دشمن” آویخته اند و به طور دسته جمعی پُشت آن گارد گرفته اند. شتاب پخش این ویروس در ایران که در تناسُب یکسانی با انفعال و ناکارآمدی مسوولان و دستگاه های مسوول قرار دارد، حاکمیت را پس از دوره کوتاهی از انکار و تکذیب بیفایده، به سوی بیرون کشیدن “دُشمن” از جعبه توجیهات عتیقه اش کشاند.
با نگاه به این رفتار در برخورد به کُرونا، می توان گفت زیر سقف آسمان رژیم ولایت فقیه همه چیز روال عادی خود را طی می کند: “نظام” رویدادهایی که بی واسطه معاش، امنیت و سلامت مردُم را زیر تاثیر می گیرد، ابتدا انکار می کند، سپس ابعاد و دامنه آن را ناچیز جلوه می دهد و سرآخر که این ترفند نیز رنگ می بازد، به لاک دفاعی رفته و پای “دُشمن” و “دسیسه خارجی” را به میان می کشد.
آخرین بار در جریان سرنگون ساختن هواپیمای مُسافربری اوکراین بود که حاکمیت با همین برگها بازی کرد و ورشکسته و مُفتضح از میدان جامعه خارج شد. رهبران ج.ا پس از این رُسوایی، همچون هر دُزد به دام افتاده دیگر، وعده بهبود و تغییر رفتار دادند و یک مینی جنگ زرگری بین خود بر محور مُدافعان شفافیت و مُخالفان آن به راه انداختند.
چند هفته بعد اما بُروز کُرونا نشان داد که حاکمان ج.ا هیچ چیز یاد نگرفته اند و فراتر از آن، نه آنها و نه سیستمی که گرد خود بنا کرده اند، تغییر پذیر است. رهبران و پایوران ج.ا همچنان دُروغ می گویند، فریب می دهند و با بی خبر گذاشتن یا ارایه اطلاعات غلط خاک به چشم مردُم می پاشند. و اینک بساط احضار ارواح و کشف “دُشمن” را پهن کرده اند تا “نظام” گام نهایی در این مسیر تباه کننده را بردارد.
رهبر ج.ا با اشاره به نمایش انتخابات مجلس، توصیه پرهیز از حُضور در مکانهای پُرجمعیت و عُمومی را دسیسه “رسانه های دُشمن” می خواند و رییس جمهور او نگرانی به حق شهروندان از ابتلا به ویروس را به کنار زده و تاکید می کند: “این از نقشه ها و توطئه های دُشمن است که با هراس افکنی کشور را به تعطیلی بکشانند.”
زیر لایه ی این سُخنان که مُشابه آن از هر بخش و زیرمجموعه دستگاه حاکم شنیده می شود، تلاش برای عادی جلوه دادن شرایط کشور و سفید سازی اپیدمی کُرونا است. وظیفه ای که گردانندگان ج.ا در این راستا بر دوش “دُشمن” و “توطئه” می گذارند، ماله کشی بر سیستم بهداشتی معیوب، نبود زیرساختها، مُدیریت ناکارآمد و تصمیمهای غلط است. “دُشمن”، ضربه گیری است که در برابر کاستیها، خطاهای و تبهکاریهای حاکمیت علم می شود تا از آن در برابر نقد و پُرسش، پاسُخگویی و مسوولیت پذیری مُحافظت کند.
این فُرمول ساده را پاسدار غلامرضا جلالی، رییس پدافند غیرعامل کشور، اینگونه خُلاصه کرده است: “خط رسانه ای دُشمنان دُروغگو جلوه دادن نظام بهداشت و درمان، بُزُرگ نمایی کمبودها، حذف خبرهای مثبت و اُمیدوارکننده، القای ناکارآمدی سیستم بهداشت و ایجاد ترس است.”
بازی با این کارت به معنای رسیدن حاکمیت به انتهای توانایی، دانش و ظرفیت خود برای مُدیریت بُحران کُروناست. سُخنان رهبران و مسوولان “نظام” بیانگر آن است که آنها بی قیدانه تلفات سنگین انسانی را در حساب خود منظور کرده اند و با ویروس کُرونا به سازش رسیده اند. آنها مرگ و بیماری دسته جمعی شهروندان بر اثر ابتلا به آن را همچون مرگ و نکبت سیل و زلزله امسال و سالهای پیش، در ردیف “خسارتهای ناخواسته” گذاشته اند و آگاهانه و از پیش، بر زندگی آنها که جان باختند و بقیه کسانی که از پس آنان خواهند رفت، قلم کشیده اند. بی تردید این خبر خوبی برای مردُم ایران که ثروت، منابع و امکانات آن در چنگ رژیم نالایق ج.ا قرار دارد، نیست.
با این حال جامعه می تواند خود به یاری خویش برخیزد و اولین گام در این راستا مُقاومت در برابر تلاش حاکمیت برای عادی نگه داشتن شرایط است. شرایط فوق العاده به تدبیرهای فوق العاده نیاز دارد و در این راستا دور ماندن از مدارس، کارخانه ها، دانشگاه ها، پادگانها، مُسابقات ورزشی، مراکز فرهنگی و مذهبی و دیگر کانونهای ریسک و سرایت، در دسترس و فوری ترین تدبیر موثر است.
