منصور امان
جنگ بیولوژیک در سیاهچالهای ولی فقیه
اگرچه چرخهای زندگی در کشور از حرکت بازایستاده، اما ماشین سرکوب و مرگ رژیم ولایت فقیه همچنان در تکاپو است و آنچنان که می نماید، ویروس کُرونا انرژی تازه ای به آن تزریق کرده است.
دستگاه امنیتی – قضایی ج.ا آشکارا در پی استفاده از این ویروس به عُنوان سلاحی علیه زندانیان سیاسی است. خبرهای نگران کننده از سیاهچالهای ولی فقیه در تهران و شهرهای مُختلف کشور، سُخن از شُروع ابتلای زندانیان است؛ امری که در یک مُحیط بسته ریسک همه گیر شدن را چندین برابر افزایش می دهد و به نوعی زمین ایده آلی برای کشت و پخش هر نوع بیماری واگیردار و به ویژه ویروس مُهاجم کُرونا به شُمار می آید.
براساس خبرهایی که تاکُنون توانسته از حصار زندان به بیرون درز کند، کُرونا به زندانهای اُرومیه، خُرم آباد، کرج، مشهد، قزلحصار و اوین راه پیدا کرده و تردیدی نیست که شرایط در دیگر زندانهای کشور بهتر نیست. آنچه که بیم از شکل گیری یک فاجعه را تقویت می کند، پیشینه رژیم ولایت فقیه در کاربُرد بیماری و امراض و پخش آگاهان میکروب علیه سلامت فیزیکی و جان زندانیان سیاسی است. شاهرخ زمانی، هُدا صابر، محسن دگمه چی، اکبر مُحمدی، امید رضا میرصیافی، هاله سحابی و امیرحسین حشمت ساران شُماری از زندانیانی هستند که با این ابزار به قتل رسیده اند. بخش دیگری که از آن جمله می توان به آرش صادقی، علیرضا رجایی، نرگس محمدی، سعید شیرزاد، زینب جلالیان و … اشاره کرد، در زندان به بیماریهای سخت دُچار و بدون درمان و دارو به حال خود رها شده اند.
خانواده زندانیان در چند روز اخیر با انتشار نامه های جُداگانه ای نسبت به خطر بی واسطه ای که فرزندان اسیرشان را تهدید می کند، هُشدار داده و از حاکمیت خواسته اند که آنها را دستکم برای یک دوره کوتاه و در برابر وثیقه رها کند.
رژیم ستمکار ج.ا نه تنها به این درخواست بی اعتنا بوده، بلکه در حال بازداشت شمار بیشتری از کوشندگان سیاسی، صنفی و مدنی و مُحاکمه و حبس تعداد دیگری است. همزمان، “نظام” از روشنگری پیرامون سرنوشت هزاران دستگیر شده خیزش آبان طفره می رود و حاضر به ارایه هیچگونه اطلاعاتی در باره محل و شرایط نگهداری آنها نیست؛ امری که این دسته از زندانیان را در برابر اشاعه عمدی کرونا آسیب پذیرتر می کند.
قصد سوء رژیم کُرونا مدار نسبت به زندانیان سیاسی را به ویژه می توان از بخشنامه جلاد حُکومتی، ابراهیم رییسی، دریافت. وی در دستور کاری که به زیر تابلوی “حفظ سلامت زندانیان در شرایط فعلی” مُنتشر کرده، آزادی “برخی” از آنها را نوید می دهد تا سپس بی درنگ روشن سازد که این امر شامل “زندانیان امنیتی با محکومیت بیشتر از پنج سال” نمی شود. او به صراحت روشن می کند که لُطف “نظام” در درجه اول شامل غارتگران همریش و محکومان نمایشهای ضد فساد می شود و در مرتبه بعد اراذل و اوباشی را دربرمی گیرد که همدست و کارگُزار زندانبانها در فشار و سرکوب زندانیان سیاسی هستند.
رییس دستگاه قضایی مُلاها همچنین به عمد در باره انبوه بازداشت شدگانی که هنوز مُحاکمه نشده اند و دوران اسارت خود را در بلاتکلیفی می گذرانند، سُکوت کرده است. بازداشت شدگان آبان ماه، دانشجویان، فعالان سیاسی و کوشندگان صنفی و مدنی از این جُمله هستند.
در برابر جنایت از پیش آشکار شده رژیم ولایت فقیه نباید ساکت ماند. باید به اعتراض برخاست و در کنار خانواده ها ایستاد. همزمان، راه اندازی کمیپنهایی با هدف درخواست از سازمان بهداشت جهانی و صلیب سرخ برای بازدید از زندانهای ایران، می تواند دست آمران و عاملان جنگ بیولوژیک ج.ا در زندانها را ببندد.
