پس از گذشت حدود سه هفته از اعلام رسمی اولین مورد ابتلا به ویروس کرونا در کشور و تعلل مسولان در مقابله با این بیماری، شمار زندانیان مشکوک و تایید شده مبتلا به این بیماری رو به افزایش است.
یک منبع مطلع در خصوص وضعیت زندان قرچک ورامین به هرانا گفت: “مسئولان زندان برای ضدعفونی کردن محیط زندان تنها محلول آب و وایتکس به زندانیان دادند که خود این هم موجب تضعیف ریه زندانیان می‌شود و به هیچ وجه کارایی لارم در پیشگیری از بیماری و ضدعفونی کردن محیط را ندارد”.
به گزارش خبرگزاری هرانا، شمار زندانیان مشکوک و تایید شده مبتلا به بیماری ناشی از ویروس کرونا در زندانهای کشور در حالی رو به افزایش است که از اعزام زندانیان سیاسی به مرخصی با کارشکنی دستگاه‌های امنیتی و قضایی ممانعت به عمل می‌آید.
خانواده زندانیان سیاسی ضمن مراجعات متعدد برای اخذ مرخصی به نهادهای متفاوت ارجاع داده شده و یا با مانع تراشی‌های جدید مواجه می‌شوند. این امر در حالی است که بسیاری از زندانیان سیاسی به دلیل ابتلا به بیماریهای متعدد، تغذیه نامناسب و بهداشت نامناسب زندان سیستم ایمنی ضعیفی داشته و در معرض ابتلا به ویروس کرونای جدید قرار دارند.
نامه زندانی سیاسی از قعر جهنم
سازمان گزارشگران بدون مرز با ابراز نگرانی عمیق از وضعیت روزنامه‌نگاران زندانی در ایران، با اشاره به خطر ابتلای بسیاری از زندانیان به کرونا اعلام کرد: این زندانیان که پیش از این از حق درمان لازم محروم بودند، در برابر همه گیری ویروس کرونا در خطر مرگ قرار دارند.
هشدار سهیل عربی در رابطه با تهدید کرونا در زندان و تقاضای کمک از هموطنان
زندانی سیاسی، سهیل عربی همزمان با خبر شیوع خطرناک ویروس کرونا در زندانها، نامه سرگشاده‌ای خطاب به مردم صادر کرد.
متن نامه این زندانی سیاسی
«من سهیل عربی هستم!
که از اعماق زندانهای مخوف حکومت اسلامی با شما حرف می‌زنم. در سال ١٣٩٢ شش سال قبل دستگیر شدم؛ چراکه در وبلاگ و فیس‌بوک خودم اسلام و مذهب را نقد می‌کردم. حکومت اسلامی مرا به اتهام توهین به پیغمبر و خدا و خامنه‌ای و حداد عادل، به اعدام محکوم کرد و اگر تا امروز زنده هستم، به دلیل اعتراضات بین‌المللی، اعتراض شما سازمان‌های آتئیست و مدافع حقوق انسان و مخالف اعدام و اعتراض در داخل ایران بوده است.
امروز اما مجددا به شما متوسل می‌شوم؛ چراکه کرونا در ایران بیداد می‌کند و در زندانها نیز کم کم پیدا شده و جان همه ما در خطر فوری و جدی است.
همه شما شاید تصویرتان از زندان طبق استانداردهای بین‌المللی است؛ نه! در اینجا زندان، آخر جهنم است. در اینجا زندانی، برده حاکمین است و با او رفتاری به شدت وحشیانه و غیر انسانی دارند. زندان محل اعدام و یا قتل عامدانه هزاران زندانی است. اعدام با طناب دار و همچنین قتل بر اثر بی‌دارویی و شکنجه و شرایط افتضاح بهداشتی و … و اکنون خطر کرونا و قتل عمد ده‌ها و یا شاید صدها نفر بر اثر این بیماری و نبود امکانات.
من می‌خواهم در این شرایط از شما بخواهم بلند شوید و به هر طریق ممکن به این حکومت فشار بیاورید، ما را حداقل برای مدتی به مرخصی بفرستد؛ تا این بار به دست کرونا به قتل نرسیم.
من از طرف صدها و صدها زندانی سیاسی و زندانیان عادی با شما حرف می‌زنم که انتظار دارند دنیا در این شرایط به داد آنها برسد.
ابراهیم رئیسی، مسئول قوه قضاییه حکومت اسلامی تاکنون زیر فشارها، کمی عقب‌نشینی کرده و به تعدادی از زندانیان مالی و عادی مرخصی داده، اما باید این حکومت تحت فشار قرار بگیرد به کسانی چون من و یا آتنا دائمی و یا جعفر عظیم‌زاده و کسانی که به اصطلاح حکومت، اتهام امنیتی دارند، نیز فورا مرخصی بدهند.»
با تشکر، سهیل عربی، زندانی سیاسی و آتئیست
************************************
جنگ بیولوژیک در سیاهچالهای ولی فقیه
منصور امان: اگرچه چرخهای زندگی در کشور از حرکت بازایستاده، اما ماشین سرکوب و مرگ رژیم ولایت فقیه همچنان در تکاپو است و آنچنان که می نماید، ویروس کُرونا انرژی تازه ای به آن تزریق کرده است.
دستگاه امنیتی – قضایی ج.ا آشکارا در پی استفاده از این ویروس به عُنوان سلاحی علیه زندانیان سیاسی است. خبرهای نگران کننده از سیاهچالهای ولی فقیه در تهران و شهرهای مُختلف کشور، سُخن از شُروع ابتلای زندانیان است؛ امری که در یک مُحیط بسته ریسک همه گیر شدن را چندین برابر افزایش می دهد و به نوعی زمین ایده آلی برای کشت و پخش هر نوع بیماری واگیردار و به ویژه ویروس مُهاجم کُرونا به شُمار می آید.
براساس خبرهایی که تاکُنون توانسته از حصار زندان به بیرون درز کند، کُرونا به زندانهای اُرومیه، خُرم آباد، کرج، مشهد، قزلحصار و اوین راه پیدا کرده و تردیدی نیست که شرایط در دیگر زندانهای کشور بهتر نیست. آنچه که بیم از شکل گیری یک فاجعه را تقویت می کند، پیشینه رژیم ولایت فقیه در کاربُرد بیماری و امراض و پخش آگاهان میکروب علیه سلامت فیزیکی و جان زندانیان سیاسی است. شاهرخ زمانی، هُدا صابر، محسن دگمه چی، اکبر مُحمدی، امید رضا میرصیافی و امیرحسین حشمت ساران شُماری از زندانیانی هستند که با این ابزار به قتل رسیده اند. بخش دیگری که از آن جمله می توان به آرش صادقی، علیرضا رجایی، نرگس محمدی، سعید شیرزاد، زینب جلالیان و … اشاره کرد، در زندان به بیماریهای سخت دُچار و بدون درمان و دارو به حال خود رها شده اند.
خانواده زندانیان در چند روز اخیر با انتشار نامه های جُداگانه ای نسبت به خطر بی واسطه ای که فرزندان اسیرشان را تهدید می کند، هُشدار داده و از حاکمیت خواسته اند که آنها را دستکم برای یک دوره کوتاه و در برابر وثیقه رها کند.
رژیم ستمکار ج.ا نه تنها به این درخواست بی اعتنا بوده، بلکه در حال بازداشت شمار بیشتری از کوشندگان سیاسی، صنفی و مدنی و مُحاکمه و حبس تعداد دیگری است. همزمان، “نظام” از روشنگری پیرامون سرنوشت هزاران دستگیر شده خیزش آبان طفره می رود و حاضر به ارایه هیچگونه اطلاعاتی در باره محل و شرایط نگهداری آنها نیست؛ امری که این دسته از زندانیان را در برابر اشاعه عمدی کرونا آسیب پذیرتر می کند.
قصد سوء رژیم کُرونا مدار نسبت به زندانیان سیاسی را به ویژه می توان از بخشنامه جلاد حُکومتی، ابراهیم رییسی، دریافت. وی در دستور کاری که به زیر تابلوی “حفظ سلامت زندانیان در شرایط فعلی” مُنتشر کرده، آزادی “برخی” از آنها را نوید می دهد تا سپس بی درنگ روشن سازد که این امر شامل “زندانیان امنیتی با محکومیت بیشتر از پنج سال” نمی شود. او به صراحت روشن می کند که لُطف “نظام” در درجه اول شامل غارتگران همریش و محکومان نمایشهای ضد فساد می شود و در مرتبه بعد اراذل و اوباشی را دربرمی گیرد که همدست و کارگُزار زندانبانها در فشار و سرکوب زندانیان سیاسی هستند.
رییس دستگاه قضایی مُلاها همچنین به عمد در باره انبوه بازداشت شدگانی که هنوز مُحاکمه نشده اند و دوران اسارت خود را در بلاتکلیفی می گذرانند، سُکوت کرده است. بازداشت شدگان آبان ماه، دانشجویان، فعالان سیاسی و کوشندگان صنفی و مدنی از این جُمله هستند.
در برابر جنایت از پیش آشکار شده رژیم ولایت فقیه نباید ساکت ماند. باید به اعتراض برخاست و در کنار خانواده ها ایستاد. همزمان، راه اندازی کمیپنهایی با هدف درخواست از سازمان بهداشت جهانی و صلیب سرخ برای بازدید از زندانهای ایران، می تواند دست آمران و عاملان جنگ بیولوژیک ج.ا در زندانها را ببندد.
