کرونا رفته رفته درب دکان عمامه بسران دین فروش را تخته می کند!
فیلم زیر: حرف‌های آخوند سعیدی متولی حرم معصومه درباره تعطیلی حرم در قم
این در حالیست که یک نماینده مجلس شورای اسلامی پیش تر درباره فاجعه کرونا در ایران گفته بود: کار درست این بود که همان زمان که ویروس کرونا در قم پیدا شد، قرنطینه این استان را شروع می‌کردند تا آلودگی به سایر نقاط کشور سرایت نکند.
علی مطهری، با تاکید بر این مساله که باید بررسی شود که چه عاملی مانع از قرنطینه قم در همان روز اول آلودگی شده است، گفت: باید مشخص شود چه کسانی با چه انگیزه‌ای مانع قرنطینه اولیه قم شدند. آیا وزارت بهداشت در این باره کوتاهی کرده یا مقاومت‌هایی بر اساس عقاید عوام‌فریبانه و خرافی در شهر قم وجود داشته است؟
یک نماینده دیگر هم گفته بود: شیوع کرونا از قم شروع شد. حکم روحانی و عالمی که مقاومت کرد و نگذاشت پیشگیری‌ها و محدودیت‌ها برای اماکن عمومی زودتر شروع شود چیست؟
کرونا؛ هرج و مرج زیر “خیمه نظام”
منصور امان: با ظُهور یک اُرگان جدید حُکومتی بر صحنه تراژدی کرونا در ایران، آشوب و بهم ریختگی در دستگاه حاکم بر کشور نُقطه اوج جدیدی یافته است. خبر تشکیل این اداره را رهبر ج.ا به اطلاع رسانده و از آن زیر نام “قرارگاه بهداشتی و درمانی” پرده برداری کرده است.
اُرگان جدید در حالی راه اندازی شده که با گذشت نزدیک به یک ماه و نیم از بُروز کرونا در ایران و همه گیر شدن آن، هنوز مُشخص نیست چه کسی مسوولیت سازماندهی و مُدیریت بُحران را عُهده دار است. مقامهای بُلندپایه حُکومتی هر یک مسوولیت را به دوش دیگری می افکنند و یا برای فرار از انجام وظیفه، به تاکتیک شناخته شده “زیر خیمه”، یعنی پوزش و شکایت از نداشتن اختیارات کافی مُتوسل می شوند.
نخُستین اُرگان ایجاد شده در واکُنش به بروز ویروس کرونا در ششُم اسفند پا به صحنه گذاشت. دستکم چهار هفته پس از شیوع بیماری، حاکمیت از ایجاد دستگاهی به نام “ستاد ملی مُقابله با کرونا” به ریاست وزیر بهداشت خبر داد و اعلام کرد که “همه بخشهای نظام” باید از تصمیمهای آن “اطاعت” کنند.
جالب اما اینجاست که به جُز وزیر بهداشت، نام هیچیک از اعضای این ستاد به گونه رسمی اعلام نشده، تعداد آنها نامعلوم است، در مورد مبنای انتخاب شان نیز سکوت می شود. ابهام در مورد اُرگان اصلی اعلام شده برای “مقابله با کُرونا” در اینجا خاتمه نمی یابد، در باره وظایف، حُدود اختیارات، زیرمجموعه ها و بودجه آن نیز به همین ترتیب توضیح روشنی ارایه نشده است.
هر گاه وجود چنین حُفره هایی در سند تشکیل “ستاد” مزبور به اندازه کافی نشان از نمایشی بودن آن ندهد، پیشنهاد تشکیل یک اُرگان دیگر برای جدی گرفته شدن آن از سوی دیگر “بخشهای نظام”، این کمبود را به خوبی جُبران می کند. رییس قُوه مُقننه مُلاها، آقای علی لاریجانی، با طرح ضرورت ایجاد یک “شورای پُشتیبانی” به منظور “حمایت از تصمیمات ستاد ملی مُبارزه با کُرونا”، زیر توخالی و بیکاره بودن آن خط تاکید کشید.
در همان حال که ویروس مرگبار کرونا بی توقُف و بدون کُنترُل راه خود را تا دوره افتاده ترین نُقاط کشور می گشاید، حاکمان ج.ا برای ماله کشی بر رُسوایی انفعال و شبیه گردانی خود، با هیاهو و صحنه پردازی خبر از تغییر رییس “ستاد” و مُحول کردن آن به آقای حسن روحانی دادند، تا به این ترتیب به ابهامات قبلی، مجهول تازه ای در مورد تحوُل مورد انتظار از این جابه جایی بیفزایند.
در این نُقطه، رهبر ج .ا در نقش روشنگر پدیدار شد: هنوز آقای روحانی در صندلی ریاستی تازه اش یله نداده بود که او دست به ایجاد “قرارگاه بهداشتی و درمانی” زد و وظایفی را برای آن برشمرد که در حقیقت در دستور کار “ستاد” معروف می بایست نوشته شده باشد. به بیان دیگر، آقای خامنه ای زیر فشار و از فرط دستپاچگی برای نمایش اقدام عملی، اُرگانی که زیر مجموعه خود اوست را دور زد و آن را از آنچه که بود، بی اثر تر ساخت. حرکت او اگرچه بوروکراسی کُرونایی ج.ا را به یک دایره تازه غنی ساخت، اما کلاف این مجموعه را نیز سردرگُم تر کرد.
نمایش اداره سازی و صندلی چرخانی زیر “خیمه نظام” فقط یک هدف دارد و آن پنهان کردن این واقعیت است که حاکمان کشور طرح روشنی برای “مُقابله با کُرونا” و حفاظت از شهروندان ندارند. فرستادن گزمه های حُکومتی برای “خلوت کردن فروشگاه ها، خیابانها و جاده ها” یک ژست توخالی اما پُرسروصدا بیش نیست که امروز و در حالی که ویروس کرونا به سراسر کشور سرایت کرده، به نوشدارو پس از مرگ سُهراب کنایه می زند.
همه بی کفایتی و کارندانی رژیم ولایت فقیه فقط در هرج و مرج اداری نیست که بازتاب می یابد، بلکه بسا تکان دهنده تر از آن، در گورهای دسته جمعی، جسدهای افتاده در خیابان و انبوه شهروندان مُبتلا و بی پناه است که ترجمان خود را می یابد.
