تندرستی ملّت در گِروی عملکرد حاکمانی است بی حِکمت و عالِمانی بی عمل.
مخصوصا در شهرها، روستاها و مناطق محروم ایران، براساس گزارش ها واخبار منتشره و بگفته بسیاری از کارشناسان و فعالینی که به مناطق یاد شده سفر کرده اند، مفهوم زندگی برای اعضای خانواده فقط در «نفس کشیدن» خلاصه می شود.
براساس مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر که بازتاب دهندۀ حق و حقوق انسانهاست، خدمات بهداشتی درمانی حق همه اعضای جامعه است، با یک نگاه کوتاه به متن مادۀ ۲۵ منشور یاد شده تمام نیازهای ضروری برای یک خانواده را خواهیم دید (حق برخورداری ازاستانداردهای مورد قبول برای زندگی و تامین نیازهای اولیه، حق برخورداری از تامین اجتماعی و خدمات اجتماعی در زمان بیکاری و بیوگی و سالمندی و بیماری، حق برخورداری همه مادران وکودکان از حمایت اجتماعی) و شگفتا که در اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو نیز براین موارد تأکید شده است از جمله هدف های ۱، ۲، ۳ و ۶ اهدافی که دولت جمهوری اسلامی ایران همچنان از تائید آن سرباز می زند و برغم آنکه دم از پایبندی به رعایت حقوق شهروندی می زند و مدعی «حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی» است اما بی تدبیری و بی کفایتی مسئولان در جمهوری اسلامی ایران، زندگی مردم را به جهنمی از فقر و درد و محرومیت های اجتماعی و اقتصادی مبدل ساخته وعجیب تر آنکه این مدیران فاسد که بگفته نمایندگان منتخب شورای نگهبان موجب اختلاس، دزدی، تبعیض و بسیاری از صفات ناپسند دیگرند از مقامی به مقامی دیگر منتقل می شوند و:
همچنان از نیروی های جوان و شایستۀ بومی که اکثرشان دارای مدارک برجسته علمی نیز می باشند بهره نمی گیرند!.
طبق استانداردهای جهانی برای هر هزار نفر باید ۳٫۵ پزشک درکشور وجود داشته باشد اما بگفتۀ سازمان نظام پزشکی کل کشور برای جمعیت ۱۰۰۰ نفری، نزدیک به ۱٫۶ نفر پزشک در ایران وجود دارد.
توزیع عادلانه نیروهای متخصص در مناطق مختلف کشور معضل دیگری است که ساکنان مناطق محروم از آن رنج می برند چراکه در حال حاضر، نیروهای متخصص و امکانات پزشکی بر مبنای تصمیمات سیاسی و فارغ از درجه نیازمندی شهرها توزیع می‌شود که این خود شکاف عمیقی در میان امکانات شهرهای مختلف ایجاد می‌کند. ضمن آنکه افراد هرقدر سطح تحصیلات و تخصصشان بالاتر می‌رود کمتر به کار در مناطق محروم حاضر می‌شوند که مهمترین دلیل این امر کمبود امکانات تخصصی در آن مناطق است. بگفتۀ خانم سمیه السادات میرجعفری کارشناس ارشد مامایی که برای مدتی در روستاهای محروم استان سیستان و بلوچستان به ارائه خدمات پرداخته است:
ساکنین روستاهای این منطقه هم از نظر امکانات بهداشتی و درمانی و تامین دارو به شدت در مضیقه اند و هم بی‌سوادی و نگاه سنتی مردم این مناطق و ترویج کودک‌همسری مشکلات بیشتری را در حوزه بهداشت و درمان برای آنها ایجاد کرده است، وی با اشاره به عدم وسایل حمل و نقل، راه و جاده مناسب برای تردد پزشکان، حتی یک آمبولانس و یا پزشک مقیم در روستا، نبود امکانات، وسایل و تجهیزات لازم برای درمان اهالی و … تصریح می کند: در استان سیستان و بلوچستان بین هر دو شهر یا روستا کیلومترها فاضله است و حداقل 3 ساعت زمان می‌برد تا به شهر یا روستای بعدی برسنیم که اینگونه ناکارآمدی ها از عوامل عدم رغبت پزشکان برای ماندگاری در این مناطق است.
پریسا فرنودیان که دارای دکترای روانشناسی است هم از رواج کودک همسری در مناطق محروم سیستان و بلوچستان گلایه دارد و می گوید: کودک همسری به ویژه ازدواج دختران ۱۳ سال با مردان متاهل موجب افزایش افسردگی در بین آنها شده است و در کنار همه نداشته هایشان، نارسایی کلیه، مشکلات گوارشی، انواع عفونت ها، اسید اوریک پایین، فلج مغزی، تشنج کودکان و سندوم داون، به دلیل ازدواج فامیلی در این منطقه بسیار است همراه با سیلی از بیماری های ناشی از سایر حوادث طبیعی و یا منظقه ای مانند سیل، زلزله، گرد و غبار، ریزگردها و شیوع ویروس کرونا ی اخیر که کمبود و نبود وسائل، دارو و تجهیزات پزشکی در کنار نیروهای درمانی و پیرا پزشکی برای امداد رسانی به مبتلایان حتی در شهرها وکلان شهرها هم بوضوح مشاهده می شود.
هشدار: ارزش گذاری جان انسانها بر اساس مقام اجتماعی آنان نیست و مدیریت بر اساس شایسته سالاری استوار است.
۱۲۵۲
کانون دفاع از حقوق بشر درایران
نمایندگی ترکیه
اهداف یاد شده از سند ۱۷ گانه ۲۰۳۰ یونسکو: ۱-بدون فقر: به تمام انواع فقر در هر کجا باشد پایان دهیم. ۲-بدون گرسنگی: به تمام گرسنگی پایان دهیم، به امنیت غذایی و تغذیه سالم برسیم، و کشاورزی پایا را ارتقاء دهیم. ۳-سلامتی مطلوب: زندگی سالم را تضمین کنیم و برای همه د ر همه سنین سطح سلامتی را بهبود بخشیم. ۶-آب سالم و بهداشت: آب تصفیه شده و سالم در دسترس همه قرار گیرد و امکانات بهداشتی برای همه فراهم باشد
