الف

امروز شنبه ۴ اپریل ۲۰۲۰ است . حدود یکسال و دو ماه از زمانی که از زندان در هلند آزاد شدیم میگذرد و من و همسرم هنوز موفق نشدیم پرونده پناهندگی جدید باز کنیم . با اینکه از حدود ۱ سال پیش اصرار میکنیم که پرونده ما باز شود هنوز این اتفاق نیافتاده است و وکیل ما نیاز به وقت بیشتری دارد . اصرار ما به باز شدن سریع پرونده به دلیل این است که روز به روز بیشتر احساس نا امنی میکنیم . وقتی پرونده ما بسته است و مدارک شناسایی نداریم حق مراجعه به پلیس را نخواهیم داشت . تا امروز تهدید های زیادی شده ام و تحت فشار این تهدید ها فقط میتوانم بعضی مشکلات را با وکیل مطرح کنم . با اینکه اداره مهاجرت هلند با انتشار نام ما به حکومت ایران کمک کرد کشوری که در ان هستیم را پیدا کند ، ولی دولت هلند هیچ کمکی در حمایت از ما نمیکند و حتی حاضر نیستند مشکل ما را بررسی کنند . وقتی همه اتفاقات این ۲ سال اخیر را مرور میکنم به صداقت و حسن نیت هلندی ها ( وکلا و اداره مهاجرت ) شک میکنم . مگر میشود این همه سهل انگاری و اشتباه پشت سر هم برای پرونده ما به وجود بیاید؟ وقتی در کشور هلند به هیچ جا نمیتوانم مراجعه کنم تا از من محافظت و دفاع بشود مجبور هستم در مقابل تهدید هایی که از طرف حکومت ایران انجام میشود مقابله به مثل کنم . آنها میدانند که میتوانم با افشای اطلاعات نسبتا مهم مشکلاتی را ایجاد کنم برای انها و به همین دلیل است که همیشه با تهدید به من حمله میکنند و‌ مدام خانواده من در ایران تحت کنترل هستند . وقتی کمکی به من نمیشود در مقابل تهدید و فشار حکومت ایران مجبورم با انتقال اطلاعات به منابع امن از خودم محافظت کنم . نمیدانم چه روزی و چطور قرار است کشته بشوم یا اسیب ببینم ولی با شرایطی که دارم احساس میکنم به زودی باید منتظر یک شوک باشم . این روزها از سایه خودم هم میترسم و نمیدانم چه سرنوشتی در انتظار من است ولی خیالم راحت است اگر بلایی سر من آمد خیلی ها رسوا خواهند شد . میدانم که دشمنان من هزینه زیادی کردند و خواهند کرد تا من را سرکوب کنند ولی مطمئنم حقیقت روشن خواهد شد . زجر آور است فکر اینکه نفوذ حاکمیت ایران در قلب اروپا تا جایی گسترده شده که من امروز به کشور هلند هم اعتماد ندارم ، جایی که به آن پناه آورده ام .
#mahziarblack
مهزیار بلک