بحران کرونا؛ روزنامه داخلی: نظام از هم متلاشی می‌شود


برخی روزنامه داخلی ایران در باره سرنوشت جمهوری اسلامی در دوران پساکرونا و احتمال اعتراضات گسترده ضد حکومتی هشدار می دهند

روزنامه شرق در این باره نوشت: بروز آنی آثار اقتصادی شیوع ویروس کرونا در ایران آهنگ شتاب تندتری نسبت به کشورهای دیگر داشته، هم‌چنان که آمار استخراجی یک کارشناس حوزه کار و بیمه نشان می‌دهد، از ۲۵اسفند تا نیمه دوم فروردین، در همین بازه زمانی کوتاه‌مدت ۶۰۰هزار کارگر رسمی از کار بیکار شده‌اند

روزنامه آرمان نیز به نقل از جلال ساداتیان سفیر سابق جمهوری اسلامی در انگللیس نوشت: یقینا مسأله ورشکستگی عمومی برای اقتصاد کشور تنها منحصر به دولت نیست، بلکه آثار و عواقب آن برای تمام کشور و جامعه خواهد بود. واقعاً باید بپذیریم مسأله افزایش فقر، پررنگ شدن انواع جرایم و بزه‌ها و هم‌چنین شکل‌گیری نارضایتی‌های اجتماعی سه چالشی است که در ماه‌های پیش‌رو می‌تواند در صورت عدم‌ مدیریت صحیح بروز کند.

همین روزنامه در گزارش دیگری نوشت: حدود ۹۰درصد کارگران و معلمان در زمره جمعیت زیر خط فقر هستند. اگر اغلب این افراد که ناگزیرند در خانه نمانند، وقتی به ویروس کرونا مبتلا شوند، امنیت و سلامت آقازاده‌های ثروتمند و کل جامعه به خطر نمی‌افتد. وضعیت این بخش بزرگ جامعه ناشی از کدام سیاست‌گذاریهاست؟ مسئول و پاسخگو کیست؟ لزوم نوسازی در حکمرانی را باید بیاموزیم و از برخی توهمات در سیاست داخلی و خارجی و نسبت بین آنها رهایی یابیم.

رحمانی فضلی، وزیر کشور در دولت روحانی نیز گفته: برای شرایط امنیتی الان و پساکرونا شورای امنیت تشکیل شد که همه دستگاههای امنیتی و انتظامی و اطلاعاتی همه اطلاعاتشان را دادند. دستورالعمل برای شرایط امنیتی دقیق تدوین شد.

روزنامه جهان صنعت در این زمینه به سران حکومت هشدار داد و نوشت: اگر قرنطینه کامل بخواهد انجام شود آن وقت در دوران پساکرونا با اقتصاد کاملا ورشکسته مواجه خواهیم شد و این‌که دیگر دولت به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند کشور را اداره کند. بیکاری و اعتراضات زیاد می‌شود و در نتیجه نظام از هم متلاشی می‌شود.

سونامی چک‌های برگشتی در راه است

بعد از گذشت نزدیک به دوماه از اعلام رسمی ورود کرونا به ایران، تبعات اقتصادی شیوع این ویروس یکی پس از دیگر در حال ظاهر شدن است، بعد از این که عملا بسیاری از کسب و کار‌ها نتوانستند درآمدی را از بازار شب عید کسب کنند، آن‌ها با تعطیلی در ایام عید نیز مواجه شدند، این در حالیست که موعد چک‌های بسیاری از فعالان اقتصادی در پایان فروردین‌ماه سر می‌رسد و این امکان وجود دارد که بسیاری از آن‌ها برگشت بخورد.

یک اقتصاددان در تهران گفته: شیوع ویروس کرونا محاسبات بسیاری از افراد فعال در حوزه اقتصادی را برهم زد. بیش از ۵۰ درصد اشتغال کشور در بخش خدمات است و این بخش بیشترین ضرر را از بحران کرونا کرد، به خصوص اینکه در شب عید بسیاری از کسب و کار‌های خدماتی برای شب عید چک کشیده بودند، اما به دلیل وضعیتی که پیش آمد و عملا مردم برای شب عید خریدی نکردند، این مشاغل نیز با ضرر و زیان هنگفتی روبرو شدند.

وی افزود: حال با توجه به اینکه موعد برخی از چک‌ها آخر فروردین است، برخی از چک‌ها برگشت خواهد خورد و شاید با سونامی چک‌های برگشتی در این زمینه روبرو باشیم.

در همین حال یک عضو مجلس شورای اسلامی گفته: ۲۰۰الی ۳۰۰هزار میلیارد تومان نقدینگی نیاز داریم تا بتوانیم کرونا را مدیریت کنیم.

مهرداد بائوج لاهوتی گفت: مهم‌ترین چیزی که در حال حاضر نگران‌کننده است، مباحث اقتصادی است. بودجه‌ ای که امسال تصویب شد اگر کرونا هم نمی‌آمد ۱۰۰هزار میلیارد تومان کسری داشت آن‌هم با سازوکار فروش یک‌میلیون بشکه نفت و افزایش درآمدهای مالیاتی که در حال حاضر هیچ‌کدام را طبق پیش‌بینی‌ها نداریم و حدس ما این است حدود ۲۴۰هزار میلیارد تومان کسری بودجه داشته باشیم. ۲۰۰الی ۳۰۰هزار میلیارد تومان نقدینگی نیاز داریم تا بتوانیم کرونا را مدیریت کنیم.

ورشکستگی اقتصادی نظام را به زانو درخواهد آورد

سخنگوی دولت روحانی در یادداشتی نوشته: در حال حاضر نزدیک به ۳.۳ میلیون نفر از شاغلین رسمی کشور به طور مستقیم در معرض آسیب قرار گرفته‌اند. بیش از ۱.۵ میلیون کارگاه رسمی و غیررسمی دچار توقف فعالیت شدند. ۴ میلیون شاغل غیررسمی در کشور در معرض توقف یا کاهش فعالیت کاهش دستمزد و اخراج هستند.

وی در توجیه وقیحانه خود برای از سرگیری فعالیتهای اقتصادی گفت: میزان مرگ و میر ناشی از فقر در اثر سیاست های محدودکننده اقتصادی (قرنطینه) قابل مقایسه با میزان مرگ بر اثر کرونا نخواهد بود.

از سوی دیگر شهاب‌الدین بی‌مقدار عضو مجلس شورای اسلامی گفته: اگر تعطیلی مانند سایر کشورها اجرایی نشود، سلامتی قشر عظیمی از جامعه تحت تأثیر قرار خواهد گرفت و مسائل اجتماعی و امنیتی به‌ دنبال خواهد داشت.

همزمان یک کارشناس اقتصادی به روزنامه ایران گفت: دولت از نظر اقتصادی توان آن را ندارد که هزینه های تعطیلی مشاغل را تامین کند و یا حتی بخواهد حقوق بیکاری این تعداد بیکار را پرداخت کند. طبق برخی آمار و ارقام در صورتی که تعطیلی مشاغل در تا اردیبهشت ماه ادامه یابد حدود 35 درصد مشاغل مجبور می شوند با بیش از نیمی از کارکنان و کارگران خود خداحافظی کنند و پس از یک ماه با بقیه خداحافظی خواهند کرد.

روزنامه آرمان به نقل از مهدی آیتی عضو سابق مجلس شورای اسلانمی نوشته: ورشکستگی اقتصادی کشور را به زانو در خواهد آورد. امروزه شاهد هستیم تمامی مشاغل مرتبط با صنعت گردشگری تعطیل شده‌اند و به‌دنبال آن اقتصاد بسیاری از فروشگاه‌ها و مراکز تفریحی نیز با اختلال مواجه شده است و حمل‌و‌نقل نیز در همین راستا با رکود مواجه شده است و این زنجیره ادامه دار غالب مشاغل را تحت تاثیر قرار داده است به‌گونه‌ای که ممکن است این مشکلات اقتصادی در ادامه منجر به شورش‌های اجتماعی شود.

شاید ۲۵میلیون نفر بیکار شوند

پیش تر مسعود رضایی عضو مجلس شورای اسلامی از شیراز در باره شیوع کرونا در کشور گفته بود: آنچه غیرقابل انکار است ضعف مدیریت ما در پیشگیری است. در زمینه پیشگیری بسیار ناتوان بوده‌ایم.

وی شعاری‎‌بودن جو مملکت را از دلایل شکست در پیشگیری از وقوع بحران دانست و اظهار داشت: این موضوع جدیدی نیست. از ابتدای انقلاب تاکنون ما در پیشگیری و مواجه به موقع با بحران شکست‌ خورده‌ایم. در طی این ۴۰سال انقلاب، همواره اتفاقات ناخوشایندی رخ داد که شاید اگر ما به پیشگیری توجه بیشتری کرده بودیم این اتفاقات پیش نمی‌آمدند یا عواقب کمتری از خود به‌جای می‌گذاشت.

وی در مورد دوران پساکرونا در ایران هم گفت: شاید ۲۵میلیون نفر در کشور بیکار شوند. پیش از بحران کرونا شرایط اجتماعی در ایران اوضاع خوبی نداشت. بیکاری،‌ فساد اقتصادی و بی‌اعتمادی مردم به‌ مسئولان بیداد می‌کرد. حال با یک تلنگر مانند شیوع کرونا این اجتماع در خطر بروز نارضایتی و نافرمانی است..

رضایی افزود: بی‌اعتمادی مردم نسبت به‌ حاکمیت سبب بروز شکستها و اتفاقات تلخی می‌شود. کمی پیش از شیوع کرونا شاهد نارضایتی اجتماعی در پی افزایش قیمت بنزین بودیم. تمامی این‌ها در کنار هم و یکی پس از دیگری می‌توانند زمینه طوفانی از یک نارضایتی اجتماعی بزرگ باشد..

محسن جلالپور، رئیس پیشین اتاق بازرگانی نیز پیش تر گفته بود: مردم از نظر اقتصادی و مالی در مضیقه‌اند اما سیاستمداران نه وضعیت وخیم فعلی را درک می‌کنند و نه به شرایط سخت زندگی آنها اشراف دارند.