بنا به گزارش ها، دومین نفتکش رژیم ایران حامل سوخت وارد آب‌های ونزوئلا شده است.
روزنامه ایندیپندنت چاپ لندن در این باره با عنوان “خروج محتاطانه از سوریه، ورود کم‌خطر به ونزوئلا”، نوشت: نفتکش‌های رژیم ایران یکی پس از دیگری به سواحل ونزوئلا می‌رسند.
تلویزیون دولتی تحت نظارت نیکلاس مادورو با پخش تصاویری از مقامات جمهوری اسلامی ایران به استقبال محموله‌های سوخت می‌رود که این روزها ونزوئلا به شدت به آن نیازمند است. کاراکاس می‌گوید، این نشانه برادری، استقلال، اتحاد و نقطه عطفی در روابط دوجانبه است.
برخی ناظران بر این باورند که ورود بدون مانع نفتکش‌های رژیم ایران به آب‌های ونزوئلا سرآغاز پروژه شکست تحریم‌ها و فصل جدیدی از همکاری‌ها است که می‌تواند بازار نفت را نیز تحت تاثیر قرار دهد. برخی هم به شکل‌گیری جبهه‌ای با مشارکت چین اشاره می‌کنند. ایران و ونزوئلا، دو تولید کننده بزرگ نفت در جهان در اوایل دهه ۸۰ شمسی، در دوره‌ای که صنعت نفت و وضعیت اقتصادی ایران در شرایط به مراتب بهتری قرار داشت، نیز تجربه‌ای مشابه داشتند و البته هیچگاه نتوانستند نظم جهانی یا بازار نفت را به چالش بکشند. البته در بحث تحریم‌ها، فارغ از منافع اقتصادی که تهران می‌تواند از ونزوئلا انتظار داشته باشد، دست‌کم روی کاغذ این تحریم‌ها را نقض کرده است.
اینها همه در حالیست که در هفته‌های اخیر گزارش‌های متعددی از آغاز خروج نیروهای تحت حمایت جمهوری اسلامی از سوریه منتشر می‌شود. روندی که به نظر می‌رسد بدون هماهنگی اسرائیل، روسیه، سوریه و ایالات‌متحده امکان‌پذیر نباشد. از سوی دیگر به موازات روی کار آمدن دولت مصطفی الکاظمی در عراق، حمله‌های گروه‌های شبه‌نظامی تحت حمایت تهران در این کشور فروکش کرده است.
این منبع افزود: چراغ سبز به عبور پنج نفتکش رژیم ایران که در مجموع محموله‌ای به ارزش ۴۵ میلیون دلار یا یک سوم ارزش محموله نفتی گریس-۱ به مقصدی ۱۲هزار کیلومتر دورتر از خاومیانه حمل می‌کنند، می‌تواند اقدامی در جهت کمک به تهران برای حفظ وجهه در زمانی باشد که توافقی بزرگتر در منطقه در حال اجرا است.
